‘De regering-De Wever sanctioneert de ambtenaar die via aandelen een buffer voor zijn pensioen wil opbouwen’

Een rechtvaardige hervorming zou alle vormen van investeringen gelijk behandelen en rekening houden met een inflatiecorrectie.

De aangekondigde meerwaardebelasting is een regelrechte aanslag op de kleine belegger die zijn spaarcenten belegt als aanvullend pensioen. In combinatie met de geplande besparingen op de ambtenarenpensioenen dreigt dat beleid voor velen een ramp te worden. Ambtenaren met de hoogste pensioenen kunnen tot bijna de helft van hun totale pensioen verliezen, terwijl de huis-, tuin- en keukenbeleggers hun financiële zekerheid zien afbrokkelen.

De vrijstelling voor de eerste 10.000 euro aan meerwaarde wordt voorgesteld als een tegemoetkoming, maar in realiteit stelt die nauwelijks iets voor. Een langetermijnbelegger overschrijdt die grens bijzonder snel, waardoor zijn reële rendement sterk wordt aangetast. Bovendien is het schrijnend dat er geen inflatiecorrectie in de plannen staat, waardoor de belasting niet op werkelijke winsten wordt geheven, maar ook op de louter denkbeeldige stijging van de koopkracht.

Wat de maatregel extra absurd maakt, is de discriminerende behandeling van verschillende vormen van pensioenopbouw. Terwijl aandelenbeleggers zwaar belast worden op hun meerwaarde, blijven vastgoedinvesteerders grotendeels buiten schot. Een hervorming van de belasting op onroerende inkomsten bleek te complex, maar een meerwaardeheffing op aandelen zou blijkbaar zonder veel aarzeling worden doorgedrukt. Dat leidt tot een oneerlijke situatie waarin de ene investeringsvorm ontmoedigd wordt, terwijl de andere ongemoeid wordt gelaten. Zo blijft de regering werken aan de hand van koterijen.

Daarnaast is de ophef over het ‘papiertje’ van De Wever, waarin sprake zou zijn van een mogelijke vrijstelling voor aandelen die langer dan tien jaar worden aangehouden, niet te begrijpen. Onroerende goederen die langer dan vijf jaar worden aangehouden en vervolgens worden doorverkocht, ontsnappen ook aan een belastingheffing als divers inkomen. Opvallend is bovendien dat bij vastgoed een wachtperiode van vijf jaar al volstaat, terwijl voor aandelen tien jaar zou worden gehanteerd. Verder worden bij vastgoedbeleggingen de aan de aankoop gerelateerde kosten in mindering gebracht en wordt de aankoopprijs jaarlijks met 5 procent verhoogd om de belastbare meerwaarde te verkleinen. Dat leidt tot een veel mildere fiscale behandeling dan bij aandelenbeleggingen.

Verder is het onbegrijpelijk dat de regering-De Wever de maximumbedragen van de maaltijdcheques zal verhogen. Was het niet net deze regering die de fiscale gunstregimes wenste af te bouwen en de totale belastingdruk zou verlagen? Akkoord, er zijn heel wat gunstregimes die sneuvelen, maar het oogt wel bijzonder vreemd dat bepaalde gunstregimes worden versterkt, temeer omdat het ook hier weer vaak de ambtenaren zijn die niet voor maaltijdcheques in aanmerking komen.

De regering-De Wever sanctioneert de kleine belegger en de ambtenaar die via aandelen een buffer voor zijn pensioen wil opbouwen. Een rechtvaardige hervorming zou alle vormen van investering gelijk behandelen en rekening houden met een inflatiecorrectie. In plaats van eenzijdig de lasten voor particuliere beleggers te verzwaren, zou een combinatie met een meer doordachte belasting op vastgoedinkomsten een eerlijkere en meer evenwichtige oplossing zijn.

Het mag duidelijk zijn dat ambtenaren door de regering-De Wever vogelvrij zijn verklaard.