In 2022 kon liefst 37 procent van de ouders die in Vlaanderen of in Brussel opvang zochten voor hun kinderen, nergens terecht. Personeelstekorten in de sector leiden tot nog meer personeelstekorten in andere sectoren. Want als de kinderen niet naar de opvang kunnen, dan kunnen de ouders niet gaan werken.
De arbeidsomstandigheden zijn nog altijd niet aantrekkelijk, met te veel kinderen per begeleider en weinig flexibele werkuren. De verloning is evenmin aantrekkelijk. Een op de drie pas afgestudeerde kinderbegeleiders wil niet in de sector werken.
De topprioriteit van de federale regering is het opkrikken van de tewerkstellingsgraad. Vergeet dat maar, als er geen kwaliteitsvolle en betaalbare kinderopvang is, want iémand moet voor de kinderen zorgen. Als het niet een van de ouders is, dan een van de grootouders. Bedrijven en ouders beginnen zelf collectieve kinderopvang te organiseren, maar krijgen weinig ondersteuning van de overheid.
Waarom geen flexi-jobs in de kinderopvang?
Trends-journalist Ilse De Witte
Kinderopvang is een Vlaamse bevoegdheid. Veel potentiële remediëringsmiddelen zitten ook op het niveau van de gewesten. Denk aan flexi-jobs in de kinderopvang. Als het in de horeca en in de winkels kan, waarom dan niet in de kinderopvang? Of denk aan dienstencheques voor kinderopvang thuis.
De federale overheid broedt wél op allerlei plannen om huismoeders en -vaders met de stok uit het hoenderhok te jagen. Het afschaffen van het huwelijksquotiënt is zo’n stok, de afschaffing van de hogere werkloosheidsuitkering voor werklozen met een thuisblijvende partner is een andere. Er bestaan ook geen tools om te berekenen welke financiële impact carrièrekeuzes hebben op de lange termijn. Is er al eens gedacht aan financiële voorlichting voor die huisvrouwen en -mannen die Open Vld viseert?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier