‘Plafonds op voedingsprijzen zijn onzinnig’

Vooruit, de PS en PVDA hebben een wetsvoorstel voor plafonds op voedingsprijzen. Federaal minister van Economie Pierre-Yves Dermagne (PS) stelt de voedingsbedrijven een ultimatum. Midden juli moeten ze komen met een oplossing voor de te hoge prijzen. Doen ze dat niet, dan noemt Dermagne namen van bedrijven die hun prijzen niet laten dalen.

Daarmee heeft het populisme een nieuwe dieptepunt bereikt. De Belgische voedingsbedrijven verdienen niet massaal aan de hoge voedingsprijzen. En dat geldt niet enkel voor het merendeel van die producenten, vrij kwetsbare kmo’s. Zelfs de marktleiders gaan onderuit. Snack Food Poco Loco uit Roeselare is een van de Europese marktleiders in tex-mexvoeding. Vorig jaar haalde het bedrijf een recordomzet, maar zijn winst daalde drastisch. 6 miljoen euro is het laagste cijfer sinds minstens 2010.

Ook het landbouwconglomeraat Arvesta is een marktleider in zijn sector. Daar zien we hetzelfde gebeuren: een recordomzet van 1,9 miljard euro door fors gestegen grondstoffenprijzen, maar een dalende bedrijfswinst van amper 34 miljoen euro. De marktleider in industriële bakkerijen La Lorraine Bakery Group haalde een recordomzet, maar alweer vooral door de fors gestegen grondstoffenprijzen. Onze voedingsbedrijven verdienen dus niet fors aan de hoge voedingsprijzen.

Wat bezielt links? Het was bij onze voedingsproducenten het voorbije jaar alle hens aan dek. Ze kampten met torenhoge energie- en grondstoffenprijzen, en fel verstoorde logistieke ketens. Toch kreeg de consument volle winkelrekken. Die bedrijven bleven miljoenen investeren in de vernieuwing en de uitbreiding van de Belgische voedselproductie. Prijsplafonds zijn een onzinnig idee. Of zullen de linkse partijen slechts tevreden zijn als de winkelrekken leeg blijven?