Hoe komt het dat in de praktijk schenkingen vroeg of laat toch vaak bij de schoonfamilie terechtkomen? Hoe kan je dat vermijden, want een clausule in de schenkingsakte blijkt vaak onvoldoende?
De schoonfamilie erbuiten houden
Wie een schenking aan zijn dochter doet, wil uiteraard dat die schenking in het eigen vermogen van de dochter blijft en niet in het gemeenschappelijke vermogen valt. Anders kunnen de geschonken goederen bij een latere echtscheiding ook voor de helft naar de schoonzoon gaan.
In theorie geen probleem
Als je kind gehuwd is met scheiding van goederen of het wettelijk stelsel is er in principe geen probleem. Schenking blijven immers “eigen”. In geval van een echtscheiding blijven de eigen goederen (waaronder de schenking) dus eigendom van de dochter en er lijkt dus geen probleem te zijn.
Probleem 1 in de praktijk
De dochter kan evenwel later beslissen om het geschonken goed in te brengen in de huwelijksgemeenschap. Of als de dochter getrouwd is met scheiding van goederen, dan kan ze dit huwelijksstelsel wijzigen in het wettelijk stelsel en de geschonken goederen alsnog kunnen inbrengen in de gemeenschap.
Om dit te vermijden, wordt er in de praktijk vaak in de schenkingsakte of het bewijsdocument van de bankgift een zogenaamde uitsluitingsclausule opgenomen. Concreet komt dit erop neer dat de geschonken goederen niet in de huwelijksgemeenschap ingebracht mogen worden. Maar is dat wel voldoende?
Probleem 2 in de praktijk
Een heel belangrijk probleem in de praktijk is dat de schenking na meerdere jaren “vermengd geraakt” in het gehele vermogen. Dat probleem stelt zich uiteraard vooral bij roerende goederen.
Stel dat de dochter een bankgift kreeg van 100.000 euro. Het bedrag werd op haar rekening overgeschreven, om elk misverstand te vermijden. Maar belangrijk is nu dat zij dit geld ook de volgende jaren apart houdt en als zij daarmee een aankoop of investering doet dat het duidelijk is dat dit afkomstig is van die 100.000 euro. Zorg dus dat de schenking “traceerbaar” blijft en dat ze dat kan bewijzen (overschrijving, factuur, enz.) wat in de plaats is gekomen van het geld. Want zodra je begint te vermengen via gezamenlijk rekeningen of investeringen, wordt het heel moeilijk om aan te tonen wat in de plaats van de schenking kwam.
