‘De banken winnen van de staatsbon, maar het is een pyrrhusoverwinning’

De jongste uitgifte van de staatsbon is uitgedraaid op een flop voor de schatkist. Er werd uiteindelijk maar 402,5 miljoen euro opgehaald, een tiende van wat het Agentschap voor de Schuld voor ogen had. Zowat 22 miljard euro vloeide terug naar de banksector. Met hun hoogrentende termijnrekeningen en kasbons zijn de banken de grote winnaars van de strijd om de staatsbonmiljarden.

Maar dat is een pyrrhusoverwinning. Heel veel klanten herbelegden het geld in termijnrekeningen of kasbons op één jaar. Daardoor dreigt volgend jaar in september opnieuw een grote vervaldag en kan het hele circus herbeginnen. Opnieuw zullen de banken uit hun pijp moeten komen om het geld bij te houden. Zo worden spaarders opgevoed tot shoppers die begin september in hun agenda noteren als de periode waarin de koopjes beginnen: promoties op de spaarmarkt.

Bovendien hebben een aantal banken hun bestaande klanten in de kou laten staan. De voordeligste stuntrentes golden enkel voor vers geld. Wie geen middelen zag terugkomen van de staatsbon of geen geld overschreef van een andere bank, was de klos. Dat leidde heel wat ontevredenheid bij trouwe spaarders en klanten. Zij konden bij hun eigen bank geen aanspraak maken op betere rentevoorwaarden.

Ten slotte kost de hele operatie de banken handenvol geld. De instellingen die uitpakten met stuntrentes tot 3,8 en 4 procent doen dat tegen een veel hogere kostprijs dan dat ze zich op de markt konden financieren. In vergelijking met de lage spaartarieven voor de lancering van de fiscaalvriendelijke staatsbon in september 2023 betalen ze in de kering 1 procentpunt meer als vergoeding voor de teruggewonnen deposito’s. Dat leidt voor hen tot fors hogere rentekosten. Als de banken van plan zijn die kosten door te rekenen via de kredietverstrekking of de betalingsdiensten, dreigt de trouwe klant ten tweede male het kind van de rekening te worden.