Rapper Zwangere Guy na twee platen in één jaar: ‘Fuck it. Ik ben het waard’

De zeven nominaties voor de MIA’s bevestigt nog maar eens dat de carrièreswitch van Zwangere Guy geslaagd is. De bouwvakker werd muzikant. Én ondernemer. “Kijk, dat hoofd van mij kan niet stilstaan.”

Zijn brievenbus kondigt het al aan. Zwangere Guy Ind staat er onder Gorik van Oudheusden (31), de echte naam van de Brusselse rapper. Het is kort voor Zwangere Guy Industrie, de naam van zijn vennootschap. Hier zie je dus geen twijfelende blikken als er vragen over ondernemen worden gesteld, hier hoor je nooit een ontwijkend “oei, dat zou je beter aan mijn manager vragen”. “Ik heb alle touwtjes graag zelf in handen”, verklaart Van Oudheusden.

De voorbije jaren had hij zijn zaken alvast mooi voor elkaar. Hij bracht in één jaar twee albums uit: Wie is Guy en BRUTAAL. Hij verkocht de Ancienne Belgique in Brussel meerdere keren uit, speelde festivalweides plat en is genomineerd voor zeven MIA’s, de Music Industry Awards. “Ik werk nochtans in een onzekere sector”, beseft hij. “Ik geef dus nooit uit wat niet binnenkomt. Ik heb vroeger ook nooit schulden gehad, en dat wil ik zo houden. Een bedrijf moet altijd financieel gezond zijn.”

Hoewel Van Oudheusdens levensstijl toch een beetje is veranderd sinds het succes van Zwangere Guy en Stikstof, het hiphopcollectief waarvan hij deel uitmaakt. “Ik heb bijvoorbeeld een appartement gekocht. Dat kon ik me twee jaar geleden niet indenken. Het eerste wat ik daarin heb gezet, is een keigoed bed met een keigoede matras. Ik heb daar 4000 euro aan uitgegeven. Dat vind ik nog altijd de beste investering. Verder geef ik liever iets minder uit dan kort en heel uitbundig met mijn geld te smijten. Ik denk liever na over hoe ik zo lang mogelijk van mijn leven als muzikant kan genieten.”

Ligt er een plan op lange termijn klaar?

GORIK VAN OUDHEUSDEN. “Zeker, ik werk graag met tijdslijnen. Toen wij met Stikstof muziek begonnen te maken, dropten we nog gewoon een album in juli, terwijl dat de slechtste periode is om een album te lanceren. De festivals zijn dan volop bezig en niemand luistert naar nieuwe muziek. Als je Kendrick Lamar, Beyoncé of Madonna bent, doe je natuurlijk wat je wilt, maar voor een Brusselse band die vooral fans heeft in eigen stad is dat niet meteen de juiste timing. Ondertussen vind ik het wel leuk op voorhand te plannen. Ik heb zelfs al een doel voor als ik 45 of 50 ben.”

Echt?

VAN OUDHEUSDEN. “Ja, gepensioneerd zijn. Tegen dan wil ik een paar huizen hebben, die ik kan verhuren. Het is alvast het plan eind dit jaar nog een appartement te kopen. Dat lijkt me een goede investering, zeker in Brussel. Op mijn 45ste kan ik er dan misschien nog één baan bij nemen, die van directeur van de concertzaal AB of zo. We zien wel. Eerst wil ik zo veel mogelijk muziek maken, in de studio kruipen en andere artiesten helpen. Ik heb een tijdslijn tot 2024, want het is het moment om iets met hiphop te doen. Rock-‘n-roll is nu toch een beetje dood.”

Houdt u er in uw meerjarenplan dan rekening mee dat hiphop kan sterven?

VAN OUDHEUSDEN. “Dan moet ik nu maar goed mijn centen sparen. Hiphop is nog een jong muziekgenre. Laat ons zeggen dat het 44 jaar oud is, dat is veel jonger dan rock-‘n-roll. Het is ook het meest beluisterde genre ter wereld. De ouders van veel millennials luisterden ook al naar hiphop. De huidige generatie kent dus bijna niets anders. Veel mensen kleden zich ook naar het genre, het is een beetje een modetrend geworden.”

Iets waar u handig op inspeelt met uw merchandising, gaande van T-shirts en hoodies tot vinylplaten en een cassette met bijbehorende speler. Krijgt Zwangere Guy een model zoals dat van Studio 100?

