‘Na vijftien jaar in het buitenland blijf ik nog steeds verwonderd over het talent en de prestaties van mijn landgenoten’

Tijdens de jaarlijkse VN-week in New York komt de stad tot stilstand. Wereldleiders, diplomaten en veiligheidsagenten zorgen voor gigantische files. Alleen met de metro, citybike of comfortabele wandelschoenen kom je vooruit. De sirenes gaan nog wat decibels hoger.

Met een kleine delegatie als regering van lopende zaken blijft België zijn plaats innemen op het internationale toneel. Terwijl andere landen de schijnwerpers opzoeken, is onze stijl beheerster. Dat betekent niet dat we geen impact hebben. Integendeel: onze kalme en efficiëntie aanpak is net wat ons sterk maakt. Het is die stille kracht die ervoor zorgt dat Belgen vaak een sleutelrol spelen, zelfs al gebeurt dat vanuit de coulissen.

Het werd voor mij persoonlijk een memorabele week. Ik kreeg van premier Alexander De Croo de titel van Ridder in de Kroonorde voor mijn bijdragen aan de reputatie van ons land. Mijn loopbaan bij AB InBev, voorzitterschap van BelCham, en consulting business in reputatie- en communicatiemanagement werden in de verf gezet.

Het is vaak pas als je afstand neemt van een plek, dat je haar schoonheid echt ziet. Na vijftien jaar in het buitenland blijf ik nog steeds verwonderd over het talent en de prestaties van mijn landgenoten. Hun creativiteit, doorzettingsvermogen en ingetogen zelfvertrouwen blijven me inspireren.

Belgen zijn bescheiden en worden vaak onderschat. We schreeuwen niet van de daken wat we doen, maar het niveau van vindingrijkheid en gedrevenheid –in de wetenschappen, het bedrijfsleven, kunst, sport of elders– blijft me telkens opnieuw imponeren. Er is een stille zelfverzekerdheid in wie we zijn en wat we bijdragen, en het is een voorrecht om daar deel van uit te maken.

De ceremonie in de statige residentie van onze gastvrije consul-generaal was een bijzonder moment dat me deed stilstaan bij hoe mijn afkomst, zelfs na al die jaren over de oceaan, mijn identiteit blijft bepalen. Er was dankbaarheid, maar ook reflectie over wat het betekent Belg te zijn. Onze diplomatie, onze bemiddeling, ons vermogen om bruggen te slaan – het zijn eigenschappen die de wereld nodig heeft, en die Belgen van nature bezitten. Onze invloed reikt veel verder dan onze landsgrenzen.

Als ik terugblik op mijn reis als Belg in het buitenland, besef ik dat het verlaten van je land je identiteit niet verzwakt, maar juist aanwakkert. Het creëert nieuwe banden met je cultuur en waarden. Verhuizen is altijd een beetje verliezen. Je mist familie en draagt de last van schuldgevoelens omdat je ver weg bent. Je voelt je een beetje ontheemd – overal en nergens echt thuis. En toch blijf ik de stap weg van de kerktoren warm aanbevelen. Nieuwe horizonten openen je wereld en geven je een breder professioneel en persoonlijk perspectief.

Erkend worden voor mijn bijdragen aan het imago van België is een eer die ik blijvend zal koesteren. Het heeft mijn liefde voor onze gemeenschap en dat gevoel van verbondenheid dat ons Belgen samenbrengt alleen maar versterkt.