Deze 6 ondernemers waagden de sprong na de coronacrisis

Na de coronacrisis waagden veel ondernemers de sprong. Deze zes bedrijven zijn sinds die turbulente periode gestart. Hoe vindt de nieuwste generatie haar weg in een veranderde economische realiteit?

Tante Fin: wilde bloemen, eigen keuzes

Met Tante Fin brengt Soetkin Van Causbroeck natuurlijke bloemcreaties en aquareldrukwerk in een stijl die wars is van conventies. “Ik wil bloemen gebruiken zoals ze echt zijn: grillig, seizoensgebonden en soms een tikkeltje ongehoorzaam.” Soetkin Van Causbroeck volgde geen opleiding tot bloemist. Haar liefde voor bloemen groeide organisch, maar de traditionele bloemenbranche sprak haar nooit aan. “Toen ik begon te bloemschikken, voelde ik me nergens echt thuis”, zegt ze. “Te veel plastic, te veel afval, te veel ‘mooi omdat het zo hoort’.”

Ze koos een andere weg: ecologisch, lokaal en in harmonie met de natuur. In Schaarbeek startte ze als ecologisch florist, met veldboeketten waarvan de samenstelling verandert afhankelijk van het seizoen. Onlangs breidde ze haar aanbod uit met aquareldrukwerk voor huwelijken, van uitnodigingen tot menukaarten. “Net als mijn bloemenontwerpen straalt ook mijn drukwerk een wilde, natuurlijke elegantie uit”, vertelt Soetkin Van Causbroeck, die sinds kort ook aquarelportretten maakt op events. “Dat is weer een nieuwe manier om mijn creativiteit met mensen te delen.”

Tante Fin groeide stap voor stap. De eerste jaren waren chaotisch, maar vooral leerrijk. Op haar appartement in Schaarbeek begon Soetkin met bloemen op haar balkon en maakte ze bestellingen klaar op de keukentafel. Er volgde een pop-upwinkel in Vilvoorde, al leerde ze daar snel dat een vaste winkel niet haar roeping was. “Ik werk liever projectmatig, bijvoorbeeld rond huwelijken”, zegt ze. “Dat geeft meer creatieve vrijheid en sluit beter aan bij het ritme van seizoensbloemen.”

Binnenkort verhuist Tante Fin naar Zemst, waar Soetkin Van Causbroeck haar atelier en een bloementuin uitbouwt. “In mijn eigen tempo, stap voor stap. Ik droom niet van een groot imperium. Mijn creativiteit blijft het vertrekpunt.”

Groeien als ondernemer betekende ook grenzen leren trekken. “Werken met passie maakt het verleidelijk om altijd ja te zeggen”, aldus Van Causbroeck. Ze leerde zichzelf correct te prijzen en taken los te laten. “Boekhouding is niet mijn sterkste kant, dus ik heb die vanaf het begin uitbesteed. Je moet je energie richten op wat je echt goed kunt.” Via onlinecursussen, coworkingsessies en uitwisseling met andere ondernemers scherpt ze haar vaardigheden voortdurend aan. “Ondernemen is één grote leerschool.”

“Blijf trouw aan jezelf”, geeft Soetkin Van Causbroeck als tip aan wie de stap wil zetten. “Wat je uniek maakt, is vaak precies wat klanten aantrekt. Laat je niet afleiden door hoe het hoort, maar ontwikkel je eigen stijl en volg je eigen tempo.” Minstens even belangrijk is je omringen met de juiste mensen. “Dat kunnen professionals zijn, maar evengoed een vriendin die je eraan herinnert dat je goed bezig bent. Dat maakt soms meer verschil dan je denkt.” (JDB)

Maison Poulet: ‘We wilden niet blijven dromen’

Mathias Nowé studeerde finance en accountancy, werkte enkele jaren bij Vandelanotte en stapte daarna over naar de hr-specialist Robert Half. Toch knaagde er iets. “Ik hou van lekker eten en drinken. Werken met mensen gaf mij veel voldoening, maar diep vanbinnen droomde ik ervan iets te doen wat dichter bij mijn echte passie lag.” Zijn echtgenote Jasmine Bostyn, die was opgegroeid in een slagersfamilie en retail­ervaring had opgedaan bij Lidl en Jumbo, deelde die passie voor voeding en het ondernemerschap.

Tijdens Jasmines zwangerschapsverlof kreeg het plan echt vorm. Samen werkte het stel een concept uit dat kip opnieuw de status moest geven die ze verdiende. “Kip is zo toegankelijk, iedereen lust het. Toch wordt kip vaak stiefmoederlijk behandeld”, zegt Mathias Nowé. “Mensen excuseren zich soms als ze kip op tafel zetten. Dat wilden wij veranderen. We zagen een kans om van kip weer iets te maken om trots op te zijn. We wilden niet blijven dromen.”

