“Ik heb het tenslotte aan mijn dochter te danken dat ik mijn baan kan uitoefenen op de manier waarop ik dat nu doe.” Dat zegt Heidi De Pauw, directeur van Child Focus.
“Ik trek op vrijdagavond de deur van mijn kantoor nooit helemaal achter me dicht. Ook tijdens het weekend probeer ik te volgen wat er bij Child Focus gebeurt. Dat geeft me een zekere gemoedsrust. Ik zou het heel erg vinden op maandagochtend wakker te worden en dan pas te horen dat de collega’s een hele nacht in de weer waren door een onrustwekkende verdwijning. Terwijl ik lag te slapen als een baby. Ik vind het dus niet lastig beschikbaar te blijven tijdens het weekend of tijdens vakanties. Ook mijn omgeving begrijpt dat.”
Energie uit sport
“Sinds de komst van de smartphone is het gemakkelijker om van wacht te zijn en dat te combineren met het invullen van je vrije tijd. Al probeer ik die smartphone bewust wat meer naar de achtergrond te brengen. Vroeger checkte ik die om de vijf minuten, het was bijna een verslaving. Nu weet ik dat ze mij wel zullen bellen als er iets is dat onmiddellijk moet worden opgelost. Ik heb een prachtig team dat snel reageert. Dat ik pas tien minuten later op de hoogte ben, zal op het terrein niet veel veranderen.”
“Mijn smartphone laat me ook toe te sporten waar ik maar wil. Ik doe aan functional training op basis van online personal training. Op die manier ben ik niet afhankelijk van de openingsuren van een bepaalde locatie, want daar leef ik te onregelmatig voor. Ik weet ‘s ochtends meestal wel hoe laat ik begin te werken, maar wanneer mijn werkdag erop zit, is vrij onvoorspelbaar. Ik sport soms maar een halfuurtje, maar dat doe ik wel heel regelmatig. Ik haal veel energie uit sport.”
Copingmechanisme
“Daarom vind ik het belangrijk dat ook de medewerkers van Child Focus voldoende bewegen. Het is een cliché, maar ik ben er echt van overtuigd dat een gezonde geest en een gezond lichaam samen horen. De thema’s waar wij rond werken, zijn nu eenmaal emotioneel zwaar. Daar moet je mee kunnen omgaan. De meeste zaken lopen goed af en we trekken er ons ook aan op dat we een verschil kunnen maken voor ouders en slachtoffers. Toch blijven thema’s zoals verdwijningen en seksuele uitbuiting belastend. Gelukkig heb ik zelf een goed copingmechanisme. De dag dat dat wegvalt, moet ik met deze baan stoppen.”
Q-time
“Ik kan uit een kort moment heel veel energie halen. Omdat ik weet dat die momenten zeldzaam zijn, kan ik er bijvoorbeeld intens van genieten samen met vrienden iets te drinken. Ook van de tijd die ik in het weekend met mijn dochter doorbreng, kan ik enorm genieten. Zij is zeventien en zit op internaat. De weekends proberen we zo kwaliteitsvol mogelijk in te vullen. Onze Q-time, noemen we dat.
“Vroeger was dat nog belangrijker, want mijn dochter was amper elf toen ze op internaat ging. We merkten dat het niet meer werkte voor ons gezin om alles snel snel te doen. Mijn dochter heeft structuur nodig. Daar hebben we heel open met haar over gepraat, en kort daarna viel de keuze om op internaat te gaan. Ongeveer toen polste Child Focus of ik geïnteresseerd was in de baan die ik nu doe. Ik antwoordde dat dat het geval was, maar dat ik op vrijdag wel telkens om 15 uur wilde stoppen, zodat ik mijn dochter kon ophalen. Dat vond ik heel belangrijk. Ik heb het tenslotte aan mijn dochter te danken dat ik mijn baan kan uitoefenen op de manier waarop ik dat nu doe. Omdat zij op internaat wil zitten, kan ik er alle avondactiviteiten bijnemen. Dat zeg ik haar nog heel regelmatig.”
