Hans Bourlon (Studio 100): ‘Plopsa zou een schitterend aandeel zijn’

Studio 100 heeft de coronapandemie grotendeels verteerd. Het moment voor topman Hans Bourlon om de plannen van de mediagroep toe te lichten en zijn eigen toekomst te schetsen. “Ik kan niet plots zeggen: ‘Luister, over een jaar ben ik weg’.”

Hans Bourlon, de medeoprichter van Studio 100 en vanaf dag één samen met Gert Verhulst de CEO van de mediagroep, is dit jaar zestig geworden. “Louter een symbolisch gegeven”, zegt Bourlon over die kaap. Tijd om stil te staan bij zijn leeftijd had Bourlon allerminst. Studio 100 werd keihard geraakt door de verplichte sluitingen van parken en de afgelastingen van theatervoorstellingen en shows. Het resulteerde in een omzetimplosie en een nettoverlies van 30 miljoen euro. Maar vorig jaar al rechtte Studio 100 de rug en knoopte het opnieuw aan met winst.

Hoe kijkt u terug op twee jaar corona?

HANS BOURLON. “Ik dacht altijd dat het ergste wat een bedrijf kan overkomen, is dat het implodeert omdat de aandeelhouders andere wegen willen opgaan. Dat gebeurt helaas vaak. Maar toen was er corona. Het was als een emmer met een gat eronderin. Je ziet het waterpeil voortdurend zakken, en je weet dat je maar op één manier failliet kunt gaan: als het geld op is en je niet meer kunt betalen. Je maakt plan A, B en C, en op een zeker moment zit je aan plan D en E. Er waren natuurlijk subsidiemechanismen, maar het zijn zorgelijke tijden geweest.”

Maar Studio 100 is uit de coronatunnel. U mikt dit jaar zelfs op een recordomzet van 200 miljoen euro.

BOURLON. “Ja, al is er natuurlijk enige onzekerheid over hoe het virus zich zal gedragen in het najaar. Marc Van Ranst (viroloog, nvdr) maakt zich sterk dat dan geen enkele sector zal moeten sluiten en ik heb nogal wat vertrouwen in het kunnen van die man. Ik hoop dat hij meer dan gelijk zal hebben.

“Er is wel een litteken, omdat we door een bos met veel doornen zijn gegaan. Een deel van de omzet is definitief verdampt en de theaterticketverkoop is nog niet wat hij was voor corona. Ik weet niet waaraan het ligt. Misschien dat het indoorelement en de bezorgdheid over het najaar spelen. Er worden natuurlijk ook heel veel evenementen opnieuw op de rails gezet. Trouwfeesten bijvoorbeeld werden twee jaar opgespaard. Ik ken mensen die bijna elk weekend naar een trouwfeest moeten. Maar ik maak me sterk dat het helemaal goed komt. Kwaliteit komt bovendrijven.”

En nu? Knaldrang? Of bent u toch voorzichtiger geworden?

BOURLON. “Neen. We zijn de voorbije twee jaar blijven investeren en hebben daar goed aan gedaan. We hebben onder meer ons eerste hotel geopend, bij Plopsaland in De Panne, en in Antwerpen het indoorpark Plopsa Station. We kijken zeker in de parkensector naar nieuwe investeringen. Onze outdooractiviteiten worden bestormd, de parken draaien fantastisch.”

Waarnaar kijkt u voor groei in de parkenbusiness?

BOURLON. “Wij kijken voor mogelijke overnames vooral naar Duitsland. Maar voor nieuwe parken kijken we bijvoorbeeld ook naar Kroatië en Roemenië. Al doet de oorlog in Oekraïne even schrikken. Dat is allemaal plots dichtbij, ook in Polen, waar we al twee parken hebben en hopen een derde in Gdansk snel gerealiseerd te krijgen. Ik ben er enkele weken geleden nog geweest en ik kan je zeggen dat de mensen zich daar heel veel zorgen maken. Al weegt het nog niet op de bezoekersaantallen. Ik hoop dat wij het juiste op het juiste moment hebben gedaan.”

Is het hotel in De Panne een schot in de roos?

BOURLON. “Onze mensen die dat hebben bedacht, getekend en uitgevoerd, hebben schitterend werk geleverd. Het plan lag al tien jaar voor bij de raad van bestuur. Zo lang kan het duren voor de vergunningen er zijn en iets gerealiseerd kan worden. Er is veel synergie met het park, wat leidt tot een forse toename van het aantal meerdaagse bezoeken. Er is ook interesse van bedrijven, al twijfelde ik daar vooraf aan. Kinderfiguren en bedrijven, zo vanzelfsprekend is dat niet.”

Waar komt het volgende hotel?

BOURLON. “In een van de bestaande parken. Zowel in Coo als in Duitsland bekijken we dat.”

De grote shows houdt u nog steeds in het pop-uptheater in Puurs. Hoelang nog?

BOURLON. “De vergunning is verlengd tot eind 2025. De volgende mogelijke stap is een permanente vergunning. Wij onderzoeken dat spoor.”

De volgende grote spektakelmusical in Puurs is Red Star Line, over de rederij die landverhuizers naar New York bracht. Gaat u daarmee ook internationaal?

BOURLON. “Er is een delegatie van ons naar New York geweest om dat te bespreken. Die gesprekken lopen nog. Wij kijken ook naar Nederland, omdat Rotterdam in dat verhaal ook belangrijk was.”

Vier jaar geleden kondigde u aan animatieformats te lanceren in China. Hoe belangrijk is China intussen?

BOURLON. “Corona heeft dat vertraagd. Er is er één format in ontwikkeling. Dat doen we samen met Alpha, een Chinees bedrijf dat bekend is van de serie Super Wings. De grote omzet moet je niet verwachten uit China. Het komt erop neer dat we voor de dingen die we samen maken, distributierechten krijgen voor de rest van de wereld. Eigen intellectuele eigendom opbouwen in China is niet vanzelfsprekend. We werken met Chinese, maar ook met Indiase bedrijven voor de afwerking van animatieformats die we vooral in onze vestiging in Sydney ontwikkelen. Terwijl we vroeger voor animatie erg veel mensen in Frankrijk hadden, is dat daar nu een klein bedrijf. Sydney daarentegen is heel groot geworden. Er werken 300 mensen.”

Studio 100 greep begin dit jaar naast een landelijke radiovergunning. Hebt u zichzelf in de voet geschoten door het als ‘talkradio’ te verkopen?

BOURLON. “Er zijn al muziekradio’s genoeg. Welke zin had het om er nog een aan toe te voegen? Plaatjes draaien is de gemakkelijkste weg. Wij willen het gat in de markt vullen, om het radiolandschap de dynamiseren. Volgens Vlaams minister van Media Benjamin Dalle (cd&v) is dat absoluut nodig. Het is niet door het status quo uit te spreken dat je de sector dynamiseert.”

En nu?

BOURLON. “De auditeur van de Raad van State heeft geoordeeld dat ons beroep tegen het toekennen van de FM-licenties niet hoogdringend is. Als de rechter de auditeur volgende maand volgt, gaan we stap voor stap verder en zal er toch minstens twee of drie jaar een donkere wolk boven die sector hangen. We blijven strijdvaardig. Wij willen graag radio maken en daarin 40 miljoen euro investeren. Wij reiken de hand naar de politiek en iedereen in de sector om dat te kunnen realiseren. Misschien moet je aan onze collega’s vragen wat de rendabiliteit van hun radiostations is.”

Spreekt u over uw plannen met de andere mediagroepen?

BOURLON. “Natuurlijk. Het is een kleine sector. Ik probeer iedereen op de hoogte te houden van wat wij doen en over welke stappen wij willen zetten. Dat heet hoffelijkheid.”

Had u tijdens corona meer gemoedsrust omdat Vic Swerts, de eigenaar van de bouwspecialiteitenproducent Soudal, en Frank Donck, de topman van de investeringsmaatschappij 3 d investors, een maand voor de uitbraak van de pandemie in het kapitaal waren gestapt? Zij kochten een kwart van de aandelen.

BOURLON. “De instap heeft een verdere professionalisering gebracht. Er zijn straffe mensen in onze raad van bestuur gekomen, zoals Donck en Jurgen Vandervelden van Soudal. Wij zijn heel blij met hun langetermijndenken en met het vertrouwen dat ze hebben behouden, ondanks de erg slechte timing van hun instap. Je wilt die mensen niet ontgoochelen. Al denk ik niet dat ze het zich beklagen, met wat op tafel ligt en met onze toekomstperspectieven.”

Ook Marc Coucke aasde op dat belang in Studio 100. Hij houdt van investeringen in de vrijetijdsbusiness en kan niet goed tegen zijn verlies.

