‘Sanofi doet het beste verhopen voor Ablynx’

“Bijna nergens is het pad naar succes zo dik bezaaid met obstakels als in de ontwikkeling van medicijnen. Het zou dus flauw zijn al te lastig te doen over deze overname.” Dat zegt Bert Lauwers, redacteur bij Trends.

We hadden het al voor Nieuwjaar in Trends aangekondigd: 2018 zou het jaar van de lama worden, verwijzend naar de te verwachten nieuwsflow uit de hoek van Ablynx en argenx. De technologie van die biotechbedrijven om geneesmiddelen te ontwikkelen, is gebaseerd op antilichamen van lama’s.

We hebben verrassend snel gelijk gekregen, met dank aan Edwin Moses. De Welshman is niet de gemakkelijkste mens, maar wel de gedreven en koppige rots in de branding bij Ablynx, waar hij sinds 2006 de lakens uitdeelt. Dankzij hem kunnen beleggers nu veel centen tellen als ze ingaan op het genereuze overnamebod van de steenrijke Franse farmareus Sanofi.

Niet iedereen in de Vlaamse biotech is gelukkig met de deal. Sommigen hadden gehoopt dat Ablynx zou proberen het op eigen kracht voort te rooien, omdat de pijplijn zo veelbelovend oogt.

Helaas heeft Ablynx geen referentieaandeelhouder die de lokale verankering van het bedrijf kan verzekeren. En op eigen houtje timmeren aan de lange biotechweg is een gewaagde onderneming. Bijna nergens is het pad naar succes zo dik bezaaid met obstakels als in de ontwikkeling van medicijnen.

Het zou dus flauw zijn al te lastig te doen over deze overname, want ook onder de brede vleugels van Sanofi kan Ablynx groeien en voort deel uitmaken van de in Vlaanderen zo graag bewierookte biotechcluster. Sanofi doet het beste verhopen. Het bedrijf heeft een solide reputatie, en aarzelt niet fors te investeren in zijn fabriek in Geel. Die kreeg Sanofi in 2011 in handen via de overname van Genzyme.

Ablynx is ook lang niet het eerste Vlaamse biotech- of farmabedrijf dat in buitenlandse handen valt. Janssen Pharmaceutica is al sinds de jaren zestig Amerikaans. Dat de naam in recentere gevallen vaak sneuvelde na een overname, is vooral jammer voor de nostalgische zielen onder ons. Dat de banen en de technologie meestal nog veilig en wel hier zitten, is veel belangrijker.