Vlaanderen staat stil. Ruimte ontbreekt, regelgeving is overvloedig en onzeker, laat staan dat nog vergunningen worden gegeven. Het was vorige week eens te meer een vaak gehoorde verzuchting tijdens een ING-evenement over landbouw en voeding. Met een bijkomende boodschap: in Noord-Frankrijk ontvangen de overheden ondernemers met open armen. Er is ruimte zat, de gronden zijn veel goedkoper, werknemers beschikbaar, vergunningen soepel.
Ondernemers mopperen wel vaker. Bedrijfsleiders hebben het moeilijk met het politieke beroep. Politiek is te vaak de kunst van lang aanslepende kronkelcompromissen. Het bedrijfsleven stelt snel beslissen door enkelingen centraal. Toch hebben de ondernemers een punt. De ‘maakbare samenleving’ is sinds een decennium aan een heropleving toe. Te veel politici vinden dat zij de samenleving gestalte moeten geven, kneden en vormen naar hun ideologieën, verlangens en wensen. Vreemd, want de 20ste eeuw en het communisme hebben het falen van de maakbare samenleving aangetoond. Een samenleving is veel te complex en voortdurend onderhevig aan wendingen. Wie had in 2015 de pandemie en de energiecrisis verwacht?
Een overheid die alles wil regelen, werkt niet
Die gebeurtenissen versterkten nog de wil tot meer staatsbeslag. Alles willen beheersen en controleren is geen kerntaak van een overheid. Politici moeten de algemene spelregels vastleggen: Een breed, wettelijk kader, waarbinnen de burgers de ruimte krijgen en die naar eigen goeddunken kunnen invullen. Met vallen en opstaan. Een overheid die alles wil regelen, werkt niet. De hang naar totale controle leidt tot een controlegebrek en een samenleving die tot stilstand komt. Want waarom zou iemand nog zijn nek uitsteken in een in regeltjes gestolde werkelijkheid?
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier