‘Het minste wat de Vlaamse regering kan doen, is China niet nog meer bevoordelen’

Europa zal de Verenigde Staten moeten volgen in heffingen op Chinese invoer en steun voor made in Europe om het Chinese nationalisme gericht te compenseren, zegt Marc De Vos.

Is de Europese Green Deal een groen cadeau voor China? Dat is de vraag bij de heisa over de keuze van De Lijn voor het Chinese BYD als leverancier van elektrische bussen.

In 2015 lanceerde de Chinese Communistische Partij een grootschalig industrieel plan, Made in China 2025. Dat moet China autonoom en leidinggevend maken in toekomstsectoren als ruimtevaart, biotechnologie, robotica, nieuwe materialen, maritieme bouwkunde en – jawel – elektrische voertuigen.

Bijna tien jaar en ettelijke miljarden oneerlijke staatssteun, bevoorrechte leningen en gemanipuleerde overnames later heeft de collusie tussen communisme en kapitalisme van China een geduchte industriële macht gemaakt.

De Chinese muur

In sommige sectoren leidde de Chinese mix van planning, opschaling en favoritisme tot onklopbare prijzen. Dat is het geval in de productie van batterijen voor mobiliteit, waar China ook de hand heeft gelegd op toevoerketens van zeldzame materialen, onder meer uit Congo.

Europese constructeurs van bussen, vrachtwagens en personenwagens zouden hun voorsprong in efficiënte motoren op brandstof, aardgas of waterstof kunnen uitspelen om ondertussen hun achterstand in te halen in batterijtechnologie, die nog fors zal verbeteren.

Maar omdat de Green Deal klimaatneutraliteit decreteert, is het niet langer haalbaar zowel in betere fossiele als postfossiele technologie te investeren om emissies te drukken. Iedereen moet gaan voor batterijen – we vergeten daarbij welke fossiele energie nodig zal zijn voor de productie van al die elektriciteit. Iedereen botst daarbij op een spreekwoordelijke Chinese muur.

Made in Europe tegen nationalisme China

De Europese Unie speelt intussen een politieke inhaalrace waarin het China imiteert met doelstellingen en subsidies voor kritieke industriële sectoren. Dat is te traag en te complex om het speelveld voor de Europese industrie voldoende gelijk te trekken.

Europa zal de Verenigde Staten moeten volgen in heffingen op Chinese invoer en steun voor made in Europe om het Chinese nationalisme gericht te compenseren. Dat is jammer en pijnlijk voor wie, zoals ikzelf, in eerlijke vrijhandel gelooft. Maar het alternatief is de Europese consumentenmarkt overdragen aan de Chinezen op een kerkhof van de Europese industrie.

Onder het voorzitterschap van België zal de Europese Unie een evenwicht moeten zoeken tussen een forse externe handelspolitiek die wederkerigheid afdwingt ten aanzien van landen als China, en een sterkere interne markt met vrijhandel binnen Europa. Sinds de pandemie is de Unie coulant geworden met staatssteun in Europa. Grote landen als Frankrijk en Duitsland doen nu wat China met Europa heeft gedaan: grote investeringen met grote subsidies aantrekken. Ook dat moet stoppen.

Passief Vlaanderen

Ondertussen moet een overheidsbedrijf als De Lijn zich natuurlijk houden aan de regels voor aanbestedingen. Ik kan niet beoordelen of het kortzichtig of oordeelkundig heeft gehandeld.

Maar ik vind wel dat de Vlaamse overheid hier aan de bak mag. Het minste wat die kan doen, is China niet nog meer bevoordelen. Waarom Vlaamse subsidies voor elektrische personenwagens die opnieuw BYD en andere Chinese producenten extra subsidiëren?

De vaststelling is ook dat de Vlaamse overheid nogal passief blijft, terwijl de versmelting tussen de overheid en de markt overal in Europa en elders een feit is. Waar is de industriële strategie voor Vlaanderen? Waarom is Vlaanderen, in vergelijking met bijvoorbeeld Nederland, zo bescheiden in investeringen voor groene industrie? Wat is de Vlaamse visie op verankering en economische veiligheid?

Als we dat actiever en ambitieuzer zouden doen, zouden we ons minder zorgen moeten maken over de herkomst van bussen. Misschien zou De Lijn dan zelfs Chinese bussen kunnen afslaan.

Marc De Vos is strategieconsultant, doceert aan de UGent en is fellow bij het Itinera Institute in Brussel.

Lees meer: