‘Denen betalen hoge belastingen, maar zijn een heel jaar thuis met een pasgeboren kind’

Ik mocht deze maand kennismaken met de nieuwste aanwinst in de Uldal-familie. Mijn nicht is in september bevallen van haar tweede kindje, een prachtige dochter, en natuurlijk hoort daar een babybezoek bij. Terwijl we rustig in de zetel zaten, ik met een slapende baby in mijn armen, stelde ik allerlei vragen. Niet alleen de gebruikelijke babyvragen zoals “slaapt ze door?” of “hoe lukt het nu, met twee kinderen in plaats van één?” Maar vooral: hoe regel je dit praktisch in Denemarken? Want ja, we betalen hier stevige belastingen, maar ik was nieuwsgierig wat je daar voor terugkrijgt.

Mijn nicht zei: “De eerste keer dacht ik al dat het fantastisch geregeld was, maar nu met twee kinderen waardeer ik het nóg meer.” In Denemarken hebben alle zwangere vrouwen recht op vier weken verlof voor de bevalling en op tien weken na de bevalling. Vaders en co-moeders hebben recht op twee weken verlof na de geboorte. Daarna kunnen zij en haar partner elk nog 32 weken opnemen en hebben ze het recht dat te verlengen tot 40 weken (of 46 weken als werkende ouder). “Ik zal dus ongeveer een jaar thuis zijn met de baby”, zei ze, alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. “Het is zo’n opluchting dat je je geen zorgen hoeft te maken over geld of je werk, of dat je op sommige dagen niet eens de tijd zou hebben om te douchen.” En eerlijk gezegd, dat klinkt als een verademing.

We weten allemaal dat de belastingen in Denemarken aan de dure kant zijn – en niet alleen de belastingen – maar als je hoort dat je bijna een jaar verlof kunt krijgen om te herstellen van het trauma dat bevalling heet én je de tijd krijgt om te wennen aan de nieuwste aanwinst en de veranderde familiedynamiek in je gezin, dan denk je toch: oké, dat is best wel een goede deal. En wat nog fijner is: de vader of de co-moeder krijgt elf weken verlof die exclusief voor hem of haar zijn. Ze kunnen niet worden overgenomen door de moeder, wat betekent dat ze echt tijd moeten doorbrengen met de baby en op die manier ook een band kunnen scheppen met het kind.

En ja, dan zit je daar, nippend van een glaasje cava, terwijl mijn nicht haar ervaringen deelt. Aan de ene kant denk je: goed geregeld. Aan de andere kant hoor ik haar vertellen over slapeloze nachten en chaotische dagen, en denk je: nee, bedankt! Maar ze zegt er ook bij: “Ik had het voor geen goud willen missen, maar zonder dit systeem zou het toch een stuk zwaarder zijn.”
Nu moet ik toegeven: terwijl ik daar zat met dat minimensje in mijn armen, voelde ik een lichte twijfel opkomen. Mijn vrijheid, mijn nachtrust en het idee om gewoon zonder plan op vakantie te kunnen gaan, hebben hun charmes. Maar als het ooit zover komt dat ik een kind heb, is het fijn om te weten dat Denemarken het ouderschap net wat makkelijker maakt. Het voelt geruststellend, alsof je een veiligheidsnet hebt.