VAN OUDHEUSDEN. “Dat niet, maar ik vind merchandising wel heel belangrijk om te laten zien waar je mee bezig bent. Kijk naar Puff Daddy, die heeft ook het modemerk Sean John ontwikkeld. Veel Franse rappers deden hetzelfde. Ik heb het warm water dus niet uitgevonden. Hiphopfans dragen nu eenmaal kledij van hun favoriete artiesten. Fans van pakweg Coldplay doen dat minder. Toch probeer ik mijn merchandising exclusief te houden. Ik baseer me daarvoor een beetje op skatemerken zoals Supreme en Palace, die nu wereldwijd hip zijn en met beperkte oplages komen. Zelf heb ik ondertussen ook al zo’n zeventig T-shirts ontworpen, en die komen niet opnieuw op de markt. Die strategie werkt. Ik denk dus dat de belastingdienst blij zal zijn met mijn cijfers. En er leeft nog een idee. Zou ik het vertellen of zouden anderen het dan stelen?”

Wat stelen?

VAN OUDHEUSDEN. “Weet je wat, ik doe gewoon een oproep. Als er een investeerder is die nog een project zoekt, weet dan dat Zwangere Guy al heel lang op het idee broedt om een topbroodjeszaak te ontwikkelen. Je kan er een broodje kopen voor 2,5 euro, maar evengoed eentje voor 20 euro, bijvoorbeeld met wagyuvlees, helemaal uit Japan. Dat is wat Brussel volgens mij nodig heeft en het knaagt aan mij dat dat er nog niet is. Ik kan zo’n zaak natuurlijk zelf oprichten, maar dan moet ik er zelf ook zo vaak in werken. Ach, ik doe het gewoon zelf ( lacht). Kijk, dat hoofd van mij kan niet stilstaan.”

Zit er in dat hoofd dan ook al een idee voor een eigen kledingzaak?

VAN OUDHEUSDEN. “Die staat niet direct op de planning, al zijn we er wel mee bezig, hoor. Maar ben je jezelf dan niet aan het uitmelken? Ben je je producten dan niet constant door de mensen hun strot aan het rammen? Ik zou natuurlijk heel goedkope kledij kunnen laten maken, maar ik werk graag samen met Belgische merken. Het karton voor de vinylplaten van Stikstof kwam bijvoorbeeld uit België. Voor Zwangere Guy is dat niet meer haalbaar, omdat de oplage te groot is, maar ik probeer wel zo veel mogelijk van de productie in België te houden. We moeten onze eigen economie laten draaien, dat vind ik belangrijk. Maar ik blijf in de eerste plaats muzikant. Momenteel is bijvoorbeeld nergens merchandising van mij te vinden. Ik heb geen webshop, geen fysieke winkel. Mensen moeten dus echt naar mijn shows komen. Muziek moet het belangrijkste blijven. Anders kies je te hard voor de euro’s. En geloof me: more money, more problems. ”

Is dat zo?

VAN OUDHEUSDEN. “Denk maar aan de jaloezie die plots opduikt. Ik pronk nochtans niet met mijn geld, zoals het cliché over rappers wil, maar mensen weten wel dat de zaken goed draaien en dat er geld binnenkomt. Zelf probeer ik me zo weinig mogelijk met anderen te vergelijken. Ik heb gewoon een andere weg gevolgd. Tot twee jaar geleden werkte ik nog voltijds als jeugdwerker. Daarvoor stond ik in de keuken van de AB en daarvoor werkte ik daar als afwasser. En daarvoor werkte ik twaalf jaar lang in de bouwsector. Ik heb dus heel veel van de arbeidsmarkt gezien, en dat tegen een minimumloon. Ik heb geen diploma van de middelbare school, ik heb alleen een getuigschrift van de eerste graad. Terwijl anderen hun opleiding wel afwerkten en nu misschien niet gelukkig zijn.

“Misschien ligt de fout dan wel bij hen. Ik heb doorgezet en ben in mezelf blijven geloven. Nu wil ik mijn ambacht blijven verfijnen, zoals de Japanse sushichef Jiro Ono. Hij is 94 en gelooft dat zijn sushi nog altijd beter kan. Zo denk ik ook. Ik ga nooit het perfecte nummer schrijven. Daarom wil ik blijven oefenen. De Nederlandse taal blijft de fundering. Die is het mooiste om mee te spelen.”

U ambieert geen grote internationale carrière?

