Patrick Vandenrhijn: ‘Wat doet het met je als je als zakenman na vele jaren een beetje afstand neemt?’

Mijn columns gaan normaal gesproken nooit over mijn privéleven, wel over de politiek en de economie in Duitsland. Voor één keer gooi ik het over een andere boeg. Wat doet het met je als je als zakenman na vele jaren een beetje afstand neemt? In november ben ik met mijn mountainbike gevallen. Het was een zwaar ongeval, want er was een operatie nodig om mijn arm en mijn schouder met een spies en drie schroeven weer aan elkaar te hechten. Daarvoor nam ik enkele dagen vrijaf. Ik wilde ook nadenken over wat ik zou doen op professioneel vlak. Behalve met dat voorval was ik geconfronteerd geweest met een aantal gebeurtenissen waarbij goede vrienden de hoogste prijs hebben moeten betalen. Enkele artsen gaven me de raad het wat langzamer te doen. Dus was het moment aangebroken om beslissingen te nemen in mijn privéleven.

Sinds 1997 werk ik voor dezelfde onderneming, waarvan ik in 2000 mede-eigenaar en CEO werd. We zijn gestart met ongeveer dertig medewerkers en 3 miljoen euro omzet. 2023 hebben we afgesloten met bijna zeshonderd medewerkers in zeven filialen wereldwijd en meer dan 100 miljoen euro omzet. Het bedrijf is wereldwijd gegroeid met nieuwe technologie en twee overnames. Ik fungeerde tussendoor ook nog tweeënhalf jaar als directeur van een holding in moeilijkheden. Ik heb er menig brandje moeten blussen. Mijn werkritme bestond uit meer dan honderd hotelovernachtingen en 200.000 vliegmijlen per jaar. Zulke jaren waren eerder de regel dan de uitzondering.

En toen kwam plots die klap, die niet alleen fysieke gevolgen had, maar me ook de handrem deed optrekken. Op LinkedIn kondigde ik aan dat ik me zou terugtrekken in mijn tweede verblijf in de Provence en mijn loft in Duitsland. De reactie daarop had ik nooit verwacht: meer dan 30.000 view en likes, honderden positieve reacties, en ook nog eens honderden privéberichten via e-mail, WhatsApp en andere kanalen. De berichten kwamen niet alleen van medewerkers, maar ook van klanten, leveranciers, concurrenten, investeerders, vroegere medewerkers en zelfs headhunters. Een reactie van een collega zal ik nooit vergeten: “Jij bent de Uli Hoeneß van bdtronic. Ik kan me het bedrijf niet voorstellen zonder u.” (Uli Hoeneß is de topman van voetbalclub Bayern München.)

Ik ben nog niet helemaal weg. Ik werd bestuurder bij bdtronic. De reacties waren overweldigend en ook de vele telefoontjes met de raad van bestuur dat ik eerst de tijd moest nemen om fysiek in orde te zijn, waren hartverwarmend. Ze tonen dat de zakenwereld niet alleen koel en zakelijk is. De algemene toon was dat het zonde zou zijn als ik mijn ervaring en kennis niet ter beschikking van het bedrijf zou stellen. Daarom zetel ik ook al een tijd in de raad van bestuur van een bedrijf van een ex-collega. z