‘Vergeet de kernuitstap, ga voor de kerninstap’

Het is onvergeeflijk dat de Vivaldi-regering heeft toegegeven aan de groene obsessie tegen kernenergie, zegt Peter De Keyzer.

Kernenergie is terug van nooit weggeweest. Afgelopen week kondigden veertien grote financiële instellingen aan dat ze kernenergie financieel zullen steunen. Tijdens de COP28 ondertekenden 25 landen een verbintenis om de nucleaire capaciteit wereldwijd te verdrievoudigen. De steun van bankreuzen als JP Morgan en BNP Paribas voor die nucleaire groeispurt is een opsteker voor een sector die lang in het verdomhoekje zat. Ook privébedrijven springen op de kar. Microsoft wil een gesloten kerncentrale, Three Mile Island, heropstarten. De 800 megawatt aan productiecapaciteit heeft het volop nodig om zijn energievretende datacenters én artificiële intelligentie te doen draaien. Microsoft-stichter Bill Gates is al veel langer een groot voorstander van kernenergie.

Ook slimme landen in Europa zetten in op nieuwe kerncentrales. Nederland plant er twee. Zweden begint in 2026 met de bouw van een nieuwe centrale en Finland nam vorig jaar zijn recentste reactor in gebruik. Daartegenover staan landen als Duitsland en België. Nadat een tsunami in 2011 de Japanse kerncentrale in Fukushima vernietigde, besliste Duitsland alle kerncentrales te sluiten. Bondskanselier Angela Merkel dacht dat Russisch gas veel zekerder en betrouwbaarder zou zijn dan nucleaire energie. Dat bleek een blunder van formaat. Alle Duitse kerncentrales zijn dicht, het gas is niet langer Russisch en dus veel duurder, en bovendien wordt volop bruinkool gebruikt als energiebron. De Duitse industrie bezwijkt onder de dure energie en de CO2-uitstoot van de Duitse economie gaat door het dak.

Ook België heeft zich in de voet geschoten door perfect veilige kerncentrales te sluiten. Het is onvergeeflijk dat de Vivaldi-regering heeft toegegeven aan de groene obsessie tegen kernenergie. Het gevolg is onzekerheid over onze toekomstige energiebevoorrading, dure energie én een competitieve handicap. De kernramp in Tsjernobyl in 1986 wordt vaak opgevoerd als verklaring voor de afkeer voor kernenergie, maar die is eerder een bewijs van de rampzaligheid van het communisme als bestuursvorm dan van de onveiligheid van kernenergie.

Een recente paper van het National Bureau of Economic Research laat zien dat landen sinds Tsjernobyl minder hebben geïnvesteerd in kernenergie en meer in fossiele brandstoffen. De ramp werd dan ook aangegrepen door een bonte coalitie van olieproducenten, uitbaters van koolmijnen en de groene beweging om te pleiten tegen kernenergie. Het gevolg van die angstpsychose: meer investeringen in fossiele brandstoffen, meer luchtvervuiling en meer CO2-uitstoot. Volgens de auteurs leidde dat wereldwijd tot het cumulatieve verlies van 358 miljoen gezonde levensjaren.

Boven op de klimaatneutraliteit is kernenergie ook de zuinigere keuze als het aankomt op het gebruik van grondstoffen en land. Een kilogram uranium levert 3 miljoen keer meer energie op dan een kilogram steenkool, en dat zonder CO2-uitstoot. Voor de productie van kernenergie heb je ook veel minder plaats nodig. Voor een miljoen megawattuur energie heb je nodig: ofwel 40 hectare land voor een kerncentrale, ofwel 1.300 hectare aan zonnepanelen of 7.200 hectare aan windmolens.

Hopelijk herstelt België zijn kapitale vergissing. Daarom een oproep aan de volgende regering: schrap de wet op de kernuitstap en neem een wet op de kerninstap aan. Verleng de levensduur van alle kerncentrales waarvoor dat mogelijk is en plan nieuwe centrales. Het zal nog even duren voor die er staan. Maar op zijn minst sluiten we ons aan bij de vooruitstrevende landen in Europa. Bovendien laten we zo zien aan buitenlandse investeerders dat ze welkom zijn in een land waar goedkope, klimaatneutrale én zekere energie topprioriteit zijn.

De auteur is founding partner van Growth Inc.