VAN OUDHEUSDEN. “Ik zou het zalig vinden de wereld te kunnen zien met mijn muziek, maar ik ga niet plots in het Frans of het Engels rappen omdat dat mij meer zou opbrengen. Klein gaat ook. Mensen hebben precies al het gevoel dat ik aan de top van de Belgische muziekwereld sta, maar is dat zo? Dan is het toch wel snel gegaan. Dan is de top ook maar saai en moet ik het hier misschien wat veranderen.”

In eerdere interviews zei u al dat u niet per se die top wil bereiken, maar dat u vooruit wil raken. Wat is het verschil?

VAN OUDHEUSDEN. “De top vind ik een gevaarlijk woord en een fragiel iets. Van de top kan je vallen. Als je ver vooruit gaat, kan je gewoon terugkeren. Ik bedoel daar vooral mee dat er in de muzieksector geen plaats is voor hiërarchie. Hiphop is trouwens niet gewoon een muziekgenre, er hoort een hele cultuur bij. Respect voor anderen speelt daar een grote rol in. Als je het hebt over de top, ben je toch weer bezig mensen in vakjes op te delen en een kastenstelsel te bouwen. Ik probeer iedereen net op dezelfde lijn te zetten. Houd de top dus maar voor koningen, politici en bankiers.”

Bij Zwangere Guy hoort toch ook een team dat uw visie moet volgen? Dan is er toch ook een hiërarchie?

VAN OUDHEUSDEN. “Dat is waar. Bij Zwangere Guy ben ik de baas en als je niet meegaat, laat ik je vallen. Dat weet iedereen, zo heb ik mijn team ook aangeworven. Ik heb daarom ook geen artistdeal getekend bij mijn platenlabel, wel een licentiedeal. Dat houdt in dat het label heel weinig te zeggen heeft. Bij een artistdeal zou het wel mee beslissen hoe de clips eruitzien en met welke mensen ik samenwerk. Niets van. Ik blijf artistiek directeur van mijn eigen merk. Anderen mogen suggesties doen, maar als ik iets een slecht idee vind, zal je heel snel weten ( lacht).

“Gelukkig staat er een heel professioneel team achter Zwangere Guy, maar mensen staan daar niet altijd bij stil, omdat ze het niet meteen zien. Er zijn twee geluidsingenieurs, twee lichtingenieurs, een tourmanager, een manager, muzikanten, twee mensen voor de merchandising, een chauffeur. Dat kan al tellen, hè? Ik betaal maandelijks facturen van zeker tien mensen.”

Ligt u nooit wakker van die verantwoordelijkheid?

VAN OUDHEUSDEN. “Nee, als je het goed aanpakt, is dat niet nodig. Ik zorg er bijvoorbeeld altijd voor dat mijn team binnen de vijf dagen betaald is. Ik verwacht dat ook als ik ergens ga spelen. Als je voor een evenement van de overheid speelt, kan het tot drie maanden duren voor je wordt betaald. Wel, daar speel ik dus niet meer.

“Zo zijn er wel meer zaken waar je als jonge artiest op moet letten. Ik zou anderen bijvoorbeeld aanraden nooit de rechten van hun nummers te verkopen. En zich aan te sluiten bij Sabam. Je kan Sabam dieven vinden, maar als je ineens een hit scoort, zal je Sabam wel op je blote knieën bedanken. Verder mag je niet zomaar op de eerste de beste deal ingaan en moet je vooral zelf muziek blijven maken.”

Velen zullen toch blij zijn dat ze al een platendeal krijgen.

VAN OUDHEUSDEN. “Ik heb zo lang mogelijk gewacht om erop in te gaan. Als je je goed voelt bij een voorstel, ga er dan voor, maar lees eerst de kleine letters. Ook al zijn die Chinees voor veel van ons. Stap dan naar een advocaat. Stap naar míjn advocaat. Dat zal je wat geld kosten, maar zo iemand weet wel wat hij doet. Zo moet je denken, want als je ingaat op een deal, wordt het plots wel heel serieus. Zelf stond ik enkele jaren geleden nog op een pleintje te rappen met mijn kliek. Nu heb ik een fucking advocaat, een heel team, verkoop ik vijf keer de AB uit en bracht ik in een jaar twee albums uit bij een label.”

Als u zo graag de touwtjes in handen houdt, waarom werkt u dan toch met een platenfirma?

VAN OUDHEUSDEN. “Een halfjaar nadat ik was gestopt met werken, omdat ik helemaal voor de muziek wilde gaan, heb ik die deal gesloten, na lang onderhandelen. Veel mensen vonden het vreemd dat ik had getekend, maar ik heb voor de centen gekozen. Ondertussen is de deal alweer voorbij, want ik had voor twee platen getekend.”

