‘De Duitse kracht blijft een netwerk van solide wereldleiders in niches’

Rond de millenniumkeer werd de grootste economie van de eurozone ook al afgeschreven als ‘de zieke man van Europa’. Het land verrees sterker dan ooit uit zijn as.

Het feestje kon niet blijven duren. De Duitse conjunctuur kende een lange opwaartse golf van circa 2008 tot na de pandemie. Pas met de start van de oorlog in Oekraïne kwam de mot erin. De economie blijft sputteren, al is er nog geen zware recessie bij onze oosterburen.

Het gekibbel in de federale regering versterkt de neergang. Bondskanselier Olaf Scholz (SPD) zette de voorbije week de samenwerking stop met Christian Lindner van de liberale FDP. Die wil vasthouden aan een begroting zonder tekorten. Scholz en zijn groene coalitiepartner vinden de Duitse uitdagingen te groot. Ze willen die met nieuwe overheidsschulden te lijf gaan. Defensie is een van de speerpunten. Duitsland is niet klaar voor de toenemende dreiging uit Rusland.

En daar is uiteraard de nieuwe constellatie in de Verenigde Staten. De VS werden vorig jaar de belangrijkste handelspartner van Duitsland. Het handelsoverschot van ruim 63 miljard euro in 2023 is een doorn in het oog van de volgende president, Donald Trump. Hij wil invoerheffingen van 10 tot 20 procent.

Kommer en kwel? In Duitsland gaan hervormingen traag. Rond de millenniumkeer werd de grootste economie van de eurozone ook al afgeschreven als ‘de zieke man van Europa’. Het land verrees sterker dan ooit uit zijn as. Duitsland heeft – zoals Vlaanderen – een bijzonder solide netwerk van kmo’s, die uitmunten en wereldleiders zijn in heel specifieke niches. Die veerkracht wordt niet meteen onder de mat geveegd. Machinebouwers bijvoorbeeld. In China taant hun marktmacht, maar in de Verenigde Staten gaan ze erop vooruit. Mede gedreven door het protectionistische beleid van de afscheidnemende president, Joe Biden, dat de industrie in eigen land aanzwengelt.