‘Horeca wordt steeds exclusiever, concrete maatregelen kunnen soelaas bieden’

De kosten van een restaurantbezoek stegen in de afgelopen twee jaar met 15 procent. En eigenlijk zouden die stijgingen nog hoger moeten zijn om alle kosten op te vangen, schrijft Ann Biebuyck, de CEO van Luch Garden. Ze trekt aan de alarmbel.

In de afgelopen weken deed de terugkerende lentezon de terrasjes in ons land weer vollopen. Maar hoelang zullen die terrasjes nog blijven bestaan, of voor het gemiddelde gezin toegankelijk blijven? De stijgende prijzen in de horeca maken een restaurantbezoek voor steeds meer gezinnen een luxe. En dat dreigt de hele sector te ondermijnen. Deze ontwikkeling verontrust me omdat ze raakt aan onze missie: het democratiseren van Belgische klassiekers en het toegankelijk houden van de restaurantervaring voor iedereen.

Het is niet enkel een kwestie van lekker eten, het gaat om het creëren van herinneringen en het versterken van banden. Ouders en kinderen die samenkomen en gesprekken voeren zonder smartphones en tablets die schreeuwen om aandacht. Vrienden die mijlpalen vieren en ruzies bijleggen, of collega’s die ontsnappen aan de dagelijkse routine. Deze momenten zijn van onschatbare waarde en maken deel uit van ons Belgische DNA.

Waarom is horeca zo duur?

Sinds de coronacrisis ligt dat DNA aan diggelen. De kosten van een restaurantbezoek stegen in de afgelopen twee jaar met 15 procent. En eigenlijk zouden die stijgingen nog hoger moeten zijn om alle kosten op te vangen. Fors gestegen energiekosten, loonkosten, voedingsprijzen en een steeds stringenter beleid doen steeds meer deuren sluiten. In de eerste negen maanden van 2023 waren er bijna 20 procent meer faillissementen dan in dezelfde periode van het jaar voordien. Oneerlijke concurrentie zien we in trendy zomerbars die veelal ontsnappen aan de witte kassa, die pas verplicht wordt na het optekenen van meer dan 25.000 euro jaaromzet uit maaltijden. Een simpele herziening van zulke beleidslijnen kan soelaas bieden.

Ook bij Lunch Garden zoeken we elke dag naar manieren om onze Belgische klassiekers betaalbaar te houden zonder concessies te doen aan kwaliteit. Maar ook wij worden dagelijks geconfronteerd met de zware kostenstructuur in ons land. Het wordt steeds moeilijker om onze missie van democratisering van Belgische klassiekers waar te maken.

We zien de trend dat horeca exclusiever wordt ook in onze restaurants. Wij verwelkomen steeds vaker klanten die vroeger misschien eerder naar de brasserie zouden trekken, en tegelijkertijd zijn er klanten van ons die noodgedwongen hun toevlucht zoeken tot nog goedkopere alternatieven. Ingangsschotels aan 9,99 euro prijken steeds vaker bovenaan het kassaticket en opvallend meer gezinnen bezoeken onze vestigingen tijdens schoolvakanties, wanneer de kinderen gratis mee-eten.

Comeos becijferde eind vorig jaar dat 43,5 procent van het budget voor buitenshuis eten en drinken ging naar klassieke restaurants, bistro’s of tavernes, in vergelijking met 51,3 procent in 2019. We zien dat gezinnen steeds vaker op zoek gaan naar goedkopere alternatieven in de horeca. Anderen ruilen die bezoekjes dan weer noodgedwongen in voor een extra bezoek aan de supermarkt of dreigen enkel nog in een restaurant te komen als flexi-jobber. Dat is niet uit de lucht gegrepen. Het aantal flexi-jobs steeg vorig jaar in ons land met een kwart. Het merendeel daarvan situeert zich in de horeca.

Het is voor onze beleidsmakers vijf voor twaalf om samen met de sector op zoek gaan naar duurzame oplossingen. Dat kan zo makkelijk zijn als een btw-verlaging op non-alcoholische dranken, die momenteel nog steeds onbegrijpelijk op 21 procent blijft steken. We hebben concrete maatregelen nodig op ieder beleidsniveau. Maatregelen die onze culinaire tradities beschermen en een toekomst geven aan onze prachtige sector zonder hem exclusief te maken. Het is tijd voor actie.