Luc Tack (CEO Picanol): “Een nieuwe herstructurering zou een persoonlijke nederlaag zijn”
De weefgetouwenproducent Picanol uit Ieper had de crisis haast niet overleefd. Maar schijnbaar uit het niks dook Luc Tack op. Hij kocht de ruziënde familiale aandeelhouders uit en werd CEO. Voor het eerst blikt hij terug en verklapt zijn plannen.
“Investeren in Picanol was geen moeilijke beslissing. Als klant kende ik de technologie en de machines. De uitbouw van het bedrijf was een gigantische opportuniteit en uitdaging. De technologie is de beste van de wereld”, zegt Tack in zijn eerste gesprek.
Toch was het een grote stap. “Of je het nu wil of niet, plots sta je op een kruispunt en moet je kiezen welke weg je inslaat.” Toch weet Tack welke richting hij uitgaat. “Ik wil dat we ons technologisch leiderschap over vijf jaar hebben uitgebreid.”
Een nieuwe oude strategie
Tacks strategie bevindt zich tussen die van zijn voorgangers. Onder Jan Coene focuste Picanol zich volledig op de weefmachinebusiness, maar de sector is daarvoor te cyclisch. Zijn opvolger, Chris Dewulf, ambieerde daarom een diversificatie en zette in op machines en componenten voor derden.
“Wij streven vooral naar zeer grijpbare doelstellingen. Het is simpel: waar we goed in zijn, daar moeten we nog beter in worden. En waar we al zeer goed in zijn, daar moeten we meer van gaan doen.” Tack focust op de divisie afgewerkte weefmachines (weaving machines) en de toelevering van onderdelen, elektronica en mechanica voor derden (industries).
Ondanks de diversificatiepolitiek blijven de weefmachineactiviteiten bij Picanol zwaar doorwegen op de omzet: 80 procent, waarvan 70 procent uit de Aziatische markt. De grootste concurrenten voor het Ieperse bedrijf zijn Tsudakoma en Toyoda. “Maar we zijn beter dan onze Japanse concurrenten, die vooral op prijs spelen, niet op technologie.”
Tack is zich bewust van de volatiele business. Daarom wil hij ook de divisie industries uitbouwen, maar wat minder voluntaristisch dan zijn voorganger. De gieterij Proferro kreeg een investering van 16 miljoen euro om een nieuwe vormlijn in gebruik te nemen en eind 2010 een kapitaalinjectie van 6,5 miljoen euro. De elektronicadochter PsiControl Mechatronics kreeg eind vorig jaar nog een kapitaalinjectie van 4,5 miljoen euro.
Wie de gieterij binnenwandelt, waant zich in vervlogen tijden. Robuuste mannen bedwingen knetterend vuur van heet ijzererts. Toch is de gieterij een knap staaltje R&D, want de gietijzeren modules moeten kunnen weerstaan aan de enorme trek- en spankrachten van de weefmachines die 1500 toeren per minuut draaien.
Bij PsiControl Mechatronics werken meer vrouwen. Zij maken elektronische componenten en sturingen, ook voor de automatische sturingen van de weefmachines en voor derden. “We zijn echt zeer goed in onze sturingen, daar maken we een verschil in. Dat moeten beter vermarkten, voor klanten als Atlas Copco, Transics of Traficon, waar wij toegevoegde waarde kunnen bieden. Traficon is voor een Siemens te beperkt in seriegrootte, maar ideaal voor ons. Wij willen de Siemens zijn voor de middelgrote series.”
En dan heb je nog de kleine Limburgse dochter Melotte die precisieonderdelen maakt. Anders dan het snijden, frezen en draaien uit titanium, stelt Melotte onderdelen samen uit titaniumpoeder, niet alleen voor klanten uit de industrie, lucht- en ruimtevaart, ook voor medische implantaten. Het gonst van geruchten over een afstoten van die toch wel vreemde eend in de Picanol-bijt? “Melotte is inderdaad een beetje een apart en ook klein bedrijf in het geheel, maar het heeft een groot potentieel. Melotte leert ons hoe we kunnen omgaan met nieuwe technologie en daar zijn we heel tevreden mee.”
De rust is terug
Tack zegt dat hij getekend is door de mensen die hij moest ontslaan bij de herstructurering. “Als me één zaak ‘s nachts wakker hield, was dat het wel. Iedereen die hier werkt heeft een gezin, daar zitten mensen achter. En de verantwoordelijkheid naar die mensen en hun gezin is zwaar.”
“Als je moet overgaan tot ontslag of brugpensioen op 52 jaar, neen, dat wil ik echt niet meer meemaken. Dat zou een gigantische persoonlijke nederlaag zijn. Daarom wil ik er iedereen van overtuigen dat we kostenbewust en met onze voeten op de grond moeten blijven.”
Lieven Desmet en An Goovaerts
Lees het volledige artikel deze week in Trends.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier