Inge Ampe (CEO van BankB): ‘Ik leef niet meer met een zwaard van Damocles boven mijn hoofd’

Begin 2023 had Inge Ampe, na een mooie carrière bij BBL, ING België en Argenta, genoeg van de banksector. Toch liet ze zich overtuigen om de West-Vlaamse bank CKV te leiden. “Ik wilde werken voor een klein, familiaal en gefocust groeibedrijf, en dat heb ik hier gevonden.”

Vorige week kondigde CKV aan dat de bank voortaan BankB heet. Daarmee wil de kleinste bank van het land (1,7 miljard euro balanstotaal) duidelijk maken waarvoor ze staat: een spaarbank en kredietverschaffer voor iedereen die op zoek is naar een plan B omdat ze bij de klassieke banken geen gehoor vinden.

Het was ook de eerste keer dat Inge Ampe, die eind 2023 CEO van de bank werd, communiceerde over haar visie en plannen. “Het is niet de bedoeling een volwaardige bankinstelling met een breed productengamma te worden”, legde Ampe vorige week in Trends uit. “Wij bieden geen zichtrekening aan, en verkopen geen beleggings- of verzekeringsproducten. En we zijn dat ook niet van plan. Ik geloof dat er een toekomst is voor een kleine nichebank, mits ze haar focus behoudt.”

De naamsverandering gaat wel gepaard met een ambitieus groeiplan: BankB wil de productie van nieuwe hypothecaire kredieten tegen 2030 opvoeren van de huidige 300 miljoen euro tot 500 miljoen euro per jaar.

CKV was als bank jarenlang verbonden met de figuur van de vorige CEO, Rudi Deruytter. Hoe moeilijk is het om hem op te volgen?

INGE AMPE. “Ik hoop dat ik een gelijkaardig en even succesvol parcours als Rudi kan afleggen. Hij was bijna twaalf jaar CEO en in die periode is hij erin geslaagd het balanstotaal en de rentabiliteit van de bank te verdrievoudigen. Faut le faire. Hij heeft eigenlijk een start-up uitgebouwd tot een scale-up. Ik hoop dat ik een goed profiel heb om BankB de volgende vijf tot tien jaar te laten doorgroeien. De omstandigheden zijn veranderd, er zijn meer regels en verplichtingen, waardoor de bank nood heeft aan een professionalisering op commercieel, marketing-, communicatie- en IT-vlak. Onze stijl is natuurlijk niet te vergelijken. Rudi is Rudi en ik ben Inge.”

Hoe zou u uw managementstijl omschrijven?

AMPE. “Ik werk vanuit een grote drive en passie. Ik kan bij momenten echt wel een Duracell-konijn zijn. Ik kan ook dominant zijn, maar tegelijk is het verbindende voor mij heel belangrijk. Ik ben ervan overtuigd dat je geen resultaten op lange termijn kunt behalen zonder in verbinding te gaan met de mensen. BankB telt nu al tachtig medewerkers, dat vraagt om een cultuuromslag. Alles top-down beslissen en controleren, dat lukt gewoon niet meer.”

U bent één van de weinige vrouwen aan het hoofd van een financiële instelling. Hoe kijkt u tegen de problematiek van het glazen plafond?

AMPE. “De financiële sector is een heel mannelijke wereld. En of je het nu een glazen plafond noemt of niet, leidinggevenden hebben de neiging te kijken naar klonen van zichzelf – zowel voor competenties, afkomst, gender of leeftijd. Ik denk dat het niet eens een bewuste politiek is, maar het gebeurt wel. In die zin ben ik trots dat ons directiecomité bestaat uit twee vrouwen en twee mannen. Wij zochten een nieuwe commercieel directeur, we hebben geselecteerd op competenties, en het is een vrouw geworden.”

Was het eigenlijk uw droom om in de banksector te werken?

