Jean-Charles Joris beheert Château la Marzelle van de familie Sioen: ‘Een wijnkasteel is net zo goed een bedrijf’

Velen kennen de familie Sioen van het gelijknamige, beursgenoteerde familiebedrijf. Veel minder mensen weten dat de familie ook een hoog aangeschreven chateau in de Saint-Emilion-streek beheert. Daar moet Jean-Charles Joris, de zoon van CEO Michèle Sioen, verandering in brengen.

De eerste professionele stappen wezen erop dat Jean-Charles Joris een loopbaan bij een multinational wachtte. Tot zijn moeder, Michèle Sioen, hem vroeg of hij toch niet voor het beursgenoteerde familiebedrijf Sioen wilde werken. Vandaag is hij salesmanager in de cruciale divisie online coating. Hij kreeg nog een vraag: of hij het familiepatrimonium van Château la Marzelle wilde beheren. “Ze hebben het me maar één keer moeten vragen”, zegt Joris.

Hebt u nooit zelf ondernemer willen worden?

JEAN-CHARLES JORIS. “Toch wel, hoor. Het heeft me nooit ontbroken aan ideeën. Maar het one million dollar idea zal er wellicht ook niet bij gezeten hebben. Je plaats opeisen in een familiebedrijf is nooit vanzelfsprekend. Ik vind dat je een plaats in het familiebedrijf moet verdienen, en niet door geboorte kan opeisen. Toen ik op een gegeven moment iets nieuws zocht, belde mijn moeder met de boodschap: “Als je iets zoekt in de sales, dan hebben we misschien ook wel iets.” Na anderhalve dag bezinning heb ik toegezegd, maar er ook zelf een voorwaarde aan verbonden: ‘Als ik kom, dan is het om te blijven.'”

Uw moeder, Michèle Sioen, zei ooit dat het belang van het bedrijf altijd voorgaat op het belang van de familie.

JORIS. “Dat principe blijft pal overeind. Ik heb dat ook ondervonden bij mijn aanwerving, want die kwam er niet zonder slag of stoot. Het was niet omdat ik met mijn ma op dezelfde golflengte zat over een baan in het bedrijf, dat mijn pad geëffend was. Mijn principiële interesse was het begin van een lang proces.”

Welke goede raad kreeg u van uw moeder of van de rest van uw familie?

JORIS. “Eerlijk, dat viel mee, hoor. Ik zie haar veeleer als een klankbord. Vanaf dag één bespreek ik alles met haar. Zij heeft de ervaring en de kennis, ik leef me in en laat me omringen. Van mijn grootouders heb ik iets zeer belangrijks geleerd: omring je met experts die het beter weten dan jijzelf. Zij pasten dat principe ook toe bij Château la Marzelle. Drie wijnspecialisten van het allerhoogste niveau stippelden daar mee de koers uit. Ik heb hen ook aan boord gehouden.”

U bestuurt nu Château la Marzelle. Krijgt u voldoende armslag om uw ding te doen?

JORIS. “Ik heb in het familiebedrijf een dubbele opdracht: de sales opvolgen voor de Sioen-dochter James Dewhurst en Château la Marzelle in goede banen leiden. Eenmaal per maand ga ik naar Bordeaux, om het lokale team aan te sturen en de zaken te beheren. En als ik in Ardooie ben, ben ik natuurlijk altijd bereikbaar.

“Het zeskoppige team in Bordeaux is al jaren hetzelfde. Ze hebben ook intens samengewerkt met mijn grootmoeder. Het is een goed geoliede machine. De familie verwacht van mij dat ik het wijnkasteel doe groeien. Ik heb daarvoor zo goed als carte blanche gekregen, en ik word beoordeeld op de resultaten. Ik noem mijn moeder en haar twee zussen soms mijn cheerleaders. Ze steunen me volop, dat geeft een goed gevoel. Mijn grootmoeder zocht al een tijdje opvolging bij de kleinkinderen, maar we waren toen nog te jong. Als ik met haar ging eten, ging het gesprek steevast over La Marzelle. Dat, en het feit dat ik mogelijk als enige oud genoeg was op dat moment, heeft ervoor gezorgd dat de familie na haar overlijden (in januari 2020, grootvader Jean-Jacques Sioen overleed in 2009, nvdr) in mijn richting keek. Uit respect voor haar levenswerk heb ik die vraag positief beantwoord.”

