Moderne reddingsboeikasten slaan alarm

Er zijn zo van die dingen die er gewoon zijn. Wie langs het MAS in Antwerpen wandelt, ziet bij de dokken rode kasten met een reddingsboei erin. Maar waar komen ze vandaan? Ze zijn gemaakt door General Floating Equipment, in Antwerpen.

GFE huist in de oude haven in Antwerpen. Het bedrijf is gespecialiseerd in de ontwikkeling en de verdeling van reddingsboeikasten. In 2021 kreeg het een nieuwe CEO. Barbara Van der Steen laat een nieuwe wind door de onderneming waaien. Ze nam het in de negentiende eeuw als winkel voor scheepsbenodigdheden opgerichte bedrijf over van Cor Bezemer, de man die haar als dochter aannam. Ze vertegenwoordigt de vierde generatie in het familiebedrijf. Daarvoor had ze twintig jaar gewerkt als zelfstandige interieurconsultant.

De nieuwe CEO verbaasde zich erover dat zo weinig mensen stilstonden bij het product dat haar vader in zijn eentje had ontwikkeld, liet produceren en verkocht. “Het was zijn uit de hand gelopen hobby”, vertelt Barbara Van der Steen. “Rijkswaterstaat vroeg hem lang geleden naar een reddingsboeikast. Omdat hij niet vond wat hij zocht, ontwierp hij er zelf een. Vervolgens kreeg hij almaar meer vragen naar reddingsboeikasten.”

Tiende doodsoorzaak

De nood aan reddingsboeien en de bijbehorende kasten is groter dan we vermoeden. In 2017 verdronken door ongevallen tachtig mensen in een Belgische gracht, rivier, kanaal, vijver of de zee. Eurostat wijst verdrinking aan als de tiende doodsoorzaak in ons land. Bij nul- tot negentienjarigen is het zelfs de op één na belangrijkste doodsoorzaak. Per miljoen inwoners ligt het aantal overlijdens door verdrinking net iets hoger in Vlaanderen dan in Nederland, waar veel meer in open water gezwommen wordt.

Af en toe krijgt ze telefoon van haar vader: “Barbara, er is er weer ene in het water gesukkeld.” Zijn terras kijkt uit over het Willemdok, waar de jachten liggen in de schaduw van het MAS, het museum in de oude haven van Antwerpen. “Studenten gaan vaak met een pintje aan het water zitten. Dat is heel gezellig, maar ook gevaarlijk”, weet Van der Steen. “Als iemand in het water valt, wil je een reddingsboei dicht in de buurt hebben. Je wilt dan geen lege kast aantreffen en een kilometer heen en terug moeten lopen.”

Diefstal is een probleem bij reddingsboeien. Hoe vaak zie je niet dat een kast leeg is? Grapjassen zijn er met de boei vandoor, het touw ligt er in een kluwen in of de reddingshaak ontbreekt. In de oude, open kasten ¬ of wanneer de boei geplaatst werd zonder kast ¬ is de reddingsboei vaak verweerd, beschadigd door weer en wind. Daarmee kun je niemand redden. Die problemen pakt de nieuwste versie van de reddingsboeikast van GFE aan. Alles wat nodig is om iemand uit het water te halen, hangt er netjes geordend in. De inhoud wordt niet aangetast door regen, wind en extreme temperaturen. “We ontwikkelen een digitale module die achteraan in elke kast past. Zodra iemand iets uit de kast neemt, slaat ze alarm bij de havendiensten, de redders of de hulpdiensten”, zegt Van der Steen. “Zo komt er meteen hulp en wordt het stelen van materiaal ontraden.” Die innovatie is maar een van de ideeën om het bedrijf te versterken. Vroeger verkocht GFE zes producten. Vandaag evolueert het naar een one-stopshop voor alles wat te maken heeft met veiligheid aan het water, zoals afrasteringen, hekken, pictogrammen of fluo handvaten voor de nu bijna onzichtbare dokladders. GFE kijkt ook steeds meer over de grenzen van zijn thuismarkten, België en Nederland. Het neemt deel aan de sectorbeurzen in Hannover en Hamburg, zoekt verdelers in Duitsland, Frankrijk, Noord-Europa en Polen.

Groei

GFE plukt nu volop het laaghangend fruit. Het bedrijf draaide in 2020 nauwelijks 130.000 euro omzet en verkocht voor de overname ongeveer 150 reddingsboeikasten per jaar. Intussen is het fors gegroeid. Op basis van de resultaten van het eerste kwartaal verwacht het dit jaar ruim 1 miljoen euro omzet te halen. “We verkopen nu 150 kasten per maand aan alle grote spelers, zoals de Haven van Antwerpen, Rijkswaterstaat, DEME en Aquafin.”

Ook intern staat een forse groei op het programma. Dat moet wel. Net zoals haar vader doet Van der Steen veel alleen. Ze rekent daarbij op externe productiesites, de logistieke partner Van de Pol, een paar freelancers en extern advies. De nood aan een echt team wordt groot. “Ik nam net een eerste salesmanager in dienst. Ook wil ik mijn freelance administratieve kracht aanwerven, en ik besef dat we nog meer mensen nodig hebben. Ook de productie schalen we fors op. Gespecialiseerde bedrijven in Nederland en Slowakije produceren voor ons. We starten ook productie op bij een Belgische partner in Lokeren. Op termijn moet er misschien ook een externe manager komen, al voel ik dat ik nu zelf nog veel groeimarge heb.” Van der Steen wil dat GFE op termijn dé referentie wordt in het domein van veiligheid aan open water. “Vandaag vragen aanbestedingsdossiers soms naar GFE-reddingsboeikasten. Dan bellen aannemers naar ons om te vragen wat dat is, zonder dat ze GFE opmerken als bedrijfsnaam. Op termijn moeten ze meteen aan GFE denken, wanneer ze werken bij open water uitvoeren.”