Jacques Vandermeiren (Havenbedrijf Antwerpen): ‘Ik geef mensen vertrouwen om hun ding te doen’

Jacques Vandermeiren, CEO van Havenbedrijf Antwerpen, is de eerste genomineerde voor de Manager van het Jaar.

Jacques Vandermeiren leidt nu nog Havenbedrijf Antwerpen, en binnenkort het fusiebedrijf Port of Antwerp Bruges. Hij gelooft niet in out of the box denken. “Waar ben je dan, vraag ik me af. Ik geloof wel in think in another box.”

De mens

Jacques Vandermeiren (58) studeerde rechten aan Ufsia en KU Leuven, Europese studies aan UCL, en management aan Vlerick. Hij begon in 1990 als jurist bij Intercom, dat hij hielp te fuseren tot Electrabel. Bij de afsplitsing van de hoogspanningsnetbeheerder Elia werd hij er lid van het directiecomité en in 2012 CEO. Vijf jaar later werd hij CEO van het Antwerps Havenbedrijf. Hij is ook voorzitter van de duurzaamheidsorganisatie The Shift, en bestuurder bij de koffieproducent Vascobelo en Opera Ballet Vlaanderen.

“Waar ik het meest trots op ben in mijn leven, is by far dat ik met mijn vrouw 32 jaar geleden een gezin heb gesticht, en dat dat nog altijd draait. Ook daar moet je elke dag aan werken. Professioneel ben ik blij dat ik Elia heb helpen op te richten. Zonder mij zou het ook zijn gelukt, maar ik heb toch een steentje kunnen bijdragen.”

“Als kind had ik nooit gedacht dat ik CEO zou worden. Formule 1- piloot, of ruimtevaarder, de typische jongensdromen. Ik heb pas laat mijn groeispurt gekregen, en was daardoor wat introvert. Aan de universiteit, waar ik rechten studeerde, is dat veranderd. Zelf dacht ik aan geschiedenis, maar mijn vader vond dat te veel het verleden. Het strikt juridische heeft me nooit echt geboeid, wel de filosofie en de psychologie. Uiteindelijk heb ik amper zes maanden op een juridische dienst gewerkt, bij Intercom. Vervolgens werd ik gevraagd om projecten te doen. Dat is de beste leerschool: samenwerken met mensen uit verschillende disciplines.”

“Ik heb veel geleerd van mensen. Ik leer sowieso niet erg graag uit rapporten of studies, veel liever uit gesprekken. Ik heb het geluk gehad om veel interessante, begeesterende mensen te leren kennen die me op cruciale momenten hebben geholpen in mijn carrière. Wat ik dan weer goed kan, is connecteren, en de wederzijdse interesse wekken om te zorgen dat er iets mee gebeurt.”

Lees verder onder de video (reportage Kanaal Z)

De manager

“In de selectieprocedure voor deze job werd me gevraagd hoe ik mijn team zou samenstellen. Eén derde komt uit het bestaande team, omdat je de heersende cultuur moet respecteren. Eén derde zijn high potentials uit het bedrijf, en het laatste derde zijn externen, mensen met nieuwe ideeën en andere manieren van werken. Die hebben elkaar nodig, en daardoor krijg je een dynamiek die je moet sturen. Ik let ook op een mix van de vier kleuren van insights: blauwe analytische denkers, groene naar harmonie zoekende mensen, rode resultaatgerichte beslissers en gele vernieuwers en motivators. Zelf ben ik een geelrode, een ‘motiverende inspirator’. Ik geef mensen vertrouwen om hun ding te doen. Ik heb geleerd om mensen die niet in het team passen snel te verwijderen. In het waken over de harmonie en het evenwicht ben ik zeer compromisloos geworden.”

“Bij Electrabel leerde ik al het belang van partnerships, maar werd ik ook doordrongen van de moeilijkheden om dat te laten werken. Je moet weten wat je wil doen, maar vooral over het hoe moet je durven door te praten. In de huidige economie kan niemand nog iets alleen: je moet constant met andere partijen samenwerken. Net als in het bedrijf: zonder teamwork kom je nergens.”

“Ik geloof niet in out of the box denken. Waar ben je dan, vraag ik me af. Ik geloof wel in think in another box. De fusie van Antwerpen met Zeebrugge zal twee platformen creëren, met verschillende culturen. Dat zal energie geven aan beide havens. We willen een van de toonaangevende energiehavens in de wereld worden.”

