Niet alle innovaties ontstaan in een laboratorium. Soms worden ze ook bedacht op de tatami. Ashkan Joshghani startte Exoligamentz, een spin-off van UGent, vanuit zijn ervaring als vechtsporter en zijn opleiding tot dierenarts. Hij ontwikkelde een handschoen die de kwetsbare vingergewrichten van sporters beschermt. En misschien zijn er nog meer toepassingsmogelijkheden.
Joshghani stelde onlangs zijn uitvinding voor in de finale van de prestigieuze Sport Innovation Challenge in het Olympisch Museum in Lausanne, ondersteund door het Internationaal Olympisch Comité. Hij kreeg het publiek volledig op zijn hand. Eind juni won hij ook de Vlaamse finale van de Entrepreneurship World Cup en hij maakt kans op een deelname aan de wereldfinale in de Saudische hoofdstad Riyad in november.
Dat Ashkan Joshghani dierenarts van opleiding is, lijkt op het eerste gezicht weinig verband te houden met sporttechnologie. Toch was het zijn kennis van anatomie – opgebouwd tijdens jarenlange studies in de diergeneeskunde – die hem hielp bij het ontwikkelen van de handschoen.
“Als beoefenaar van Braziliaans jiujitsu maakte ik me zorgen over de impact van de sport op mijn vingers. Met gekneusde handen kun je geen medische ingrepen uitvoeren”, vertelt Ashkan Joshghani. “Ik gebruikte sporttape, maar die liet los zodra ik begon te zweten. Het kostte veel tijd om die aan te brengen, hij was maar één keer te gebruiken en werkte alleen goed als je die perfect aanbracht. Dat moest beter kunnen.”
Brede belangstelling
Vanuit die frustratie schetste Joshghani tijdens zijn examens diergeneeskunde in 2014 het eerste ontwerp. Het werd de basis van de Exoligamentz-handschoen, een zacht exoskelet uit textiel, met externe ligamenten, dat de vingergewrichten ondersteunt bij krachtbewegingen. In een paar seconden zit hij goed én je kunt hem steeds opnieuw gebruiken, in tegenstelling tot sporttape.
“Sommige mensen denken bij een exoskelet aan een bovenmenselijke constructie, aangedreven door robotica of een motor, maar dat is dit niet”, zegt Ashkan Joshghani. “Dit is technisch textiel dat integreert met de anatomie van de hand en krachten effectiever opvangt dan sporttape. Dat hebben we aangetoond in het lab van het Centrum voor Textieltechnologie van de UGent.” De greep van de sporter wordt niet krachtiger, maar wel stabieler en beter ondersteund. Dat is essentieel voor vechtsporten waarin de vingers kwetsbaar zijn.
Wat begon als een oplossing voor zijn eigen training in Braziliaans jiujitsu – ondertussen is hij zwarte band en hoofdcoach van zijn eigen vechtsportclub BJJ Gent – groeide uit tot een veel bredere toepassing. “Sommige judoka’s gebruiken al de bètaversie,” zegt de ondernemer. “Maar ook fysiotherapeuten tonen interesse in de technologie. Zelfs patiënten met gewrichtsproblemen namen contact met mij op. Er is duidelijk nood aan zo’n oplossing.”
Ook de medische sector ziet potentieel. Onder andere Paul De Buck, handtherapeut in het Hand & Pols Centrum Terneuzen en lector aan de Universiteit Gent, gelooft dat de handschoen voor patiënten met gewrichtsklachten veel kan betekenen. “Ook voor balsporten en zelfs voor militaire toepassingen is er interesse”, zegt Joshghani. Al blijft dat laatste nog vaag.
‘Een goede pasvorm is cruciaal. De handschoen moet als een tweede huid zitten. Zit ze los of te strak, dan werkt de technologie niet’
Vechter
De weg van een prototype naar een verkoopbaar product is lang en hobbelig. De ontwikkeling neemt al bijna een decennium in beslag. “Softwarebedrijven kunnen sneller groeien, want bugs kun je tijdens de ontwikkeling snel oplossen, zeker met artificiële intelligentie. Maar dit is hardware, deeptech textielengineering, iets dat niemand eerder heeft gemaakt”, legt Ashkan Joshghani uit. De ontwikkelingskosten zijn hoog en het productieproces is complex. Hardware-innovatie vereist gedetailleerde materiaalkeuzes, grondige testen en lange herhalingen die de slaagkansen sterk kunnen doen afnemen. “Kwalitatieve vooruitgang blijft voor mij altijd belangrijker dan snelheid.”