BOURLON. “Ik heb hem onlangs aan de lijn gehad over iets totaal anders. Hij heeft niet gehengeld naar aandelen ( lacht). Er is vandaag ook geen plan of strategisch comité dat over een nieuwe verkoop nadenkt. We hebben ook de middelen gekregen van een conglomeraat van banken, om te doen wat we willen doen. Er is geen kapitaalinjectie nodig. We planten momenteel in goede aarde.”

U zei eerder dat u ooit de controle zou opgeven?

BOURLON. “Dat is natuurlijk een dooddoener. Uiteraard zal dat wel zo zijn.”

Swerts en Donck betaalden 140 miljoen euro. Dat waardeerde Studio 100 op een slordige 560 miljoen euro. Was u aangenaam verrast?

BOURLON. “In de parkensector worden er gigantische multiples geboden. Vaak is private equity betrokken bij dat soort overnames, omdat er heel veel cash uitloopt. Andere delen van het bedrijf, zoals de media-activiteiten, zijn een stuk moeilijker te waarderen. Wat is bijvoorbeeld de waarde van K3? Wij zijn erin geslaagd K3 ruim twintig jaar hoog op de agenda te zetten, maar kan dat nog eens twintig jaar? Maar goed, al bij al kijken we met voldoening terug op die transactie, zowel op de waardering als op de keuze van wie is ingestapt. Gert en ik hebben een bijzondere band met hen. We verstaan elkaar goed en er is veel liefde.”

Bij sommigen bij Studio 100 leeft de droom om de parkendivisie Plopsa Group apart naar de beurs te brengen.

BOURLON. “Dat is op zich een valabel idee. Over parken is helder te communiceren en ze hebben een dynamisch groeitraject. Vandaag is dat geen concreet plan, maar we hebben het er onder elkaar over gehad dat we dat ooit kunnen doen. Ik sluit het niet uit.”

Het zou de groei van Plopsa kunnen versnellen.

BOURLON. “Ja, maar je moet ook kansen hebben om met dat geld iets te doen. Ik snap het wel. Veel van onze kinderfiguren zijn nostalgie geworden, die over generaties heen worden getild. Dat is een soort van erfgoed, waarvan de beste eigenaar het publiek zelf is. Ik vind het een leuk en mooi idee dat de mensen op een dag Plopsaland bezitten. Plopsa zou een schitterend aandeel zijn, ook puur emotioneel. Je kunt dan zo’n aandeel in iets waar je als kind naartoe bent gegaan, doorgeven aan je kleinkinderen. Mij hoor je niet ‘nooit’ zeggen. Al is timing natuurlijk alles.”

Dat spoor is beter dan die van de risicokapitaalverschaffers?

BOURLON. “O wee, als pur sang private-equitybedrijven parken volledig bezitten. Dan kun je je afvragen wat er nog wordt geïnvesteerd en wat de dynamiek is om een prachtig park te maken.”

Komen die ook bij u aankloppen?

BOURLON. “Ja. Dat is altijd zo geweest, tien jaar geleden ook al.”

Is er dan interesse in de parken, of in de hele groep?

BOURLON. “Er is in alles al interesse geweest.”

Wat betekent de streamingoorlog voor Studio 100?

BOURLON. “Het betekent dat wij vanuit Australië in Amerika aan de bak komen, en ik maak mij sterk dat dat nog stevig zal toenemen, want we bouwen een goede reputatie op. Wij voeren opdrachten uit voor streamingplatformen als Disney+ of Lego. We doen dat als service studio. Dat betekent dat we geen eigen intellectueel eigendom opbouwen. Maar we verwachten veel de concurrentie tussen de streamingdiensten. Ze zoeken allemaal de juiste partners, en snoepen die van elkaar af. Al heeft dat allemaal een beperkte impact op onze Benelux-activiteiten. Dat kan alleen maar als onze overheid aan die platformen grotere quota voor eigen Vlaamse content oplegt, en geen habbekrats zoals nu.”

Komt u niet in de verleiding om steeds meer te investeren in de parken en minder in de media-activiteiten?

BOURLON. “Je moet het anders zien. Wij zijn vooral enorm geïnteresseerd om rechtstreeks met ons publiek een relatie op te bouwen, via onze parken, ons theater, maar ook via de radio. Tv maken voor een zender is altijd werken met een tussenmerk.”

Vandaar dat die radiolicentie zo belangrijk is?

BOURLON. “Die ondersteunt de creatie van synergie en maakt de cirkel zonder meer rond.”

