Pino maakt duurzame eetbakken voor katten en honden

Met Pino zorgt Madice Behaegel voor een aangenamer en gezonder eetpatroon voor huisdieren. De honden- en kattenbakjes worden al verkocht tot in Australië, Azië, de Verenigde Staten en zelfs Costa Rica. “We bekijken of we volgend jaar extra kunnen investeren.”

“Ik ben tussen de dieren opgegroeid”, steekt Madice Behaegel van wal. “Thuis hadden we honden en katten, maar ook ezels, paarden en schapen. Ik herinner me dat ik als kind vaak met mijn vader in de dierenwinkel stond. Het aanbod van voederbakken voor honden en katten is nog altijd hetzelfde als toen ik kind was. Die vaststelling lag aan de basis van Pino. Nadat mijn hond Louise was gestorven aan kanker, werd ik me bewuster van het belang van een goede voeding voor huisdieren, maar ook van de noodzaak van kwalitatieve accessoires. Voederbakken zijn nog altijd in massa geproduceerd en aan de eetervaring van het dier is helemaal niet gedacht. Pino is ontstaan uit een persoonlijke zoektocht naar functionele producten die zijn afgestemd op wat onze viervoeters nodig hebben.”

Madice Behaegel ging zelf aan de slag om een stevige, esthetische voederbak te maken, die het eetcomfort van het huisdier wil verbeteren. “Ik kom uit een ondernemende familie. Zelf een bedrijfje oprichten was dus niet zo’n geweldig grote stap voor mij. We hebben ondertussen een tiental exemplaren in verschillende kleuren. Zo’n zeventig unieke producten dus”, legt de Kortrijkse ondernemer uit.

Zo is er een anti-schrokbak voor honden, met tussenschotten. Ook voor katten bestaat er zo een, maar die heeft een volledig andere vorm, met concentrische cirkels. De katteneetbak is ook breder en platter. “Veel mensen beseffen niet dat de snorharen vaak de rand van de voederbak raken als katten uit klassieke eetschaaltjes eten. Dat is superonaangenaam voor de poes. Onze missie is van elke maaltijd een gezonde en comfortabele eetervaring te maken.”

Ideaal materiaal

Niet alleen de vorm, ook het materiaal draagt bij aan een aangename eetervaring. “Klassiek worden drie materialen gebruikt”, verduidelijkt Behaegel. “Veel voederbakken zijn gewoon uit plastic. Dat heeft een heleboel nadelen. Ten eerste houdt plastic de geur vast. Voor dieren met een scherpe geurzin is dat storend. Daarnaast bijten honden vaak stukjes van het bakje af, wat gevaarlijk kan zijn. Zo’n bakje is ook superlicht en beweegt vaak tijdens het eten. Veel baasjes klagen erover dat de hele keuken vuil is tegen dat hun huisdier klaar is met eten. Ook Inox is superlicht en dus geen verbetering tegenover plastic. De weerspiegeling en het geluid dat de brokjes maken in het bakje, kan je huisdier afschrikken. Ook keramiek is niet het ideale materiaal en het breekt makkelijk. Allemaal zaken die het eetpatroon kunnen verstoren.”

Madice Behaegel had voordien in de bouwsector gewerkt. Behalve met projectmanagement had ze ook enige ervaring opgedaan over materialen. Dus ging ze op zoek naar een ideaal materiaal om beter te doen. “Mijn blik als buitenstaander was een voordeel”, zegt ze. “Ik probeerde niet aan te passen wat er was, maar vertrok vanaf nul. Wat moesten de voordelen zijn? Stevig, zwaar zodat het bakje niet verschuift tijdens het eten. Geen geur vasthouden, geen reflectie afgeven. Zo ben ik met productontwikkelaars beginnen te experimenteren. De eerste versie was op basis van gips, maar de kwaliteit voldeed niet helemaal. Onze bowls staan sinds 2022 op punt. Ze bestaan nu voor 70 procent uit zand. Daardoor zijn ze zwaar genoeg om op hun plek te blijven staan. Ze zijn geluidloos en houden geen vervelende geurtjes vast.”

Aan die zoektocht ging heel wat onderzoek vooraf. “Met de hulp van Hangar K en IDC (Industrial Design Center, nvdr) in Kortrijk, kwam ik in contact met mensen die mij konden ondersteunen”, legt de CEO uit. “Zo heb ik onder meer leren 3D-printen om mijn prototypes te maken. De lockdown heeft me meer tijd gegeven om thuis modellen te ontwikkelen en met nieuwe materialen te experimenteren. Het maken van de bowls is vakmanschap: alle bowls worden handgemaakt. Het handmatige proces is ook energie-efficiënt.”

Kleine voorraad

De productie van de Pino Bowls gebeurt in een maatwerkbedrijf in België. “Dat houdt het productieproces voldoende flexibel en maakt het mogelijk met een kleine voorraad te werken”, vertelt Madice Behaegel. “Het verzendingsproces houden we voorlopig zelf in handen. Soms gaat het om relatief kleine zendingen, een andere keer om grote leveringen naar het buitenland. We willen een flexibele keuze kunnen aanbieden aan onze klanten.”

Je vindt de bowls van Pino in de betere dierenwinkel, bij de dierenarts of in de interieurzaak. “Het is een product dat je moet voelen”, zegt Behaegel, terwijl ze een exemplaar toont. “Veel mensen verbazen zich erover hoe zwaar onze voederbakjes zijn. Zoiets kun je heel moeilijk verkopen via een webshop. We hebben die wel, maar verkopen toch vooral in dierenzaken waar advies wordt gegeven. Vandaar de verschillende exemplaren. Zo hebben we een speciale eetbak voor honden met lange oren.”

Costa Rica

Via sociale media en de aanwezigheid op vakbeurzen werd Pino snel opgepikt. De honden- en kattenbakjes worden verkocht in Australië, Azië, de Verenigde Arabische Emiraten en de Verenigde Staten. “En binnenkort ook in Costa Rica”, zegt Behaegel. “Aan de ene kant is dat vanuit onze sociale media heel organisch gegroeid. Aan de andere kant staat het humaniseren van dieren veel verder in Azië. Daar is ons product heel goed onthaald, terwijl het in België minder vanzelfsprekend is na te denken over het eetcomfort van een huisdier.”
Voorlopig is Pino een familiebedrijfje. Behalve oprichter Madice Behaegel zijn ook haar partner en haar broer actief in de onderneming. “Mijn partner houdt zich bezig met de verkoop, mijn broer met de logistiek”, legt de ondernemer uit. “Ik focus me op marketing en de productontwikkeling. In drukke periodes doen we soms een beroep op freelancers of studenten.”

Met zowat drie jaar ervaring lijkt Pino klaar voor de grote sprong, zegt Madice Behaegel: “We zijn geen fonkelende techstart-up die meteen dubbele groeicijfers nastreeft. Tot nu hebben we ook alles zelf gefinancierd. We draaien sinds de start min of meer break-even. We bekijken of we volgend jaar niet extra kunnen investeren. We praten met banken of eventueel investeerders, maar willen stap voor stap blijven gaan. In eerste instantie willen we focussen op Europa.”

“Toch zie ik ons binnen een vijftal jaar ook naar de Amerikaanse markt trekken. Dat is toch een land met een andere wetgeving en het vergt een andere logistiek. Het is een werk van lange adem. Kijk maar naar Edgard & Cooper, het merk van gezonde hondenbrokken (dit jaar voor 434 miljoen dollar verkocht aan het Amerikaanse General Mills, nvdr). Dat heeft ook jaren aan de weg getimmerd, stap voor stap.”