Verwacht van farma geen liefdadigheid

Het mea culpa van GSK gaat niet ver genoeg om geloofwaardig te zijn, oordeelt Trends-redacteur Roeland Byl.

Julien Brabants heeft al jaren een directiefunctie bij GSK. Dat zo iemand zich in een vrije tribune in De Standaard openlijk afvraagt of de farmasector geen onrealistisch hoge prijzen aanrekent, is opmerkelijk.

Voor de behandeling van zeldzame ziekten en bepaalde kankers loopt de prijs hoog op. Een borstkankerbehandeling van een paar tienduizend euro is geen uitzondering. Alleen: in sommige gevallen is de remedie wel het verschil tussen leven of dood. Die paradox bespelen, veroorzaakt steevast beroering in de publieke opinie. In principe past het Riziv de internationaal gangbare modellen toe waarmee gezondheidseconomen de balans tussen betaalbaarheid en gezondheidswinst trachten te bemeesteren. Maar zelfs met zulke cijfermethodes zijn onmenselijke keuzes onvermijdelijk. En dat buiten sommige farmabedrijven uit.

Het pleidooi van Brabants om volumecontracten te verkiezen boven het huidige prijsvormingsmodel, lost dat niet op. Volumecontracten worden in ons land al toegepast op sommige geneesmiddelen die bij het Riziv in de twijfelzone van terugbetaalbaarheid zitten. Een veralgemening zou de greep van de ziekteverzekering op de geneesmiddelenmarkt weleens kunnen verkleinen.

Bovendien verwijst de GSK-manager naar de werkgelegenheid die sommige bedrijven – het zijne in het bijzonder – leveren. De zelfreflectie van Brabants valt dus vooral te begrijpen als een pleidooi om de evaluatiesystemen te versoepelen en het liefst een voordeelregime te installeren voor farmabedrijven die voor lokale werkgelegenheid zorgen. Uiteraard moeten farmabedrijven niet aan liefdadigheid doen, maar het mea culpa van GSK gaat niet ver genoeg om geloofwaardig te zijn.