Kijk binnen in dit art-decogebouw in Parijs

Francesca Sironi

10-06-2024, 11:23 Bijgewerkt op: 10-06-2024, 11:48

Met haar grote ruimtes en nagenoeg perfect natuurlijk licht, werd deze aan het zicht onttrokken  verbouwing het uitgelezen huis voor kunsthistorica met een passie voor fotografie.

Majestueus, elegant, tijdloos. In het hart van het Negende arrondissement in Parijs staat een luxueus art-decogebouw dat niet zichtbaar is vanaf de straten eromheen. Vier verdiepingen met bogen, lijstwerk en stucdecoraties zijn verborgen aan het einde van een geplaveide oprijlaan en met zorg en verbeelding gerestaureerd door architect Marie Deroudilhe.

Deroudilhe (45) pendelde meerdere jaren tussen Londen, waar ze werkte in de studio van Terence Conran, en Parijs, waar ze de andere helft van de tijd aan de slag was in de studio van Patrick Jouin. In 2009 startte ze haar eigen interieurstudio. Ze herinterpreteerde dit luxueuze art-deco bouwwerk zonder al te veel nostalgie en maakte er een hedendaagse loft van waarin kunstwerken en historische designstukken naast elkaar bestaan, precies zoals in een galerie – met dank aan de grote ruimtes en het haast perfecte natuurlijk licht.

Lees ook: De magie van de Cartier Trinity: ‘De ring vertegenwoordigt vriendschap, liefde en trouw’

Het is dan ook de juiste plek voor de buitengewone collectie van huiseigenares Emmanuelle de l’Ecotais, de oprichtster van Photo Days en het voormalige hoofd van de fotocollectie in het Musée d’Art moderne de la Ville de Paris in Parijs. Ze woont hier met haar man en hun vier kinderen.

“Fotografie is altijd mijn grote passie geweest,” aldus Emmanuelle, die naast fotografie-expert ook een groot kenner is van het werk van Man Ray. “Als student kunstgeschiedenis struinde ik vlooienmarkten en fotografiebeurzen af op zoek naar het juiste stuk om te verzamelen.” Haar doctoraatsstage in het Centre Pompidou was doorslaggevend voor haar carrière. “Tijdens die periode werden de archieven van Man Ray onderdeel van de museumcollectie. Ik heb vijf jaar aan zijn negatieven gewerkt, ze bestudeerd en gecatalogeerd. Vanaf dat moment ben ik nooit gestopt met het onderzoeken van zijn werk.” Geen wonder dus dat enkele werken van haar favoriete kunstenaar, net zoals die van andere beroemde fotografen uit de twintigste eeuw, hier hun thuis gevonden.

‘Architect Deroudilhe herstelde én verbeterde elk origineel architectonisch detail’

Lees ook: De toekomstige tijd: Trends Style spot de 7 horlogetrends van het moment

Dialoog en contrast

Het gebouw – 300 vierkante meter op één niveau, plus een kelder waar zich de spa, de fitnessruimte en een kleine thuisbioscoop bevinden – dateert uit het begin van de negentiende eeuw, terwijl de indeling van de kamers het resultaat is van een gedeeltelijke verbouwing door de vorige eigenaar.

Deroudilhe herstelde én verbeterde elk origineel architectonisch detail door de muren en de plafonds mat wit te schilderen, de gepolijste ecru betonnen vloer te behouden en de bestaande muren te handhaven. Vervolgens werd de hele plattegrond omgegooid om zo tot een modernere indeling te komen.  Deroudilhe gaf de privévertrekken en de keuken zicht op de binnenplaats en transformeerde het woongedeelte radicaal. Allereerst kreeg de ingang van het huis de omkadering van de 6 meter hoge versierde gewelven van de oude koetspoort – ontworpen door de architect die ook de Arc de Triomphe ontwierp. Vervolgens kreeg de grote eet- en woonkamer een nieuwe stek op de binnenplaats: een glazen plafond veranderde de ruimte in een openluchtkamer zonder ramen, maar met landschapsfoto’s op groot formaat aan de muur die de natuur in huis brengen. “Zoals het kunstwerk van Pierre Gonnord boven de bank en het werk van Elger Esser naast de eettafel,” merkt De l’Ecotais op.

Om het verrassingseffect nog te versterken, werden ook met het interieur berekende risico’s genomen, of zoals Deroudilhe zegt: “Ik heb ervoor gekozen om dialoog af te wisselen met contrast.” Het huis is ingericht met gedurfde kunstwerken naast andere, klassieke stukken. Om het monumentale tapijt van Michael Boyer in evenwicht te brengen met de popfauteuils van Pierre Paulin, koos ze in dezelfde ruimte voor de neutrale sofa van Cassina, een houten cocktailtafel van Pierre Chapo en de Arco-lamp van de Castiglioni-broers. Bovendien kreeg de zelfontworpen eettafel – in extra groot formaat – elegante stoelen van Patrick Jouin en een boekenkast in messing en verchroomd staal. “De mix is gedurfd en indrukwekkend,” aldus eigenares Emanuelle, “en vormt zo de perfecte symbiose met de alomtegenwoordige kunstwerken.”