‘Werkgevers moeten talentvolle en ervaren mensen de tijd geven om digitalisering te omarmen’

De digitale trein raast als een wervelwind door het bedrijfslandschap. De overheid neemt heel wat initiatieven om kmo’s richting de digitalisering te sturen. Zo is er de kmo-groeisubsidie, die ondernemingen ondersteunt om te evolueren in hun digitale maturiteit. Ook werknemersorganisaties als Voka hebben digitale trajecten. Het is een weg die niet meer te ontwijken is. En het is goed dat de overheid en de werkgeversorganisaties de weg wijzen. Ook ik heb er als ondernemer voor gekozen een hogere digitale versnelling te nemen. Vorig jaar zijn we overgeschakeld naar een nieuw ERP-systeem, dat toelaat vrijwel alles te digitaliseren. Sindsdien gaan alle digitale remmen los. Heerlijk!

Het geeft een nieuwe wind. Bij elke stap komen er nieuwe mogelijkheden. Het maakt een nieuwe manier van werken mogelijk. De digitalisering geeft ook nieuwe inzichten, en dan vooral dat zo’n evolutie niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is. De omgang van onze mensen met de digitalisering varieert sterk. Hun houding is ook afhankelijk van factoren als hun eerdere ervaring met technologie, het type werk dat ze doen en hun aanpassingsvermogen.

Er zijn er die de innovatie omarmen, meedenken, op zoek gaan naar tools om nog sneller te gaan. Er zijn ook medewerkers die zich wat minder comfortabel voelen. Ze zijn geen voortrekkers, maar eerder trage volgers. Het verschil zit in hun aanpassingsvermogen. Ik zie in ons team twee snelheden. Terwijl een team al bezig is met de volgende stappen, moeten anderen nog de eerste digitale stap moeten. Dat doet niet af aan de talenten waarover die mensen beschikken. Enkel de manier waarop ze hun talenten inschakelen is anders. Dat gaat bij de ene al wat sneller dan de andere. Aanpassingsvermogen: het is een aspect dat niet voor iedereen hetzelfde is.

Ook de manier van opleiden moet misschien worden aangepast. Ze zijn gewend informatie ex cathedra te krijgen. De opleidingen over de digitale tools zijn vaak ook online te vinden. Maar een digitale opleiding over een digitale tool: het is voor sommigen te veel. Ze hebben niet de reflex om snel snel zaken online op te zoeken. Opmerkelijk vond ik dat, zelfs een wake-upcall: niet iedereen kan mee in de digitale versnelling. Er komt dus een extra uitdaging bij. Naast de implementatie van een ver doorgedreven digitalisering is er ook de uitdaging om iedereen mee te krijgen, de verschillende snelheden te respecteren en daar de juiste manier van opleiding en de juiste bedrijfscultuur rond te creëren.

Talentvolle mensen die we moeten waarderen voor hun kunnen, maar die we een beetje moeten helpen in de nieuwe manier van werken. Onze mensen brengen vaak waardevolle ervaring en wijsheid mee naar het bedrijf. Hun kennis van bedrijfsprocessen, klantenrelaties en strategisch inzicht blijven ze behouden. Ik vraag hen meer en meer om eens na te denken over hun baan: welke aspecten kunnen worden gedigitaliseerd? Is het wel nodig om zaken op papier in te dienen? Zijn er geen chatbots die onze klanten al kunnen verder helpen? Er is nog zoveel repetitief werk dat we kunnen optimaliseren. Door ze daarover te laten nadenken, zullen ze effectiever en efficiënter kunnen werken.

Van sommigen wordt het zelfvertrouwen wat aangetast. Dat is niet nodig. Ze vertrouwen geven dat het goed komt en respecteren dat iedereen zijn tijd nodig heeft om digitaal te adopteren, leidt tot een inclusieve bedrijfscultuur. Het is aan ons, werkgevers, om ervoor te zorgen dat onze mensen de tijd krijgen om de digitalisering te omarmen, maar ook om ervoor te zorgen dat ze ondersteund worden. Dat ze ook voldoende toelichting krijgen over de te volgen weg. Want één ding is zeker: niet iedereen springt even snel op de digitale trein.

De auteur is general manager van Mastermail