‘Leve de Verenigde Posterijen der Lage Landen’

Vasthouden aan de respectievelijke nationale trots biedt minder bescherming wanneer de grote jongens van Deutsche Post-DHL of DPD-La Poste zich komen moeien.

Hoewel bpost een vijandig bod op zijn sectorgenoot PostNL schuwt, moet de spanning in het Brusselse hoofdkwartier te snijden zijn. Een directiekamer is zeker geen war room, maar de overnamestrijd begint bij deze vierde poging toch stilaan op een koude oorlog te gelijken.

Bij de Nederlanders ligt het bod van bpost nog steeds politiek gevoelig. Het persbericht van gisterenavond vermijdt zelfs zorgvuldig het woord ‘overname’. Het bod heet “een aangepast en finaal voorwaardelijk en ongevraagd voorstel om de bedrijven van PostNL en bpost te combineren door middel van een openbaar bod”. Bpost probeert bij deze nieuwe poging de pil inderdaad met 167 miljoen extra cash te vergulden en belooft de Nederlanders hefbomen zoals een blokkeringsminderheid, het behoud van het eigen merk en een regionaal hoofdkwartier. Of dat volstaat voor de raad van commissarissen en de raad van bestuur, moet nog blijken.

In spannende tijden kan het nooit kwaad vanaf een afstand de langere termijn in ogenschouw te nemen. Wie dat doet, beseft dat de Verenigde Posterijen van de Lage Landen een zinvolle optie kunnen zijn. Een grensoverschrijdende speler met een respectabele taille legt meer gewicht in de schaal in de internationale concurrentiestrijd. Vasthouden aan de respectievelijke nationale trots biedt minder bescherming wanneer de grote jongens van Deutsche Post-DHL of DPD-La Poste zich komen moeien.

Het hardnekkige verzet van de Nederlandse politiek en bedrijfswereld heeft bovendien een lachwekkend kantje. Er waren voor mei dit jaar al toenaderingspogingen tussen beide ondernemingen. Meermaals maakte PostNL in het verleden de Belgische Post het hof. Vandaag zijn de machtsverhoudingen weliswaar omgekeerd, maar de zin van een regionale combinatie is er niet minder om geworden.