De Chinese regering schuift wat ongemakkelijk in haar stoel met een tweede regering-Trump in het vooruitzicht. Een nieuwe ronde in de handelsoorlog tussen China en de VS lijkt onvermijdelijk.
In het westerse restaurant heft een Amerikaan het glas te midden van zijn Chinese gezelschap aan de tafel naast mij. Hij begint een toost: “Op de verkiezing van Trump tot president, want hij zal Amerika weer great maken.” Ik zie zijn Chinese gezelschap ongemakkelijk schuifelen in hun stoel, het glas half omhoog, maar met de blik naar beneden en muisstil. Ze zijn het duidelijk niet eens met hem, maar willen niet dat hun buitenlandse gast gezichtsverlies lijdt aan tafel.
Ook de Chinese regering schuift wat ongemakkelijk in haar stoel met een tweede regering-Trump in het vooruitzicht. Een nieuwe ronde in de handelsoorlog tussen China en de VS lijkt onvermijdelijk. Trump heeft al tarieven aangekondigd tot wel 60 procent op landen met een groot handelsoverschot ten opzichte van de VS – lees China. Toch zou een Democratische regering niet per se een andere koers hebben betekend. Het Chinese ongemak komt vooral door de onvoorspelbaarheid. De Chinees-Amerikaanse relaties zouden veel kunnen verslechteren, maar zouden ook zo maar eens kunnen verbeteren.
Veel zal afhangen van welke versie van Trump in het Witte Huis verschijnt. Is het Trump de transactionele dealmaker, die tarieven ziet als onderhandelingschips om concessies af te dwingen? Of is het Trump de onverbiddelijke China-havik, die het terugdraaien van decennialange handelsliberalisering en het tegengaan van China’s economische en militaire opkomst tot prioriteit maakt? De keuze van zijn medebestuurders maakt beide opties mogelijk. Aan de ene kant zijn er Amerikaanse zakenlobbyisten met diepe economische belangen in China, zoals Elon Musk met zijn gigafabriek in Sjanghai. Aan de andere kant zijn er China-haviken die een hardere confrontatie met Peking willen.
Het valt ook te bezien hoe China gaat reageren. Er zijn optimisten die beweren dat China beter voorbereid is dan vijf jaar geleden. Het land heeft ingezet op handelsbetrekkingen met het mondiale zuiden. Er staat een monetaire bazooka klaar om de binnenlandse consumptie aan te zwengelen. Daarnaast kan een minder hechte trans-Atlantische alliantie – als de relatie tussen de VS en Europa verder verslechtert – China kansen bieden om betere deals met Europa te sluiten. Protectionistische maatregelen kunnen de VS isoleren, waardoor China in de regio vrij spel krijgt. Zonder Amerika’s deelname aan transcontinentale handelsakkoorden kan Peking zijn economische invloed in Azië vergroten. Kortom, Trump will make China great again.
Maar de Chinese leiders, die kampen met een kwakkelende economie, kunnen extra conflicten en zand in de exportmotor missen als kiespijn. De export naar de VS vormt 2,7 procent van het Chinese bbp. Het achterpoortje om de Chinese logistieke ketens te verleggen naar Vietnam, Maleisië en zelfs Mexico zou kunnen worden dichtgetimmerd. De export van chips kan nog meer aan banden worden gelegd.
Het glas kan zowel halfvol en halfleeg zijn voor de Chinese beleidsmakers, maar voorlopig blijft het nauwelijks aangeroerd, net als de glazen van de tafelgasten na de mislukte speech.
De auteur werkt in China als bedrijfsadviseur voor One-Stop China
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier