De auteur is eigenaar van Kounselor Consulting en adjunct-professor aan de Vlerick Business School
Stablecoins zijn misschien wel de meest fascinerende hybride van het digitale tijdperk. Ze leven op een blockchain, net als bitcoin en ether, maar gedragen zich als dollars. Eén stablecoin vertegenwoordigt één dollar of euro, maar dollars domineren met ruime voorsprong de markt. Die koppeling wordt bewaakt door reserves in dollar. De grootste stablecoins zijn tether en USDC (US Dollar Coin).
De gewone cryptomunten, zoals bitcoin en ether, zijn extreem volatiel, wat ze ongeschikt maakt voor dagelijkse betalingen. Het essentiële nut van stablecoins, zoals de naam suggereert, is dat ze een niet-volatiele cryptomunt zijn. Daarmee willen ze het beste van beide werelden combineren: de stabiliteit van dollars en euro’s en de voordelen van crypto, zoals snelle en goedkope internationale betalingen. Cryptotraders gebruiken ze al lang als ‘cash op de cryptomarkt’, een tussenstop om makkelijk tussen cryptomunten te wisselen. Stablecoins bieden ook een makkelijke toegang tot dollars aan de veelgetergde burgers en bedrijven uit minder ontwikkelde landen met een zwakke en volatiele munt. In tegenstelling tot de meeste cryptomunten die vaak nieuwe technologieën, smart contracts of andere innovaties nastreven, zijn stablecoins geen speculatieve beleggingen, maar een betalingsinstrument.
Na jaren in een grijs gebied te hebben geopereerd, komen de stablecoins nu onder een formeel wettelijk kader. In Europa doet de MiCA-regelgeving dat sinds eind 2024, maar alle ogen zijn gericht op de Verenigde Staten, waar in juli 2025 de Genius Act werd aangenomen (Guiding and Establishing National Innovation for U.S. Stablecoins). Die wet bepaalt dat alleen erkende emittenten ze mogen creëren. De reserves moeten volledig bestaan uit dollars, belegd in Amerikaans staatspapier met een looptijd van maximaal 93 dagen. Het is geen toeval dat die wetgeving er kwam onder president Trump. Stablecoins vergroten de vraag naar Amerikaanse staatsobligaties en versterken de wereldwijde dominantie van de dollar. Het Amerikaanse ministerie van Financiën voorspelt dat de markt tegen 2028 kan uitgroeien tot 2 biljoen dollar, waarvan de helft zou worden belegd in Amerikaans staatspapier.
Stablecoins hebben een schaduwzijde. Volgens Europol zijn stablecoins in criminele kringen inmiddels veel populairder dan de bitcoin. Maar hun succes bij de bevolking in zwakkere landen is onmiskenbaar. Paolo Ardoino, de CEO van Tether, claimt dat zijn munt al 400 miljoen gebruikers heeft in opkomende economieën. Als dat klopt, is de tether vandaag misschien wel meer freedom money dan de bitcoin. Stablecoins zijn niet langer alleen een speeltje van cryptostart-ups. Grote banken en financiële instellingen omarmen het concept. In de Verenigde Staten en de Europese Unie mogen banken hun eigen stablecoins uitgeven. JP Morgan Chase heeft de JPM Coin, die draait op de eigen Onyx-blockchain. Alleen institutionele klanten mogen die gebruiken, maar het laat zien waar het heen kan gaan: 24/7 internationale betalingen en directe afwikkeling van transacties in digitale effecten. Er komt ook nieuwe concurrentie op uit onverwachte hoek. De Genius Act verbiedt stablecoins rente uit te keren, waardoor ze meer op digitaal contant geld lijken. Maar tokenized geldmarktfondsen, zoals Buidl van BlackRock en Benji van Franklin Templeton, mogen wel rente betalen. Dat maakt ze aantrekkelijk voor beleggers die meer zoeken dan alleen een betalingsmiddel.
Stablecoins bevinden zich op het snijvlak van crypto, fintech en geopolitiek. Ze zijn tegelijk een betaalmiddel, een financieringsinstrument voor staten en een troef in de strijd om monetair leiderschap. Of ze bitcoin zullen verdringen als betaalmiddel, is nog de vraag, maar alles wijst erop dat ze een belangrijke rol zullen spelen in het nieuwe monetaire landschap.