‘Apple wordt de kanarie in de koolmijn van Trump’

De EU bereidt zich maar beter voor op een zwaar handelsconflict met de VS.

Bij Amerikaanse conservatieve economen ging onlangs een bestcasescenario rond voor de nieuwe termijn van Donald Trump. De logica klopt, op papier. Zijn hondstrouwe aanhang zal hem veel vergeven. Daarom hoeft Trump zijn verkiezingsbeloftes niet allemaal letterlijk uit te voeren. De Amerikaanse economie tuft onverstoord verder. Trump kan gewoon surfen op die golf en politiek een beetje gas terugnemen.

Trump kan het zich bijvoorbeeld permitteren in een handelsoorlog enkel China te viseren en de westerse bondgenoten buiten schot te laten. Hij hoeft niet alle illegale migranten te deporteren, enkel de meeste recente, zodat de arbeidsmarkt niet te krap wordt. Hij kan de antivaxer Robert F. Kennedy jr. parkeren in een tandeloze werkgroep. Dat was de hoop bij die conservatieve economen. Ondertussen zijn we al wat illusies kwijt. Kennedy wordt voorgedragen als minister van Volksgezondheid; de farma- en medische aandelen kregen meteen een tik op de beurzen. Het migratiebeleid wordt volledig gecontroleerd door hardliners en ook het handelsbeleid zit sterk in het anti-China-kamp.

Niet alleen de benoemingen wijzen erop dat Trump resoluut een handelsoorlog wil starten. Het raakte ondergesneeuwd tussen alle andere actualiteit, maar team-Trump had afgelopen week een brute boodschap voor de Britse premier, Keir Starmer. Als Starmer betere handelsrelaties wil met de Verenigde Staten, dan zal het de “socialistische” Europese Unie moeten laten vallen.

De EU bereidt zich dus maar beter voor op een zwaar handelsconflict met de Verenigde Staten. Er zal geen voorkeursbehandeling zijn voor westerse bondgenoten. En de kostprijs van minder handelsbelemmeringen of andere privileges zal hoger worden. Een minimumbelasting voor grote bedrijven, een meer gelijk speelveld bij staatssteun en andere zaken op het verlanglijstje van de EU worden wellicht bijna onmogelijk. We zullen enkel nog krijgen wat Trump ons toestaat. En als we het spel even hard willen spelen als hij, zal hij dreigen met het opblazen van de NAVO of met het dichtklappen van de nucleaire paraplu.

Dit wordt een zeer onzeker tijdperk. Toch hoeven ondernemers of beleggers niet volledig in de mist te varen. Ten eerste kan Trump ook niet alles in een oogwenk beslissen. De bureaucratie en juridisch verzet zullen hem toch wat vertragen. Er zal tijd zijn om ons aan te passen en er zullen voldoende aanwijzingen zijn van wat te gebeuren staat. Sommige bedrijven of buitenstaanders zullen verraden wat Trump precies van plan is.

Apple in het bijzonder wordt de kanarie in de koolmijn. Het zal erop wijzen in hoeverre Trump de spanningen met China wil opdrijven. Van de Amerikaanse giganten heeft Apple de grootste blootstelling aan China. Het land is goed voor 20 procent van zijn omzet en Apple steunt grotendeels op een enorm netwerk van Chinese onderaannemers.

Ook de relaties met de Taiwanese chipgigant TSMC werden alleen maar inniger. China voert al jaren de druk op om Taiwan in te lijven. Volgens een rapport van het Amerikaanse leger heeft China tegen 2027 een voldoende overweldigende militaire capaciteit om desnoods het land te veroveren. De knowhow en de productie van geavanceerde computerchips en andere halfgeleiders zitten geconcentreerd in Taiwan. Het eiland heeft daardoor een silicon shield, een afschrikkingsmiddel tegenover China. Een militaire invasie zou economische zelfmoord zijn voor China, omdat die onvervangbare chipinfrastructuur vernietigd zou worden.

De voorbije tien jaar heeft Apple voorzichtige pogingen gedaan om een deel van de productie te verschuiven, maar dat gebeurde op zeer kleine schaal. Wanneer Apple nu toch een versnelling hoger schakelt in het verschuiven van de productie, weg van het Chinese vasteland, of zijn afhankelijkheid van Taiwan afbouwt, dan is dat een duidelijk alarmsignaal dat Trump het spel keihard zal willen spelen.