Joshghani werkt al jarenlang samen met professor Lieva Van Langenhove en haar collega’s van het Centrum voor Textieltechnologie (UGent), en met Alexandra De Raeve en haar team van het onderzoekscentrum FTIlab+ (HoGent). Tijdens die onderzoeksprojecten reisde Ashkan Joshghani naar China en verschillende Europese landen, op zoek naar de geschikte materialen en innovatieve productieprocessen. “Ik moest mezelf onderdompelen in de textieltechnologie, iets totaal anders dan diergeneeskunde”, vertelt de oprichter van Exoligamentz. “Maar mijn achtergrond heeft me geleerd problemen analytisch en gestructureerd aan te pakken. Dat helpt.”
De CEO is dan ook letterlijk en figuurlijk een vechter. Als zoon van politieke vluchtelingen uit Iran, groeide hij op in een sociale woonwijk in De Haan. Ashghani had geen makkelijke jeugd, met beperkte middelen, huiselijk geweld en leraars die openlijk twijfelden aan zijn verstandelijke vermogens: “De moeilijkheden in mijn jeugd en de weerstand tot op vandaag hebben me gevormd. Die tegenstroom is trainingsgewicht.”
Exoligamentz produceert zijn handschoen in Europa. “Dat is duurder, maar dicht bij huis produceren biedt meer controle, snellere trajecten én betere kwaliteit. Ik wil geen enkele compromi sluiten op dat gebied”, legt Askhan Joshghani uit. “Een goede pasvorm is cruciaal. De handschoen moet als een tweede huid zitten. Zit ze los of te strak, dan werkt ze niet.”
Daarom ontwikkelde hij een gesimplificeerd meetsysteem dat klanten via de website kunnen gebruiken. Op basis van de handbreedte en de vingerlengte wordt automatisch de maat gegenereerd. Binnen de standaardmaten, van XXS tot XXL, zijn er submaten in elk van die categorieën, afgestemd op de vingerlengte. “Om het meetsysteem accurater en gebruiksvriendelijker te maken, wordt het meet- en maatproces geautomatiseerd met artificiële intelligentie op basis van één smartphonefoto van de hand”, legt Joshghani uit.
Investeerders
Dit najaar wil de bedenker zijn finale verbeteringen afronden en de eerste internationale commerciële productie starten. De bètaversie – uitverkocht en niet meer verkrijgbaar – van de handschoen had een winkelwaarde van 105 euro per paar, inclusief waszakje. Maar de uiteindelijke prijs ligt nog niet vast. “We willen het betaalbaar houden, maar wel topkwaliteit leveren”, aldus Ashkan Joshghani.
Ondertussen trekt hij investeerders aan. Onder andere techondernemers, een judoka en een professor in de textielkunde hebben geïnvesteerd in Exoligamentz. “Hun namen en de geïnvesteerde bedragen mogen voorlopig niet bekend zijn”, zegt de CEO. Door de jaren heen hebben sport- en orthopedische bedrijven contact opgenomen met interesse in de technologie.
In tegenstelling tot de meeste start-ups die met een team van oprichters werken, is Ashkan Joshghani de enige oprichter van Exoligamentz, dat kantoor houdt in het Gentse Wintercircus. Van fundamenteel onderzoek, productontwerp, regelgeving en kapitaalwerving naar branding, grafisch ontwerp en regie, Joshghani werkte de hele waardeketen in zijn eentje uit: “Dat kost tijd en energie, maar geeft ook voldoening. Ik wil iets maken wat echt een verschil maakt – niet gewoon snel cashen. Anders was ik van het initiële idee tot vandaag geen tien jaar bezig geweest.”
De voormalige student-ondernemer wil ook niet stoppen bij de gepatenteerde handschoen: “Ik wil een merk opbouwen waarin ik innovatieve textieltechnologie verbind met sportcultuur en creativiteit. Textieltechnologie evolueert, en ik geloof dat ze in de toekomst steeds meer zal betekenen voor ons dagelijks leven in functionaliteit, ondersteuning en intelligentie. Met Exoligamentz wil ik een pionier zijn in die evolutie.”