Waar ziet u Studio 100 staan over tien jaar? Een omzet van 300 miljoen euro en de grootste van Europa zijn?

BOURLON. “Ik kijk slechts drie jaar vooruit, en dan nog. Vaak wordt dat doorkruist door onverwachte kansen. De grootste zijn is niet onze ambitie. We proberen goed te zijn in wat we doen. Wat de omzet betreft, is wat je zegt zeker niet onrealistisch. De parken zullen daarin een belangrijke motor zijn.”

U bent in 2019 samen met uw broer Joost gestart met Kunstuur, een privéproject rond topwerken van Vlaamse meesters. Wat is het potentieel?

BOURLON. “In Mechelen trekt het al 65.000 mensen per jaar. Dat is een vliegwiel dat fors is beginnen te draaien. Maar al snel zijn we beginnen te denken aan drie locaties. Hasselt is de tweede. In aantal bezoekers zit het zeker niet op het niveau van Mechelen, maar het trekt aan. De derde locatie komt in West-Vlaanderen. We hopen daar snel nieuws over te kunnen geven. Met drie vestigingen kunnen we jaren voort. Er zijn duizenden werken die musea niet kunnen uithangen. Belfius heeft bijna 3.000 werken en sommige musea hebben er 8.000, waarvan er slechts enkele honderden in de zalen hangen. Bovendien maken zij keuzes die vaak afwijken van de onze.”

Overweegt u de stap naar het buitenland?

BOURLON. “Het is vandaag geen optie om daar een groot bedrijf van te maken. Kijk, de mensen die eraan meewerken voor het licht, het geluid, de regie en de technische infrastructuur kennen we al jaren. Enkele van hen werken in Puurs mee aan onze grote musicals. Dat doen zij in onderaanneming. We hebben al vragen gekregen om tentoonstellingen op te zetten over andere thema’s, maar dat is niet de bedoeling. Wij willen Vlaamse kunst onder de aandacht brengen, vanuit een liefde voor de inhoud.

“Wat mij vooral blij maakt, is dat ik op mijn gezegende leeftijd nog kan ondernemen. Je kunt zeggen dat ik het gemakkelijk heb omdat ik middelen heb, en daar klopt iets van, maar laat dit toch een oproep zijn om de moed niet te laten zakken als je ergens op een dood spoor zit in je leven. Ook wij zijn met een wit blad begonnen. Ik heb ook wakker gelegen en gedacht: stel dat er geen kat komt? Het is een experiment, een innovatief concept in een sector die heel erg gestuurd is door de overheid en waarin grote middelen omgaan. En toch konden wij onze vlag planten. Dat kan iedereen met een goed idee dat je na aan het hart ligt. Bij ons kwam het door onze grootvader, die naast ons woonde en schilderijen maakte.”

Uw collega Gert Verhulst etaleert iets gemakkelijker zijn welstand dan u.

BOURLON. “Alle respect voor hoe Gert tegenover die dingen staat, maar ik ben nooit met mijn privéleven naar buiten gekomen. We mogen blij zijn dat wij hier dat soort keuzes kunnen maken. Er zijn landen waar dat niet mogelijk is. De Vlaamse pers heeft dat ook altijd gerespecteerd, wat leuk is. Als ik een première bijwoonde, ging ik er ook altijd alleen naartoe.”

Hebt u nog onvervulde dromen?

BOURLON. “Ze zijn bijna op ( lacht). Ik zou graag nog meer willen schrijven. Ik heb daar nog ideeën voor. Het enige lastige is dat ik een trage schrijver ben. En ik hoop dat we Kunstuur in Vlaanderen verder kunnen uitbouwen en kwalitatief hoogstaand kunnen blijven werken.”

Uw CFO Koen Peeters stopte anderhalf jaar geleden. Overweegt u stilaan zelf om operationeel te stoppen?

BOURLON. “Voor mij is dat minder vanzelfsprekend. Ik kan niet plots zeggen: ‘Luister, over een jaar ben ik weg.’ Ook Gert kan dat niet. Koen was niet alleen iets ouder, maar zijn afscheid als CFO heeft ook drie jaar in beslag genomen. Hij bouwde dat stelselmatig af. Nu is hij de voorzitter van het auditcomité en zit hij in onze raad van bestuur.”

U hebt moeten beloven aan Swerts en Donck dat u aan boord blijft?

BOURLON. “Ja, dat hoort er ook bij.”