U hebt die deal gewoon zo snel mogelijk afgewerkt?

VAN OUDHEUSDEN. “Dat was niet het initiële idee, maar ik had na Wie is Guy al snel het idee dat er nog iets moest gebeuren. 2019 was mijn jaar. Boem, negen maanden later lag dat tweede album daar en was de deal afgerond. Maar ik heb een heel mooie samenwerking met Universal Music Belgium. Ik schrok daarvan, want voorheen deed ik samen met mijn manager alles zelf en nu doet de platenfirma dat allemaal. Het is natuurlijk ook een groot label. Fuck it, ik ben het waard. Dat is het gevoel dat ik had toen ik die deal tekende.”

Geen valse bescheidenheid voor u?

VAN OUDHEUSDEN. “Ik ben geen doorsnee-Belg, hè. Ik maak goede muziek en ik was het waard. Dat ben ik nog altijd. Is dat ego? Ja, maar mijn platen worden ook goed ontvangen. Ik heb die deal ook gesloten om dit eens mee te kunnen maken. Anders had ik het me misschien beklaagd. Universal en ik gaan wel nog een heel jaar samenwerken en alles naar een nog hoger niveau brengen. Daarna kan ik alleen verder gaan of een nieuwe deal ondertekenen. Laat maar komen. Het is de muziek die moet spreken, al de rest komt daarna. Geld is niet belangrijk. Of toch niet op het moment dat je muziek maakt.”

De ene keer kiest u gewoon voor het geld, de andere keer noemt u geld niet belangrijk.

VAN OUDHEUSDEN. “Toen ik voor het geld koos, had ik een afgewerkt product klaar. De plaat was af, de clips waren er, de kosten waren gemaakt. Niet dat ik per se dat geld wilde terugverdienen, maar plots wilde iemand dat product kopen en besef je dat je iets hebt gebouwd dat mensen blijkbaar interessant vinden. Dan is het aan jou om te beslissen of je wilt wachten, het zelf doet en dat geld in stukken wilt verdienen, of meteen gaat voor de grote cheque. Ik zei: laat maar komen.

“Nu, in het creatieve proces, ga ik niet opnieuw een deal ondertekenen zonder dat ik weet wat ik kan aanbieden. Je kan geen gebakken lucht verkopen. In de bouw werkt het net zo. Mensen moeten daar ook pas betalen als het gebouw er staat en blijkt dat er geen water insijpelt. Daarom heb ik geen appartement gekocht dat nog moest worden gebouwd. Dat is een kat in een zak.”

Zulke deals worden toch gesloten in de muziekindustrie?

VAN OUDHEUSDEN. “Ja, sommigen zullen zulke deals sluiten, maar ik ben een fucking rapper. Ik bespeel geen instrument. Ik doe het met mijn woorden. Ik ben direct in mijn muziek en dan moet je dat ook in je daden kunnen zijn.”

Zit er ook een marketingstrategie achter die directheid? Moet u een hard imago bewaken, terwijl u soms ook even een softie zou willen zijn?

VAN OUDHEUSDEN. “Hoe jij Zwangere Guy nu beschrijft, is precies hoe Gorik ook is. Ik ben blijkbaar een tegendraads iemand. Ik ben ook gewoon een simpele bouwvakker, hè. Op de werf hoorde stoerdoenerij erbij, of ik nu voor aannemers werkte of zelf de aannemer was. Al heb ik er ook veel geleerd dat ik nog altijd kan gebruiken. Discipline en het belang van afwerking bijvoorbeeld. Hoe je op een gegeven moment ook moet zeggen dat iets er staat en hoe je het dan moet loslaten. Je boekhouding zelf doen, nog zoiets. Dat is een grote verantwoordelijkheid, maar ik vind dat best leuk. Ik denk dat ik er ook goed in ben. Dat ik aan het einde van dit jaar nog een appartement wil kopen, toont toch dat er veel mogelijk is.

“Het is allemaal een kwestie van verantwoordelijk omgaan met je goesting en je geld. Dat zijn twee gevaarlijke dingen, goesting en geld. Daar kan je je heel snel aan laten vangen. Ik wil vooral goed kunnen eten, kleren en schoenen kunnen kopen wanneer ik dat wil, en op tijd en stond op vakantie kunnen gaan om daar veel geld uitgeven. Daar werk ik toch hard genoeg voor. And once again: ik mag dit, want ik ben het waard.”