De resultaten van Campine gingen dit jaar door het dak door de sterke stijging van de antimoonprijs. “Maar ook los van de antimoonprijs kunnen we een gestage groei voorleggen”, benadrukt Wim De Vos, de CEO van het Kempense recyclagebedrijf van metalen en plastics.
De mens
“Ik kom uit een arbeidersgezin en ben opgegroeid met de waarden van de kleine man”, zegt Wim De Vos, die afstudeerde aan de UGent als scheikundig ingenieur. Eerst werkte hij vijf jaar voor Euro Compound, dat chemicaliën maakt voor de tapijt- en textielindustrie. Daarna volgde een overstap naar Recticel. “Recticel heeft me gevormd tot de manager die ik vandaag ben”, zegt Wim De Vos.
De verkoop van de autodivisie in 2007 was voor hem het signaal om andere oorden op te zoeken. “Ik trok naar Vitalo, een West-Vlaamse kmo gespecialiseerd in verpakkingen voor elektronica. Onze grootste klant was Nokia. Daar heb ik geleerd dat de diversificatie van je klantenbestand cruciaal is. Nokia sleurde Vitalo mee de afgrond in, met als resultaat een verschil in visie tussen mij en de hoofdaandeelhouder, Christian Dumoulin.”
De Vos trok in 2012 naar de Verenigde Staten als directeur van de Society of Plastics Engineers, een Amerikaanse non-profitorganisatie met wereldwijd 25.000 leden. “Ik heb me er enorm geamuseerd, maar ik ervoer te weinig stress. Ik moest terug naar een productieomgeving in de industrie. Ik zat al in de raad van bestuur van Campine, dat een nieuwe CEO zocht. Ik zou die functie eerst drie jaar vervullen, maar we zijn intussen acht jaar verder. Ik ben 56, maar voel me nog jong”, zegt Wim De Vos, die ook nog in enkele raden van bestuur en adviesraden zit.
Het team
“Veiligheid is koning in dit bedrijf”, zegt Wim De Vos. “Toen ik hier in 2017 als CEO begon, hadden we 25 à 30 – soms vrij ernstige – arbeidsongevallen per jaar. Ik was geschokt. Op onze raad van bestuur is veiligheid nu het eerste agendapunt. In drie van de vier afdelingen hebben we al ruim een jaar geen ongeval meer gehad, in die andere afdeling toch nog twee. We moeten overal naar nul. Ook met gevaarlijke metallurgische productieprocessen is dat haalbaar. Het onbedoelde gevolg van die nadruk op veiligheid was dat ik het hele bedrijf meekreeg. De nieuwe baas denkt eerst aan onze veiligheid en niet aan zijn eigen geld, redeneerden de werknemers.”
“Twee weken geleden hebben we nog een ode geschreven aan onze werknemers, want zij houden de zaak draaiend. We noemen onze mensen de ‘terugwinnaars’, omdat we een recyclagebedrijf zijn. Iedereen kreeg persoonlijk van de directie een geschenkje aan het begin van elke shift. Dat zijn kleine zaken die een ongelooflijk effect hebben.”
‘Je omringen met gelijkgestemden levert weinig op. Ik ondervind hier weerstand en ik hou daarvan. Een team van tien mensen is slimmer dan één individu’
Het management bestaat straks uit tien mensen. “Sinds ik CEO werd, is er niemand van dit team vertrokken. Dat is toch een signaal dat het hier aangenaam werken is. Het is belangrijk dat het team bestaat uit verschillende profielen. Je omringen met gelijkgestemden levert weinig op. Ik ondervind hier weerstand en ik hou daarvan. Een team van tien mensen is slimmer dan één individu. In negen op de tien gevallen komen we tot een consensus, en in de andere gevallen beslis ik.”
Het bedrijf
Campine recycleert metalen en plastics, met een focus op de recyclage van lood uit klassieke autobatterijen. “We willen verder groeien door afval om te zetten in grondstoffen. Dat is onze visie. Een visie is een kapstok waaraan je al je strategische beslissingen moet kunnen ophangen. Zo investeren we in een hogere recyclagegraad van verschillende metalen.”
In Europa is Campine het op één na grootste recyclagebedrijf van loodzuurhoudende autobatterijen. “De elektrische auto is ons doodvonnis niet. In zo’n auto zit, naast de grote lithium-ionbatterij, ook een loodzuurhoudende batterij met een groot loodgehalte. Straks verwerken we 250.000 ton loodafval of 10 miljoen autobatterijen per jaar. We blijven de volgende decennia in business.”
De divisie speciaalchemie ontpopte zich tot het goudhaantje van de groep door de explosie van de prijs van antimoontrioxide. Sinds China exportrestricties oplegde op die grondstof, die cruciale toepassingen heeft in kunststof, textiel en technologie, ging de prijs door het dak. Als een van de enige westerse producenten van antimoonproducten – in beperkte mate uit zelf gerecycleerd antimoon, maar vooral uit ingevoerd antimoonmetaal – spint Campine garen bij de schaarste. “Door de handelsoorlog tussen de VS en China zijn we de grootste leverancier van antimoontrioxide aan de VS”, zegt Wim De Vos.
In de eerste helft van dit jaar boekte Campine een nettowinst van 36 miljoen euro, bijna drie keer meer dan in dezelfde periode vorig jaar. “Daar was een dosis geluk mee gemoeid”, geeft Wim De Vos toe. “Tot 2018 waren we voor antimoon voor 80 procent afhankelijk van Chinese leveranciers, die ook onze concurrenten zijn in de productie van antimoontrioxide. Daarom zochten we leveranciers buiten China. We hebben nieuwe, kleine leveranciers gevonden, bijvoorbeeld in Myanmar. We hebben hen geholpen hun productie te verhogen. Ik ben ernaartoe geweest, wat helpt om een langetermijnrelatie op te bouwen. Ze zijn ons trouw, ook als andere gegadigden hun productie willen.”
De antimoonprijs daalt sinds enkele weken. “Voor volgend jaar durf ik geen uitspraken te doen. Als China de exportrestricties laat varen, ziet de wereld er anders uit voor ons. Maar als je de forse stijging van de antimoonprijs uit onze resultaten filtert, zie je nog altijd een gestage stijging van onze omzet en bedrijfscashflow. Voor ons telt die onderliggende groei, die we met de recente overname van drie fabrieken in Frankrijk nog een extra impuls geven.”
