‘Londen is onherkenbaar veranderd voor fietsers’

“Twee maanden nadat ik en m’n fietsje in Londen aankwamen, stelde Boris Johnson de eerste fietscommissaris aan. Die had als taak fietsen veiliger en populairder te maken. Dat was nodig.”

“Ik was even helemaal vergeten hoeveel ik van fietsen hou. Niet als sport of zo. Gewoon om me van punt A naar punt B te verplaatsen. Sinds mijn eerste zwangerschap, zo’n negen jaar geleden, heb ik mijn aluminium ros minder en minder van stal gehaald. Fietsen in Londen was gewoon te gevaarlijk met een kind. Een paar weken geleden vroeg die eerste dochter waarom ze eigenlijk niet naar school fietste, zoals veel van haar vrienden. Ik keek eens goed om me heen en plots viel het me op hoeveel mensen ik op een fiets zag, en niet enkel meer mannen in lycra outfits. Londen is, sinds ik hier in 2012 naartoe verhuisde, onherkenbaar veranderd voor fietsers.

“Twee maanden nadat ik en m’n fietsje in Londen aankwamen, stelde Boris Johnson de eerste fietscommissaris aan. Die had als taak fietsen veiliger en populairder te maken. Dat was nodig. Er waren nauwelijks fietspaden en waar die er wel waren, mochten auto’s erop parkeren of moesten we ze delen met dubbeldeksbussen. Vrachtwagens raasden rakelings voorbij. En automobilisten waren gewoonweg agressief. Ik werd uitgescholden, enkel en alleen omdat ik op een fiets zat. Er waren ook geen fietsrekken, dus overal waar ik ging, ging mijn fiets mee. Drie steile trappen mee omhoog naar mijn slaapkamer, zes trappen omhoog naar kantoor. Dat totale gebrek aan een fietscultuur was waarschijnlijk de grootste cultuurshock voor mij. En het leek ook lange tijd niet echt alsof iemand er iets aan ging veranderen, want telkens weer klonk het dat in Londen gewoon niet genoeg plaats is voor fietsers.

“De verandering begon met de aanleg van de zogenoemde fietssnelwegen. Kilometers en kilometers straat werden blauw geverfd om fietsers op dezelfde routes te krijgen en zo hun plaats op de weg af te dwingen. Daarna werd dan plots toch een plaats gevonden voor afgescheiden fietspaden. En op heel drukke plekken in centraal Londen, waar echt geen plaats was om de straat te delen, werden auto’s verboden op weekdagen. In 2022 werd in de wegcode vastgelegd dat fietsers een halve meter van de straatkant mogen fietsen en auto’s minstens anderhalve meter ruimte moeten laten als ze inhalen, waardoor fietsers volwaardige weggebruikers werden.

“Door meer plaats te creëren voor fietsers kwamen er meer fietsers bij. En hoe meer fietsers er zijn, hoe veiliger het wordt. Momenteel is 40 procent van de weggebruikers tijdens het spitsuur in centraal Londen een fietser. Toen ik hier kwam wonen in 2012, waren er ongeveer een half miljoen verplaatsingen met de fiets per dag. Vandaag zijn er dat meer dan anderhalf miljoen.

“Dus wij herontdekten de fiets en onze stad. Want er is niets fijners dan de vrijheid van de fiets in de stad. Mijn dochter kan niet fietsen zonder te zingen. En ik kan niet fietsen zonder te puffen met de andere dochter achterop, want ik was ook even die venijnige heuvels in Londen vergeten. Dus nu zijn we zoals echte Oost-Londenaars op zoek naar een tweedehands elektrische cargofiets.”

Volgende week: Freya Uldal uit Kopenhagen