Uw grootouders kochten het domein in 1997, uit liefde voor het product. Bent u een wijnkenner?

JORIS. “Ik zal mezelf geen wijnkenner noemen, en ik schaam me daar ook niet voor. Een wijnkasteel is net zo goed een bedrijf, waar de productie, de logistiek, de hr en de cijfers moeten kloppen. Ik moet dat alles managen. De principes van goed ondernemerschap zijn dezelfde, ongeacht de sector. Mijn interesse voor de terroirs, de druiven, het klimaat en de werking van het chateau zijn groot. Ik leer al anderhalf jaar veel bij.”

Uw grootmoeder omschreef Château La Marzelle weleens als een schone slaapster.

JORIS. “Er is al een hele weg afgelegd, met dank aan het werk van mijn grootouders. Toen zij het domein overnamen, was de kwaliteit niet wat ze hoorde te zijn voor een appellation met zoveel traditie. Een fabriek kun je in enkele weken of maanden bouwen, maar met een chateau gaat dat niet. Wijn vergt dieptewerk en veel geduld. Het is een werk van decennia. In de afgelopen twintig jaar is hier geïnvesteerd in bodemverbetering, er is in 2012 een nieuwe wijnkelder in gebruik genomen en we hebben wereldvermaarde connaisseurs zoals Jean-Luc Thunevin en het bureau Michel Rolland aan boord gehaald. Er zijn ook al behoorlijk wat stappen ondernomen op het gebied van de marketing.

“Château la Marzelle was in 2008 een van de eerste om biowijn op de markt te brengen en het gebruik van pesticiden aan banden te leggen. Sinds 2015 pionieren we met biodynamische wijnbouw. Als ik zie wat vandaag op sociale media en door kenners over ons wordt geschreven, dan weet ik dat we op de goede weg zijn.”

Wat zijn de ambities?

JORIS. “We willen Château la Marzelle op termijn upgraden van een Grand Cru Classé naar een Premier Grand Cru Classé. Eenvoudig wordt dat niet. Een onafhankelijke jury beoordeelt dat aan de hand van tientallen criteria. In december komt een jury langs. Begin volgend jaar kennen we het resultaat. We zijn ontzettend ambitieus en we zullen er alles aan doen om die droom waar te maken. Het zou het mooiste geschenk zijn dat we namens de familie postuum kunnen brengen aan onze grootmoeder.”

Welke dromen hebt u nog?

JORIS. “Een tweede grote droom is ons exportaandeel doen groeien. We kijken vooral naar de Verenigde Staten, waar de invoerheffingen op wijnen nu grotendeels zijn weggevallen. We moeten ons wijnkasteel overal nog beter bekend maken. Dat is nog een grote opdracht. Château la Marzelle produceert nu circa 80.000 flessen. Daarmee is het veeleer een kleine appellation.”

Voorlopig is er nog geen winst?

JORIS. “Over de exacte cijfers spreek ik me niet uit. Wijn is een harde sector. Door de stevige concurrentie krijg je vaak een prijzenslag, die niet altijd rekening houdt met de vele kosten die gepaard gaan met het maken van kwalitatieve wijn. Ik heb dat ook wel wat onderschat. De prijs per fles moet omhoog. Dat zou ook maar logisch zijn, gezien onze kwaliteit. We hebben het voorbije decennium fors geïnvesteerd, nu moet we daar stilaan de vruchten van plukken.”

Blijft Château la Marzelle in de familie?

JORIS. “Je weet natuurlijk nooit wat de toekomst brengt. Soms is er al eens een offer you can’t refuse. Maar de familie gelooft in het potentieel en het belang van het wijnkasteel. Onze recente investeringen tonen dat ook aan. Dit verhaal is verre van af.”