Redden de cryptobeleggers de begroting?

“De fiscale administratie krijgt volgend jaar een volledig beeld van de crypto-activiteiten van de beleggers, en dat is best ingrijpend”, schrijft Michel Maus.

Na maandenlang politiek gehakketak komt de federale regering eindelijk op kruissnelheid. Er ligt een vrij ambitieus fiscaal plan op tafel. Een van de meest in het oog springende maatregelen is een nieuwe fiscale regularisatieronde. Of die wenselijk is, is voer voor discussie. De tegenstanders poneren vaak dat fiscale zondaars al voldoende mogelijkheden hebben gehad om zich in regel te stellen. De voorstanders stellen dan weer dat er altijd een mogelijkheid moet bestaan om onbelaste inkomsten alsnog aan belasting te onderwerpen. Voor beide standpunten valt een en ander te zeggen, maar dat er nog altijd een mogelijkheid tot regularisatie is, blijkt voor de praktijk toch wel een goede zaak.

Het ontwerp van de nieuwe programmawet geeft ons al een beeld van hoe de nieuwe fiscale regularisatie er zal uitzien. Wie fiscaal verjaard kapitaal wil regulariseren, betaalt daar een heffing van 45 procent op. Voor fiscaal niet-verjaarde kapitalen moet de wettelijk verschuldigde belasting worden betaald, plus een tariefvermeerdering van 30 procent. De regering laat een incentive toe voor wie te goeder trouw is. Het gaat dan bijvoorbeeld om de erfgenamen van een fiscale zondaar. Voor hen zou de regularisatieheffing voor verjaarde kapitalen 40 procent bedragen, en de tariefvermeerdering voor niet-verjaarde kapitalen 25 procent.

Wordt de nieuwe regularisatie een succes voor de begroting? Zijn er überhaupt nog belastingplichtigen die ‘moeten’ regulariseren? Dat laatste is wel degelijk het geval. Niet voor niets voorziet de regering in een aparte regeling voor erfgenamen. Mensen die een buitenlandse beleggingsportefeuille erven, komen in veel gevallen in conflict met Belgische banken als zij de herkomst van het oorspronkelijke kapitaal van de portefeuille niet kunnen aantonen. Zij hebben dan vaak geen andere keuze dan over te gaan tot een fiscale regularisatie.

Ook voor beleggers in crypto wordt de nieuwe fiscale regularisatie een welgekomen geschenk. Er is nog veel onduidelijkheid over het fiscale statuut van crypto-inkomsten, waardoor veel cryptobeleggers hun winsten niet aangeven in de personenbelasting. Soms is dat terecht, wanneer het gaat om passieve inkomsten die louter het gevolg zijn van een koersstijging. Maar als de inkomsten het gevolg zijn van het verhandelen van cryptomunten, zijn de inkomsten hetzij belastbaar als divers inkomen, hetzij belastbaar als een beroepsinkomen. Maar omdat individuele cryptorekeningen tot op heden voor de fiscus onbekend zijn, lopen die beleggers eigenlijk weinig risico. Er is pas een probleem op het moment dat cryptomunten in euro’s worden omgezet en de banken vragen of de winsten al werden belast. Indien niet, dan kan de bank de cryptobelegger ertoe dwingen hetzij tot aangifte over te gaan, hetzij te regulariseren.

Daarin komt verandering. Op 1 januari 2026 treedt Europese DAC 8-richtlijn in werking. Die verplicht cryptoplatformen om informatie te delen met de fiscale administraties van de Europese lidstaten. Het gaat bijvoorbeeld om de identiteit van de cryptobelegger en de financiële transactiegegevens van de portefeuille. Die gegevens worden vervolgens automatisch uitgewisseld tussen de lidstaten. De fiscale administratie zal dus een volledig beeld krijgen van de crypto-activiteiten van de beleggers, en dat is best ingrijpend. Het spreekt voor zich dat de fiscale administratie op basis van die informatie fiscale onderzoeken zal opstarten, met naheffingen en sancties tot gevolg.

De cryptobeleggers doen er dus goed aan daar rekening mee te houden. Als zij hun winsten van de afgelopen jaren ten onrechte niet hebben aangegeven, dan krijgen zij vanaf deze zomer de mogelijkheid die spontaan te regulariseren. Mogelijk maakt de regularisatie van de cryptowinsten een wezenlijk verschil voor de begroting.