“Duurzaamheid vind ik enorm belangrijk. Al van jongs af: we moesten thuis ons bord leegeten, er mocht niets worden verspild, en zorgzaam worden omgegaan met de dingen die er zijn. Daarom heb ik destijds mee The Shift opgericht. Er is voldoende technologie om plastic en pet te hergebruiken. Binnen tien jaar zal iedereen zich afvragen waarom we dat niet al veel eerder deden.”

“Ben ik meer een civil servant dan een bedrijfsleider? Je moet beide zijn: het is niet omdat je aandeelhouders publieke overheden zijn, dat je het bedrijf niet efficiënt moet runnen. Met corona hebben we gezien dat de overheid opnieuw belangrijker is geworden in het economische veld. Je moet ondernemend zijn om die vaccinatiecampagnes op te zetten. In een puur privébedrijf is de doelstelling eenduidiger – winst maken – terwijl je in een nv van publiek recht met veel stakeholders rekening moet houden. We hebben de luxe van één, en straks twee aandeelhouders te hebben die zeer kortbij zitten, en beslissingen durven te nemen. Tegelijk moet je respect hebben voor de politieke dynamiek. Dus het is wellicht iets complexer, maar dat maakt het ook boeiend.”

Het bedrijf

Port of Antwerp, de roepnaam van wat juridisch Havenbedrijf Antwerpen heet, beheert de op Rotterdam na grootste haven van Europa. De 1650 medewerkers beheren en onderhouden dokken, bruggen, sluizen, kaaimuren en gronden. Het Havenbedrijf is ook verantwoordelijk voor het scheepvaartverkeer, en heeft een eigen sleep- en baggerdienst. De havenbedrijven van Antwerpen en Zeebrugge kondigden in februari aan te fuseren. Dat moet binnen enkele maanden leiden tot Port of Antwerp Bruges (PoAB). Antwerpen krijgt daarin een belang van 80 procent. In tonnage wordt de eengemaakte haven met 157 miljoen ton de belangrijkste containerhaven van Europa. PoAB ambieert de energiepoort naar Europa te worden. Zeebrugge speelt die rol nu al voor gas, maar de eengemaakte haven kijkt ook naar de invoer en de productie van groene waterstofdragers.

Jacques Vandermeiren leidt nu nog Havenbedrijf Antwerpen, en binnenkort het fusiebedrijf Port of Antwerp Bruges. Hij gelooft niet in out of the box denken. “Waar ben je dan, vraag ik me af. Ik geloof wel in think in another box.”

De mens

Jacques Vandermeiren (58) studeerde rechten aan Ufsia en KU Leuven, Europese studies aan UCL, en management aan Vlerick. Hij begon in 1990 als jurist bij Intercom, dat hij hielp te fuseren tot Electrabel. Bij de afsplitsing van de hoogspanningsnetbeheerder Elia werd hij er lid van het directiecomité en in 2012 CEO. Vijf jaar later werd hij CEO van het Antwerps Havenbedrijf. Hij is ook voorzitter van de duurzaamheidsorganisatie The Shift, en bestuurder bij de koffieproducent Vascobelo en Opera Ballet Vlaanderen.

“Waar ik het meest trots op ben in mijn leven, is by far dat ik met mijn vrouw 32 jaar geleden een gezin heb gesticht, en dat dat nog altijd draait. Ook daar moet je elke dag aan werken. Professioneel ben ik blij dat ik Elia heb helpen op te richten. Zonder mij zou het ook zijn gelukt, maar ik heb toch een steentje kunnen bijdragen.”

“Als kind had ik nooit gedacht dat ik CEO zou worden. Formule 1- piloot, of ruimtevaarder, de typische jongensdromen. Ik heb pas laat mijn groeispurt gekregen, en was daardoor wat introvert. Aan de universiteit, waar ik rechten studeerde, is dat veranderd. Zelf dacht ik aan geschiedenis, maar mijn vader vond dat te veel het verleden. Het strikt juridische heeft me nooit echt geboeid, wel de filosofie en de psychologie. Uiteindelijk heb ik amper zes maanden op een juridische dienst gewerkt, bij Intercom. Vervolgens werd ik gevraagd om projecten te doen. Dat is de beste leerschool: samenwerken met mensen uit verschillende disciplines.”

