‘Thuistarief is winkelen met andermans centen’

Maxima van acht of tien keer de kostprijs zijn een agenda om kleinere operatoren uit de markt te duwen. Dat zegt Trends-redacteur Bruno Leijnse.

Vanaf 15 juni 2017 mogen we het roamingvakje in onze smartphone aangevinkt laten. ‘Roaming tegen thuistarief’ zal wonderen doen voor onze relaties en voor de logistiek van onze bedrijven.

Helaas zit achter dat comfort een mechaniek waarin operatoren elke byte die ze voor elkaar transporteren in harde eurocenten verrekenen. Roamers tegen thuistarief – klanten van andere operatoren – zijn zeer welkom op hun netwerken. Zij hebben geen idee van de kosten die ze bij het roamen voor hun eigen operator veroorzaken. Het zijn klanten die met andermans kredietkaart shoppen.

Dat zou geen probleem zijn als de groothandelsprijzen, die operatoren elkaar aanrekenen voor dat verkeer, overal in Europa min of meer gelijk zouden zijn. Het thuistarief zou dan die kosten dekken. Spijtig genoeg is dat niet het geval. De roaminggroothandelsprijzen tussen operatoren verschillen gemakkelijk 100 procent en meer. Een deel van die verschillen is gerechtvaardigd. Een veel groter deel is het gevolg van gebrek aan concurrentie. Operatoren met lage retailprijzen zullen verlies lijden als hun klanten roamen bij operatoren met hoge groothandelsprijzen, zoals de Spaanse.

Om haar economisch kaduuk project toch overeind te houden, legt de Europese Unie nu maxima voor de groothandelsroamingtarieven vast. Met de voorgestelde maximumtarieven voor spraak en data valt te leven, maar met de voorgestelde maximumtarieven voor mobiel internet – en binnenkort loopt alles via mobiel internet – niet.

Maxima van acht of tien keer de kostprijs zijn een agenda om kleinere operatoren uit de markt te duwen, de concurrentie te beperken en de prijzen te verhogen. In de lidstaten hebben de telecomregulatoren al tien jaar geleden de groothandelstarieven gekortwiekt. Dat heeft mobiel populair gemaakt. Waarom kan die aanpak niet op Europees niveau?