Maggy Baetens (Araani): ‘Ik hoef me niet schuldig te voelen’

Ondernemen vergt geen familiale opofferingen, vindt Maggy Baetens. Niet van mannen, niet van vrouwen. “Je kunt ondernemen zonder te veel privétijd op te offeren. Mijn leven is door mijn ondernemerschap rijker geworden.”

Maggy Baetens (46) is trots dat ze ingenieur is. Dat was destijds geen vanzelfsprekende keuze voor een meisje, dat bovendien uit een arbeidersgezin kwam. Sinds 2014 draait haar leven om het bedrijf dat ze oprichtte: Araani. Het ontwikkelt beeldverwerkingssoftware voor rook- en branddetectie. Niet lang na daarna kwam Pieter Claerhout erbij. Hij is nu de CEO van Araani. Maggy Baetens neemt als chief technology officer vooral de ontwikkeling van de producten voor haar rekening. Araani telt veertien werknemers.

Wat gaf de doorslag bij uw studiekeuze?

MAGGY BAETENS. “Ik was in alles geïnteresseerd. Het was moeilijk om te kiezen. Ik heb ook japanologie overwogen. Mijn vader vond dat ik mijn hersenen niet aan sociologie of psychologie moest verspillen, als ik ook ingenieur kon worden. Hij kwam uit een tijd waarin voortstuderen financieel niet voor iedereen haalbaar was. Hij werd mecanicien, terwijl hij de capaciteiten had om ingenieur te worden. Ik ben een kind van de democratisering van het hoger onderwijs. Daar begint alles mee.

“Tijdens de opendeurdagen aan de universiteit raakte ik in gesprek met Hilde Helsen, die als student de ingenieursopleiding kwam aanprijzen. Zij overtuigde me om me niet te laten afschrikken. Dat was het laatste duwtje in de rug dat ik nodig had. Ik ben er haar nog altijd dankbaar voor. Ze behoort nog altijd tot mijn vriendenkring.”

Niet elke ingenieur wordt ondernemer. U werkte bij Traficon en was toen al bezig met videodetectie. Hoe kreeg het ondernemersvirus u te pakken?

BAETENS. “Dat kwam toevallig. Ik ben koppig en probeer altijd te doen wat ik graag doe, ook als dat niet in het traditionele plaatje past. Via Traficon kon ik in 2011 tijdens een bootcamp kennismaken met de basics van het ondernemen. Daar sloeg de vonk over. Toen ik van werk veranderde, heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en van mijn nieuwe baas zes maanden gekregen om te tonen dat het project waaraan ik werkte, leefbaar was. Hij heeft mee Araani opgericht en er Pieter Claerhout bijgehaald. Want ik ben in veel geïnteresseerd, maar verkopen is niet aan mij besteed. Mijn principe is: doe waar je goed in bent en omring je voor de rest met mensen met een complementaire expertise.”

Araani koos voor een nichestrategie met rookdetectiesoftware. Wist u dat daar de toekomst lag?

BAETENS. “Ik werkte aan software voor videodetectie en zag mogelijkheden op de markt van de brandveiligheid, maar ik kende die markt nog niet zo goed. Daarom ging ik met mensen uit de sector praten. Daar is de ambitie ontstaan om eerst een Rolls-Royce voor brandveiligheid te bouwen, een gekeurd product dat op brandcentrales kon worden aangesloten, en pas daarna op de brandbewakingsmarkt te mikken. Dat zijn twee aparte markten en onze technologie zit op het snijpunt van beide. We beseften dat het gemakkelijker is om van de highendmarkt in de brandbeveiliging een opening te maken naar de minder strenge markt van de brandbewaking. Dus maakten we een premiumproduct voor een kleine nichemarkt, dat we nadien konden uitbreiden.

“We hebben het warm water niet uitgevonden. Videodetectie bestond al langer, maar op de markt van de brandveiligheid was dat vrij nieuw. We hebben een en ander samengebracht en het best mogelijke algoritme voor video-analyse proberen te maken.”

Uw aanpak is gepatenteerd. Hoe belangrijk is het octrooi voor de ontwikkeling van Araani?

BAETENS. “Dat weet ik nog altijd niet. We zagen in de onderzoekspapers dat er interesse was voor het gebruik van video voor rook- en branddetectie. Bovendien was er een octrooioorlog aan de gang in het domein van de videobewaking. We wilden niet in de situatie terechtkomen dat we een goed product voor branddetectie konden leveren, maar het niet mochten verkopen door het een of andere patent. Daarom hebben we zelf een verdedigend octrooi aangevraagd. Tot op heden werkt dat. Maar we zijn geen one product company. We werken continu aan nieuwe producten.”

U verdeelt het werk met uw CEO, Pieter Claerhout. Is dat ingegeven door de zoektocht naar een goede werk-levenbalans?

BAETENS. “Ik heb nog geen moment spijt gehad dat ik onderneemster ben. Mijn kinderen hebben mij vanaf het begin gesteund. Mijn man is mijn grootste fan. Ik ben het niet eens met het beeld dat je als ondernemer of, erger nog, als vrouwelijke ondernemer bepaalde zaken zou moeten opgeven.

“Ik doe de dingen die ik doe, maar dat betekent niet dat ik geen leven meer heb. Je kunt ondernemen zonder te veel privétijd op te offeren. Mijn leven is door mijn ondernemerschap rijker geworden. Ik heb me wel eens schuldig gevoeld omdat andere mama’s een cake bakken en ik die gewoon koop. Ik heb onze kinderen gevraagd of ze dat erg vinden. En weet je wat? Ze vinden dat helemaal niet erg, ze zijn trots op wat hun mama doet. Sindsdien besef ik: ik hoef me niet schuldig te voelen.

“Ik ga mijn kinderen niet altijd ophalen van school, dat klopt. Maar ik ben er wel op de cruciale momenten: als ze een optreden geven of als ze me thuis nodig hebben. Met een goed agendabeheer kies je zelf op welke belangrijke momenten je er bent. Vrouwen hoeven niet bang te zijn dat ze slechte moeders worden door het ondernemerschap.”