De jongste weken is veel gal gespuwd over de banken die de rente op spaarboekjes niet snel genoeg optrekken. Het toont waar de prioriteiten liggen voor een natie van spaarders.
Dat een hogere spaarrente de kredietschaarste voor ondernemers zou verergeren, daar ligt de publieke en politieke opinie niet van wakker.
Banken zijn een dankbaar slachtoffer voor politici om te bekritiseren. Niets dat met zoveel zekerheid de sympathie van de kiezer opwekt als een paar welgemikte verwijten richting de bankiers. Dat is deels te begrijpen. Een sector waarvan het businessmodel draait rond het geld van een ander aan het werk zetten en die bovendien een geheel aan zichzelf te wijten reputatie heeft van de kantjes er vanaf te rijden, die moet zich er niet over verbazen publieke frustratie over zich heen te halen. Alleen is de stok van de spaarrente niet de juiste om mee te kloppen.
Er zijn andere stokken. Zo valt er een hele grote te rapen in het jaarverslag van Ombudsfin. Toegegeven, de wetgeving over consumentenbescherming rond phishing en andere digitale oplichterij is te rigide en stoelt te veel op semantiek in plaats van op realisme. Dat geeft banken de speelruimte om hun verantwoordelijkheid te ontlopen.
Maar banken zijn niet de enige met boter op het hoofd. Het is een maatschappelijk probleem waarin iedereen verantwoordelijkheid moet nemen. Politici en de overheid moeten in een realistische wetgeving voorzien. Bonafide onlinespelers, van tweedehandswebsites tot grote onlineplatformen, moeten hun onlinepubliek veel meer sensibiliseren en onderwijzen over het probleem. En de mensen moeten zich online, net zoals in het echte leven, wat minder door angst en hebzucht laten leiden. Misschien dat Elon Musk daar binnenkort met een hersenimplantaat voor komt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier