‘Zou België die internationale initiatieven niet beter op één niveau concentreren?’

Patrick Vandenrhijn is de CEO van de Duitse machinebouwer voor de elektronica-industrie bdtronic. Lees zijn column.

De voorbije weken waren bijzonder druk: Zuid-Korea, de Verenigde Staten, Berlijn. Onze business draait als gek door de grote vraag naar elektrische wagens. Steevast wordt dan naar mijn nationaliteit gevraagd. Op het antwoord: “Belg”, volgt steevast wenkbrauwgefrons. “Wat België? Waar? Wie? Ach ja! Bier en chocolade!”

Net nu lees ik dat Alexander De Croo (Open Vld) een imagocampagne startte die België op de internationale kaart moet zetten. Onze premier heeft gelijk: dat hele separatisme van Vlaanderen en Wallonië heeft ons economisch niet veel verder gebracht. Naar jaarlijkse gewoonte had ik een afspraak in Berlijn met economische vertegenwoordigers van Vlaanderen, maar spijtig genoeg heeft die niet plaatsgevonden. Dat is al meteen een concreet probleem om ons imago op te poetsen. Want wat is België? Vlaanderen? Wallonië? Brussel? Het antwoord luidt dat iedereen eraan werkt, maar iedereen heeft zijn eigen budget, structuren en prioriteiten. Door die aanpak vrees ik dat elk initiatief slechts een druppel op een hete plaat betekent.

Complimentjes voor de gastronomische troeven van de heimat zijn leuk. Maar internationale investeerders lokken is belangrijker.

Zou België die internationale initiatieven niet beter op één niveau concentreren? Want het is vrij duidelijk dat België als mogelijke industriële of handelspartner bijna volledig over het hoofd gezien wordt. Terwijl we een belangrijke bron hebben voor het ontwikkelen van wereldwijde succesvolle ondernemingen: talentvolle, meertalige, hoogopgeleide mensen, met bovendien de juiste vaardigheden. Daarin schuilt ook een gevaar. Ik ontmoet behoorlijk wat Belgen in internationale topposities die hun heimat vaarwel zegden. Ze vonden in eigen land te weinig ontwikkelingsmogelijkheden.

Daarom alleen al is het hoog tijd dat veel internationale investeerders worden aangetrokken. Dat is de bedoeling van die imagocampagnes. Er zijn zoveel troeven die we kunnen uitspelen. Daarnaast zijn er enkele hindernissen die de weg naar succes belemmeren. Naast de hoge belastingdruk is België, samen met Luxemburg, het enige land waar de lonen geïndexeerd zijn. Dat creëert onzekerheid bij financiële planning en dat is niet optimaal voor potentiële investeerders. Ook in mijn bedrijf krijg ik van de financiële controle geregeld de vraag waarom de lonen in mijn Belgische filiaal plots gestegen zijn.

In tijden van verdere internationalisering en grensoverschrijdende fusies moeten we er alles aan doen dat België een rol kan spelen en niet als versplinterd overkomt. Complimentjes voor de gastronomische troeven van de heimat zijn leuk. Maar internationale investeerders lokken is belangrijker. Het is zoals met voetbal. Een ploeg en haar trainer horen graag dat ze mooi voetbal spelen. Maar het enige wat uiteindelijk telt, zijn de drie punten waarmee je landskampioen wordt. Niet Vlaanderen of Wallonië zou kampioen moeten spelen, maar in de eerste plaats België. Succes, premier De Croo, en vergeet niet te werken aan de hindernissen.