‘Dit lijkt wel ‘s werelds langst voorspelde depressie’

Het motto ‘Prepare for the worst and hope for the best’ blijft brandend actueel.

Elf maanden geleden vroeg ik me in deze column af hoe snel, hoe erg en hoe lang de recessie zou toeslaan. Het antwoord blijft uit. Het lijkt wel ’s werelds langst voorspelde depressie. De Amerikaanse economie zendt nog altijd tegenstrijdige signalen uit. De algemene teneur is wel somberder dan een jaar geleden. Veel waarnemers verdubbelen hun inzet op een laagconjunctuur. Anderen houden vast aan het scenario van de zachte landing. Het nieuwe zoemwoord op Wall Street is ‘stagflatie’. Op Main Street wordt geklaagd over de hardnekkige inflatie.

Door de teloorgang van middelgrote banken zoals Silicon Valley Bank en First Republic Bank staan de zenuwen strak gespannen. Bij technologiebedrijven volgen ontslagrondes elkaar in ijltempo op, terwijl diezelfde ondernemingen sterke groeicijfers optekenen. De Federal Reserve, de Amerikaanse centrale bank, onderneemt de zoveelste poging om de economie af te koelen. Consumenten blijven meer betalen voor goederen en diensten. De werkloosheid is nog altijd historisch laag. Ik krijg vaak de vraag om talent aan te bevelen en zelden om banen te helpen vinden.

Zowel in mijn professionele als in mijn privéleven merk ik subtiele verschuivingen. Ik ben lid van een netwerk van onafhankelijke consultants. Als zelfstandige ondernemers wisselen we ervaringen uit en staan we elkaar met raad en daad bij. Terwijl de opdrachten vorig jaar vlot binnenliepen, moet nu harder aan de kar worden getrokken om die handtekening gezet te zien. De business gaat goed, maar de pijplijn is minder diep. Ook naast het werk is er verandering. Onder vrienden ontmoeten we elkaar net iets vaker thuis, want de rekening van buitenshuis vertier blijft oplopen. Gezelligheid troef op z’n Belgisch rond de – weliswaar kleinere – tafel.

En toch stuwt optimisme de Amerikanen vooruit. De economische onvoorspelbaarheid zorgt voor een hernieuwde focus en noodgedwongen bedrijfstransformaties. Ik verwacht dat die shift, in combinatie met nieuwe ideeën van talent dat moest opstappen bij giganten als Google, Twitter, Meta, Amazon en Microsoft, de innovatiemotor zal aanzwengelen.

Die positieve ingesteldheid werkt aanstekelijk bij Belgische bedrijven. Vorige week ontmoette ik twaalf enthousiaste onderneemsters, uitgezonden door Unizo West-Vlaanderen, voor een New Yorkse inspiratiemissie. En de oprichtsters van het handtassenlabel KAAI kwamen met de hulp van Flanders Investment & Trade (FIT) de Amerikaanse markt verkennen. Ook bij BelCham, de Belgisch-Amerikaanse kamer van koophandel, is er veel tractie, bij studenten die een stage in de Verenigde Staten ambiëren en bij ondernemers die de Amerikaanse markt willen aanboren. Binnenkort worden Belgische bedrijfsleiders verwelkomd voor een US Readiness-programma.

Men krijgt kop noch staart aan welk signaal wat voorspelt. Wat er ook van zij, het motto ‘Prepare for the worst and hope for the best’ blijft brandend actueel.