Klagen is niet de roeping van de VRT

De openbare omroep moet naar verluidt 27 miljoen besparen. Op een werkingsbudget van zowat 440 miljoen is dat geen peulschil en enig verzet valt wel te verwachten.

Het ACOD reageerde al dat de VRT al tot de goedkoopste omroepen van Europa behoort. VRT-voorzitter Luc Van den Brande waarschuwt bovendien dat tot in het bot moet worden gesneden om de besparing te realiseren. Iedereen aan de klaagmuur om alsnog de besparingsfactuur te beperken, dat is de tactiek.

Nochtans zou de openbare omroep deze crisis beter aanwenden om zichzelf opnieuw uit te vinden. Crisissen zijn ook kansen. En laten we eerlijk zijn: de relevantie van de openbare omroep lijdt al jaren onder de kijkcijferlogica.

De competitie met de commerciele zenders heeft de afgelopen 25 jaar misschien voor meer dynamiek gezorgd, maar al te vaak vist de VRT in hetzelfde vijvertje als de commerciële zenders. En geregeld moet de openbare omroep in kwaliteit onderdoen voor de fictiereeksen of programma’s van de privézenders. Op die manier maakt de publieke omroep zichzelf overbodig. De VRT moet zich opnieuw profileren. In marketingtermen heeft het huis van vertrouwen nood aan een geloofwaardige unique selling proposition.

Dus in de Reyerslaan denkt men beter twee keer na alvorens luid te gaan klagen. Iedereen moet besparen. En gemeten aan de aderlating die bijvoorbeeld de culturele sector boven het hoofd hangt, is een besparing van 27 miljoen in vijf jaar peanuts. Trouwens: dat is net het bedrag waarmee de huidige directie het tv-budget in 2012 verhoogde.