Ik heb al heel wat gereisd in de Verenigde Staten, maar nog nooit in de Lone Star State van Amerika: Texas. Een conferentie voor communicatiestrategen in Austin bracht daar verandering in. De Texaanse hoofdstad voelt als een liberale oase in een conservatieve staat. Texas telt meer dan 30 miljoen inwoners met een economie gedreven door rijkdommen: van oud geld (olie) tot nieuw geld (technologie).
Meteen valt op hoe verleden en toekomst hier naast elkaar staan. Texas maakte zich in 1836 los van Mexico en fungeerde bijna tien jaar als onafhankelijke republiek voordat het zich aansloot bij de VS. Tex-mex is hier meer dan een keuken: Spaans weerklinkt overal en migratie is een belangrijke motor voor de economie. Na Californië is Texas de belangrijkste economische staat in Amerika, en als Texas een zelfstandig land was, zou het tot de top tien van grootste economieën ter wereld behoren. Meer dan 2 miljoen Mexicaanse immigranten wonen en werken in Texas. Ze zijn de stille motor achter de landbouw, de bouw, de energie- en de voedselindustrie, en de horeca. Op de luchthaven van Austin wijzen borden in het Spaans nieuwkomers op hun rechten en waarschuwen ze voor gedwongen arbeid. Zelf zag ik geen ICE-acties, maar mijn Uber-chauffeur vertelde over invallen in horecazaken.
Texas is niet alleen een verhaal van geschiedenis en migratie, maar ook van vooruitkijken. Tijdens de pandemie versnelde Austins transformatie: techondernemers en remote werkers ruilden Californië in voor meer ruimte, fiscale voordelen en nieuwe kansen. Traditionele cowboylaarzen kom je hier nog tegen, maar net zo goed sneakers van start-upoprichters in coworkinghubs. Het straatbeeld weerspiegelt het verleden en de toekomst: foodtrucks naast techcampussen, livemuziekbars naast AI-labs.
Mijn Uber-chauffeurs klonken unaniem positief én gelaten over de robottaxi’s: dit is de toekomst, en ja, ze zullen op termijn ander werk moeten zoeken.
En dat vooruitkijken zie je ook op de weg. Via Uber kun je zelfrijdende auto’s bestellen, in samenwerking met Waymo, een dochterbedrijf van Alphabet. Mijn eerste rit voelde futuristisch. Het was even wennen om niemand achter het stuur te zien en je volledig over te geven aan technologie. Maar de ervaring was vlekkeloos: veilig, stil, efficiënt. Een druk op de hulpknop werd meteen beantwoord door een mens (geen chatbot), en het dashboard detecteerde elke weggebruiker en hindernis.
Waymo is momenteel de enige volledig operationele robottaxidienst in Austin, met meer dan honderd wagens in een servicegebied van zo’n 230 vierkante kilometer. Tesla test een eigen robottaxi en ook Amazon experimenteert met zijn Zoox.
Ik vroeg mijn Uber-chauffeurs wat ze van Waymo vinden. Tot mijn verbazing klonken ze unaniem positief én gelaten: dit is de toekomst, en ja, ze zullen op termijn ander werk moeten zoeken. Die menselijke babbels ga ik missen, maar ik geef toe: ik voelde me goed in die door software aangestuurde Jaguars.
In deze stad, waar oliebaronnen en AI-founders buren kunnen zijn, voel je hoe een samenleving tastend in beweging komt. Traag of snel: stilstaan is hier geen optie.