AMPE. “Helemaal niet. Mijn vader was kantoorhouder bij Bank Brussel Lambert (BBL), en om de zoveel jaar moesten wij verhuizen. Hij begon zijn carrière in Hooglede, dus heb ik mijn kleuterschool daar gedaan. Dan promoveerde hij naar een kantoor in Oost-Vleteren, waar ik dus lagere school gelopen heb. Nog wat later verhuisde hij naar Staden, waardoor ik mijn middelbaar in Roeselare afwerkte. Je moet je dat als kind voorstellen: telkens je vriendjes en vriendinnetjes verliezen en nieuwe vriendjes en vriendinnetjes moeten maken. Ik had gezworen dat ik nooit voor een bank ging werken.”

Hoe is het dan toch zover gekomen?

AMPE. “Tijdens mijn studies handelsingenieur wekten een aantal financiële vakken mijn interesse. Ik kon bovendien bij BBL beginnen te werken, en ik ben daar blijven plakken. Ik heb er zeer veel verschillende dingen gedaan. Van kantoorhouder in Waregem tot stage op Fifth Avenue in New York. Na de overname door ING waren er nog meer internationale carrièremogelijkheden. Ik heb met mijn man en de kids drie jaar in Amsterdam gewoond toen ik er werkte op het hoofdkantoor van ING.”

Na 25 jaar BBL/ING verliet u die internationale omgeving in 2018 voor de Antwerpse spaarbank Argenta. Waarom?

AMPE. “Dat was net na de invoering van het Unite-programma van ING-topman Ralph Hamers. De organisatie werd helemaal hervormd en medewerkers moesten voor hun eigen baan solliciteren. Ik heb toen een heleboel assessments doorlopen en werd uiteindelijk hoofd van één van de dertien ‘tribe leads’, net onder het directiecomité. Maar net op dat moment belde Karel Baert (de huidige CEO van de sectorfederatie Febelfin, die toen headhunter was voor Egon Zehnder, nvdr). Chief commercial officer bij Argenta: de eindverantwoordelijkheid over het commerciële en marketingbeleid bij een sterke bank, dat sprak me wel aan. Ik was toen 48 jaar, het was nu of nooit als ik nog eens van omgeving wilde veranderen. Ik heb mij toen ook voor het eerst gerealiseerd dat de grote corporate wereld niet echt mijn ding is. Ik hou meer van een klein, familiaal en gefocust bedrijf dat zijn sterktes kent.”

Hoe viel de periode bij Argenta mee?

AMPE. “Het klikte van bij het eerste gesprek met CEO Marc Lauwers en bestuursvoorzitter Jan Cerfontaine. Argenta is een uitdager op de markt, en dat ligt me. Ik kon me de cultuur van de bank snel eigen maken, want eigenlijk is de commerciële drive de bedrijfscultuur die Argenta voortstuwt. Ik had er ook een zeer goed team. Mensen met wie ik vandaag nog altijd contact heb, en zeker niet louter professioneel. Ik heb er vijf mooie jaren beleefd.”

Maar eind 2021 viel de hemel naar beneden toen u de diagnose van borstkanker kreeg. Iets waarover u steeds open en transparant gepraat hebt.

AMPE. “Ik was voor een routinecontrole bij de dokter en het verdict was hard: een kwaadaardige borstkanker. Later is gebleken dat er geen uitzaaiingen waren, waardoor ik geen chemo heb moeten ondergaan. Ik ben op 10 november geopereerd en begin januari 2022 was ik alweer aan de slag. Ik wil mijn verhaal dan ook nuanceren, er zijn mensen die het zwaarder hebben. Ik heb veel bewondering voor mensen die een chemotherapie doormaken, zo’n bestraling is echt een aanslag op je lichaam.”

Mentaal en emotioneel moet het zeer belastend geweest zijn?

AMPE. “Als je voor de eerste keer met zo’n diagnose geconfronteerd wordt, verdwijnt je gevoel van onsterfelijkheid. Rationeel weet je natuurlijk dat je niet onsterfelijk bent, maar het is iets dat ieder mens negeert. En plots is dat niet meer mogelijk. Je bent bij de dokter, er wordt een echo genomen en er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Dan zit je al op je horloge te kijken, zo van: hoelang gaat dit hier nog duren, ik heb nog drie vergaderingen. Tot iemand komt zeggen: er is iets dat we niet vertrouwen, u mag onmiddellijk naar de biopsie. Dan smelt al die arrogantie weg als sneeuw voor de zon.”

