Peter Quaghebeur, CEO van SBS Belgium, vertelt over zijn vakantiejobs. ‘Dat ik in mijn eentje een hele bende apen onder controle heb leren houden, is me nadien nog van pas gekomen.’
Ik heb heel wat vakantiejobs op mijn palmares. Ik ben er al mee begonnen toen ik nog op de middelbare school zat. Twee zomers werkte ik toen in Bellewaerde Park, als dierenoppasser. Ik voederde de gieren en was dikke vrienden met de giraffen. Bruno en Eva, heetten ze, en ze draaiden hun kop naar beneden zodat ik ze kon aaien.
“Een grotere uitdaging vormden de apen. Als we die lieten doen, pikten ze alles wat niet te heet of te zwaar was, tot en met de fopspenen uit de kindermonden. Ze probeerden ook voortdurend te ontsnappen, via een trekdeur die ze soms zelf open kregen. Eén keer ben ik bij die deur belaagd door een dertigtal apen die in een kring rond mij kwamen staan. Toen voelde ik mij toch wat geïntimeerd. In die mate dat ik zelfs even aan stoppen heb gedacht. Maar uiteindelijk heb ik volgehouden. Dat ik in mijn eentje een hele bende apen onder controle heb leren houden, is me nadien nog van pas gekomen. ( lacht)
“Als het druk was, hielp ik ook mee met de bediening op het terras. En soms moest ik onderzoek doen op de parking, om te achterhalen uit welke regio’s en gemeentes de bezoekers kwamen. Dat deed ik door auto’s en nummerplaten af te speuren, op zoek naar verwijzingen naar bijvoorbeeld garages.
“Mijn eerste werkervaring was dus bijzonder leerrijk en gevarieerd. De verloning was dan weer wat minder. West-Vlaamse ondernemers, weet je wel ( lacht). Maar ik was al blij dat het wat zakgeld opleverde. Zodra ik aan de universiteit van Gent studeerde, had ik al wat meer geld nodig. Ik kom uit een middenklassegezin met vier kinderen en het weekbudget dat ik van thuis meekreeg, was niet zo royaal dat ik er flink mee kon uitgaan.
Liftend naar het werk
“Daarom werkte ik twee avonden per week als ‘plongeur’ of afwasser in restaurant Costa Rica in de Overpoortstraat. Dat ik zo ook minstens twee keer in de week een warme maaltijd binnenkreeg, was mooi meegenomen. Hard werken was het wel, de afwas in een restaurant stopt nooit. Maar er hing een fijne familiale sfeer.
“Voorts heb ik als student twee keer een maand appels en peren geplukt in Limburg. Ik deed dat samen met een vriend en we logeerden met zijn tweeën in een kamertje op een kasteelhoeve. Ik denk dat wij de laatste lichting West-Vlaamse plukkers zijn geweest, voor de Sikh en later de Oost-Europeanen het overnamen. Ook dat was hard werken: zes lange dagen op zeven, in weer en wind, ladder op, ladder af, en sleuren met zware bakken fruit.
“Ook heb ik een zomer bandwerk gedaan in een industriële bakkerij in Veurne. Megahoeveelheden koekjes en pistolets bakten we, in dag- en nachtshiften. Het was een regime waarin ik mij toch een beetje een slaaf voelde. Want die band stopt niet omdat jij naar het toilet moet. Gelukkig mocht ik ook mee gaan leveren, bij bakkerijen en vakantiekolonies aan de kust. Door die moeilijke uren kon ik niet op het openbaar vervoer rekenen, en dus ging ik liftend naar het werk. Wat vlot liep. Vaak namen dezelfde mensen mij mee.
“Ik heb de indruk dat studenten nu nog veel meer werken dan vroeger, en er al op jongere leeftijd mee beginnen. Een goede zaak, vind ik. Het leert je dat niets zomaar uit de hemel valt. Dat er altijd iemand is die ervoor moet zorgen dat brood tot in de winkel geraakt, dat koekjes in een pakje terechtkomen. Ik heb door mijn studentenwerk veel respect gekregen voor mensen die zogezegd saai, routineus werk doen. Als ik mensen in mijn branche hoor zuchten dat ze een zware baan hebben, dan denk ik: ‘Ga maar eens aan de band staan’. “