“Ik heb veel geleerd van mensen. Ik leer sowieso niet erg graag uit rapporten of studies, veel liever uit gesprekken. Ik heb het geluk gehad om veel interessante, begeesterende mensen te leren kennen die me op cruciale momenten hebben geholpen in mijn carrière. Wat ik dan weer goed kan, is connecteren, en de wederzijdse interesse wekken om te zorgen dat er iets mee gebeurt.”

Lees verder onder de video (reportage Kanaal Z)

De manager

“In de selectieprocedure voor deze job werd me gevraagd hoe ik mijn team zou samenstellen. Eén derde komt uit het bestaande team, omdat je de heersende cultuur moet respecteren. Eén derde zijn high potentials uit het bedrijf, en het laatste derde zijn externen, mensen met nieuwe ideeën en andere manieren van werken. Die hebben elkaar nodig, en daardoor krijg je een dynamiek die je moet sturen. Ik let ook op een mix van de vier kleuren van insights: blauwe analytische denkers, groene naar harmonie zoekende mensen, rode resultaatgerichte beslissers en gele vernieuwers en motivators. Zelf ben ik een geelrode, een ‘motiverende inspirator’. Ik geef mensen vertrouwen om hun ding te doen. Ik heb geleerd om mensen die niet in het team passen snel te verwijderen. In het waken over de harmonie en het evenwicht ben ik zeer compromisloos geworden.”

“Bij Electrabel leerde ik al het belang van partnerships, maar werd ik ook doordrongen van de moeilijkheden om dat te laten werken. Je moet weten wat je wil doen, maar vooral over het hoe moet je durven door te praten. In de huidige economie kan niemand nog iets alleen: je moet constant met andere partijen samenwerken. Net als in het bedrijf: zonder teamwork kom je nergens.”

“Ik geloof niet in out of the box denken. Waar ben je dan, vraag ik me af. Ik geloof wel in think in another box. De fusie van Antwerpen met Zeebrugge zal twee platformen creëren, met verschillende culturen. Dat zal energie geven aan beide havens. We willen een van de toonaangevende energiehavens in de wereld worden.”

“Duurzaamheid vind ik enorm belangrijk. Al van jongs af: we moesten thuis ons bord leegeten, er mocht niets worden verspild, en zorgzaam worden omgegaan met de dingen die er zijn. Daarom heb ik destijds mee The Shift opgericht. Er is voldoende technologie om plastic en pet te hergebruiken. Binnen tien jaar zal iedereen zich afvragen waarom we dat niet al veel eerder deden.”

“Ben ik meer een civil servant dan een bedrijfsleider? Je moet beide zijn: het is niet omdat je aandeelhouders publieke overheden zijn, dat je het bedrijf niet efficiënt moet runnen. Met corona hebben we gezien dat de overheid opnieuw belangrijker is geworden in het economische veld. Je moet ondernemend zijn om die vaccinatiecampagnes op te zetten. In een puur privébedrijf is de doelstelling eenduidiger – winst maken – terwijl je in een nv van publiek recht met veel stakeholders rekening moet houden. We hebben de luxe van één, en straks twee aandeelhouders te hebben die zeer kortbij zitten, en beslissingen durven te nemen. Tegelijk moet je respect hebben voor de politieke dynamiek. Dus het is wellicht iets complexer, maar dat maakt het ook boeiend.”

Het bedrijf

Port of Antwerp, de roepnaam van wat juridisch Havenbedrijf Antwerpen heet, beheert de op Rotterdam na grootste haven van Europa. De 1650 medewerkers beheren en onderhouden dokken, bruggen, sluizen, kaaimuren en gronden. Het Havenbedrijf is ook verantwoordelijk voor het scheepvaartverkeer, en heeft een eigen sleep- en baggerdienst. De havenbedrijven van Antwerpen en Zeebrugge kondigden in februari aan te fuseren. Dat moet binnen enkele maanden leiden tot Port of Antwerp Bruges (PoAB). Antwerpen krijgt daarin een belang van 80 procent. In tonnage wordt de eengemaakte haven met 157 miljoen ton de belangrijkste containerhaven van Europa. PoAB ambieert de energiepoort naar Europa te worden. Zeebrugge speelt die rol nu al voor gas, maar de eengemaakte haven kijkt ook naar de invoer en de productie van groene waterstofdragers.