24 uur in Durbuy: zo zijn er geen twee

Het mag duidelijk zijn: deze zomer gaan we op avontuur in eigen land. We houden deze week halt in Durbuy, het ‘wingewest’ van zakenpartners Bart Maerten en Marc Coucke. ‘Durbuy is uniek in de wereld.’

Elke zomer weer stroomt het in Durbuy vol met vakantiegangers die zich vergapen aan de pittoreske gebouwen en steegjes. In juli en augustus is het aantal inwoners van de toeristische parel van de Ardennen maar liefst drie keer zo hoog. ‘Zoals Durbuy zijn er geen twee’, vindt ondernemer Bart Maerten, ondernemer en inwoner van de stad. ‘Ook al is Durbuy klein, het biedt een groot aantal mogelijkheden. Het mooie is dat het stadje z’n architecturale authenticiteit wist te behouden in de loop van de jaren. Bovendien bevinden we ons hier midden in een prachtige groene omgeving, nabij Frankrijk, Nederland en het Groothertogdom Luxemburg.’

Perfect match

Zo’n 3,5 jaar geleden sloegen Marc Coucke – de controversiële, maar ongeëvenaarde ondernemer – en Bart Maerten, CEO van La Petite Merveille, de handen in elkaar. Coucke bracht de nodige fondsen en zijn netwerk mee, Maerten zijn knowhow en professionele ervaring met LMP. Dat familiebedrijf, opgericht in 1964, organiseert bosklassen, vakantiecursussen, teambuildings en avontuurlijke of culinaire weekendjes met familie of vrienden. ‘Marc Coucke heeft geïnvesteerd in onze infrastructuur. Hij heeft Durbuy, dat wat aan het wegdeemsteren was, op een hoger niveau getild. Vandaag organiseren heel wat bedrijven seminars in de kleinste stad ter wereld.’

Het is zondag en het gonst van de bedrijvigheid in het stadje. ‘Ik hou van de gezellige drukte van Durbuy in het weekend. Op maandag loopt het hier leeg en kunnen de inwoners weer genieten van de rust en de stilte’, zegt Pierre Stassart, die ons vorig jaar zijn favoriete adresjes in Luik verklapte. Ook nu is hij onze gids, deze keer in de setting van zijn tienerjaren.

Onze trip begint op een ouderwets, charmant plekje. La Vieille Demeure, een familieonderneming opgericht in 1968, staat bekend om zijn overheerlijke pannenkoeken en z’n ontbijt op basis van lokale, ambachtelijke producten (van onder meer slagerij Bodson, zie ook verder).

Op aanraden van Pierre zetten we daarna koers naar Parc des Topiaires waar je meer dan 250 plantaardige sculpturen en 29 artistiek aangelegde bloemperken kunt bewonderen. Ideaal voor een uitstapje met het hele gezin. Het bijzondere park, dat uitzicht biedt op het kasteel van Durbuy, ligt langs de oevers van de Ourthe – waar momenteel geen enkel bootje of kayak op vaart.

Omdat onze maag stilaan begint te rammelen, gaat het daarna richting hotel-restaurant Saint-Amour voor een snelle lunch: een heerlijke salade met scampi en citrusaroma’s. Aan de tafeltjes rond ons schuimt Durboyse in de glazen, een lokaal biertje gebrouwen door de Brasserie Minne op 10 minuten van het centrum.

Eén middag, twee mogelijkheden

Een eerste mogelijkheid om de middag zoek te maken: flaneren door het doolhof van voetgangersstraatjes geplaveid met kasseistenen. De vele handelszaken met uithangborden van cortenstaal proberen je hier naar binnen te lokken. Let op voor de tourist traps, want in Durbuy komen de winkeliers in de verleiding om elk etablissement om te vormen tot een geïmproviseerde kroeg waar ze de toeristen naartoe lokken als vliegen naar een pot honing.

Met een volle maag en een pak goede tips op zak stappen we nieuwsgierig slagerij Bodson binnen, bekend om zijn charcuterie. We lopen ook langs bij Dial(o)og(ue), een tweedehandsboekenwinkel waar je in de afdeling kunstboeken duizend-en-een schatten vindt. In het kleine Musée d’Art Moderne et Contemporain bewonderen we de permanente collectie, met de aquarellen van Marcel Lucas, en een expo van de kunstenaar André Dumont. Tot slot banen we ons via het schaduwrijke voorportaal een weg naar de showroom van L’Herbe Rouge, een winkel in landelijke stijl met kleding, accessoires en kleine meubelen van teakhout.

Alternatief voor die shopping spree is een wandeling naar de top van de Homalius-rots, beter bekend als de Falize-rots, het hoogste punt van de stad. ‘Wat ik zo fijn vind aan Durbuy, is dat de sfeer er altijd anders is. De kleuren van de natuur evolueren van seizoen tot seizoen, en ook de feestdagen drukken hun stempel. De kerstmarkt, het festival van de rivierkreeften en andere rivierproducten, de Sint-Hubertusviering (die dit jaar helaas niet zal plaatsvinden door het coronavirus, nvr) … elke periode heeft zo zijn eigen sfeer’, zegt Pierre.

Onze trip loopt stilaan op z’n einde. We zetten de avond zacht in met een aperitief bij Sept by Juliette. Het is er behoorlijk druk, maar met een beetje geduld weten we een plekje te bemachtigen op de banken rond een salontafel, waar we nippen van een Saint-Germain (likeur op basis van vlierbloesem). De frisheid van het drankje past perfect bij het zomerse weer van deze eerste zondag in juli.

Ceci n’est pas une brasserie

Tijd voor het hoofdgerecht, letterlijk en figuurlijk: het diner in La Bru’sserie, het gastronomische restaurantvan hotel Le Sanglier des Ardennes. Achter het fornuis staat Wout Bru, die vroeger een tweesterrenrestaurant runde in Frankrijk. ‘Wout is een echte topkok met een ruime ervaring. Zijn gerechten hebben iets magisch en feestelijks. Het zijn echte smaakbommen’, vindt Bart Maerten.

Het diner zet verfrissend in met een Spritz. Op de achtergrond klinkt het heerlijke Glue van Bicep, voor ons bieden de grote ramen met zwart frame uitzicht op het kasteel van Durbuy. Daarna volgt een parade van kleine gerechtjes, geselecteerd door de chef, helemaal volgens de foodsharing-filosofie van La Bru’sserie. In kommen of borden, de gerechten nemen je mee voor een wereldtournee van smaken die passeert langs de Provence (makreel met aardappelpuree en limoen; lasagne van zwezerik met prei en truffelsaus), Zuid-Amerika (ceviche van ombervis met wakame, guacamole en sinaasappel), Spanje (gazpacho van inktvis met rouille) en Azië (gerookte paling met nobashi, terrine van ganzenlever en spinazie; dimsun van kip en varkensvlees met misobouillon), zonder de klassieker Amerikaans primebeef met pepersaus en frietjes te vergeten. Na een sorbet bij wijze van dessert en een koffietje vragen we de rekening (55 euro per persoon voor 4 gangen, 75 euro voor 6). De chef himself komt nog even langs aan de tafels, wat de tevreden klanten bijzonder op prijs stellen. Een wereldreis maken via verschillende continenten, unieke smaken degusterend, vanuit het hart van Wallonië. Wie zei daar dat dat niet kon?