Wat was uw eerste reactie?

AMPE. “Ik heb direct een aantal mensen opgebeld. En ’s avonds, toen ik thuiskwam, was het eerste wat ik gedaan heb mijn verzekeringscontracten bekijken. Dat klinkt materialistisch, maar ik wilde gewoon zeker weten hoe mijn familie ervoor zou staan als ik niet lang meer te leven zou hebben. Hoe zit het met onze hypotheek, de schuldsaldoverzekering, het gewaarborgd inkomen? Op dat moment was het voor mij belangrijk om te weten dat dit allemaal oké was.”

U kon vrij snel weer aan de slag, en enkele maanden later deed u al mee aan de procedure om de nieuwe CEO van Argenta te worden. Bent u zo ambitieus?

AMPE. “Ik heb deelgenomen met de bedoeling om te winnen, als het dat is wat u bedoelt. Ik heb het niet gedaan om mezelf eens te testen. Uiteindelijk heeft het directiecomité gekozen voor een externe kandidaat, Peter Devlies. Maar als je deelgenomen hebt om te winnen en je ambitie geuit hebt, dan sta je voor de keuze: blijven of niet? Om in de terminologie van onze bank te blijven: CEO van Argenta worden was voor mij het plan A, en ik had niet echt een plan B. Als je eerlijk bent met jezelf, betekent dit dat het moment gekomen is om afscheid te nemen.”

U had geen plan B, tot Rudi Deruytter u contacteerde voor de functie van CEO bij CKV Bank.

AMPE. “Ja, maar hij slaagde er niet meteen in mij te overtuigen. Ik had voor mezelf uitgemaakt dat ik na dertig jaar weg wilde uit de bankwereld. Ik wou naar een klein of middelgroot groeibedrijf met een cultuur die paste bij mijn waarden. Dat type bedrijven vind je niet meer in de banksector. Rudi heeft me dan gevraagd om toch een gesprek te hebben met de familiale aandeelhouders. Drie dagen later ben ik gaan praten met Dominiek De Clerck en zijn echtgenote Veronique Santens, en daar had ik een goed gevoel bij. Ik weet nog dat ik aan het einde van het gesprek tegen hen gezegd heb: jullie hebben mij aan het twijfelen gebracht. Uiteindelijk heb ik mijn gevoel gevolgd en ja gezegd.”

Is uw ziekte een afgesloten verhaal?

AMPE. “In mijn hoofd is het een afgesloten hoofdstuk. Ik zie mezelf niet en wil niet gezien worden als ‘de CEO die kanker gehad heeft’. Bij de jaarlijkse grote controle die ik onderga, slaat de stress een week op voorhand wel toe, maar ik leef niet meer met een zwaard van Damocles boven mijn hoofd.

“De ziekte heeft me ook sterker gemaakt. Men zegt soms dat een CEO als een atleet moet leven. Wel, ik zorg beter voor mezelf: voldoende slaap, gezond eten, regelmatig sporten. Ik drink ook helemaal geen alcohol meer. Dat had je eens tegen de twintigjarige Inge Ampe moeten zeggen. Jongens, zo saai. Maar eigenlijk is dat helemaal niet erg. Ik stel vast dat ik weinig mis. En even belangrijk zijn de momenten van rust en kalmte die je moet nemen. Durven momenten van contemplatie in te bouwen. Als er één ding is dat mijn ziekte mij geleerd heeft, is het wel dat.”

Wat zijn de momenten waarvan u kunt genieten?

AMPE. “Ik ben heel trots op mijn kinderen Theo en Suzanne. Hen zien opgroeien en volwassen worden, dat is zo fijn. Ik vind het belangrijk om hen waarden mee te geven. Inclusie, niemand uitsluiten, is daar zeker één van – dat is ook waar BankB voor staat. Ontspanning vind ik in de tribune van Club Brugge, waar we elke thuiswedstrijd met de familie en vrienden present zijn. Supporteren voor Club is voor ons echt een familiegebeuren, dat van generatie op generatie doorgegeven wordt.”