Maison Poulet opende in Kortrijk in juni 2024, na bijna een jaar van intensieve voorbereiding. “We hebben niets aan het toeval overgelaten. Van marktonderzoek tot branding en de volledige customer journey, we hebben alles uitgedacht”, zegt Mathias Nowé. Hij volgde in die periode ook een opleiding tot gevogelteslager. “Ik ben een hobbykok, geen geschoolde chef. Maar ik wilde begrijpen wat er technisch en praktisch bij komt kijken. Gelukkig hebben we ons kunnen omringen met mensen die weten waarover ze praten. Alleen red je het niet in deze sector.”

De openingsdag – met veel volk en lokale pers – blijft voor Mathias Nowé een onvergetelijke herinnering. Sindsdien komt er een mix van vaste klanten en nieuwe gezichten over de vloer. “Die combinatie is goud waard als je op lange termijn wilt groeien.” De winkel van 500 vierkante meter heeft een grote open keuken waar alles vers bereid wordt, met een focus op kwaliteits­producten uit de korte keten. “Dat soort ambacht vraagt mensen, dat doe je niet met z’n tweeën”, benadrukt Mathias Nowé. “We zijn gestart met twee medewerkers. Vandaag hebben we al vijf voltijdse krachten in dienst. En we zoeken nog versterking.”

Behalve op ambachtelijkheid zet Maison Poulet sterk in op branding en marketing. “Daar verdient Jasmine alle lof voor”, zegt Mathias Nowé. “We werken samen met een marketingbureau, maar alles vertrekt vanuit onze visie. Online, in de winkel, op de verpakkingen: elk detail moet kloppen. Dat is wat mensen verwachten.”

Ondernemen gaat met ups en downs, heeft Mathias Nowé ervaren. “Het is een rollercoaster. Er zijn dagen dat je alleen brandjes blust en alles mis lijkt te lopen. Maar dan komt er plots een klant die zegt dat hij nog nooit zo’n lekkere kip gegeten heeft. Dat zijn de momenten waarvoor je het doet.”

Wat brengt de toekomst voor Maison Poulet? “We dromen ervan om meerdere winkels te openen”, zegt Mathias Nowé. “Maar alleen als we kunnen blijven vasthouden aan onze kwaliteit en visie. Snelle groei is niet altijd betere groei.” Zijn advies voor wie droomt van ondernemen: gewoon doen. “Bereid je grondig voor, maar blijf niet wachten op het perfecte moment. Dat komt nooit. En nog belangrijker: wees geduldig. Bouwen kost nu eenmaal tijd. En als je het goed doet, is het elke seconde waard. (JDB)

AWIT: software voor een meer duuzame informatica

Andrew Willems was amper twintig, toen hij in november 2023 AWIT oprichtte. In korte tijd heeft zijn Luikse bedrijf een stevige reputatie opgebouwd in duurzame informatica. De GROB-­software (green optimizer box) waarvan AWIT zich bedient, kwam ongeveer samen op de markt met ChatGPT, de software voor artificiële intelligentie voor het grote publiek. Willems ontwikkelde een optimalisatietool die alle IT-processen tot in het kleinste detail analyseert, met als doel de efficiëntie te verbeteren en de CO2-uitstoot te verminderen. Dat is een kwestie die bedrijven in een steeds energie-intensievere digitale wereld zorgen baart.

“Ik ben gek op informatica en begon op 13-jarige leeftijd al te programmeren”, herinnert ­Andrew Willems zich. “Toen ik zeventien was, werkte ik als programmeur-analist voor een retailbedrijf om de implementatie van de Odoo-kantoorsoftware te optimaliseren. Het fascineerde me, omdat ik kon zien dat het installeren van software niet alleen een kwantitatieve impact had, maar ook de taken van werknemers kon verbeteren en vergemakkelijken.”

Aan het einde van de middelbare school twijfelde Andrew Willems tussen astrofysica en muziek voor zijn hogere studies. Uiteindelijk koos hij voor het eerste aan de ULiège. Maar zijn leraren zagen al snel dat hij uitblonk in informatica en raadden hem aan dat vak te kiezen.

“Die studie heb ik gedaan”, vervolgt hij, “terwijl ik voor bedrijven bleef werken en eind 2023 AWIT oprichtte. Een paar maanden lang heb ik mijn studie en het ondernemerschap tegelijkertijd gedaan, maar ik heb een pauze ingelast, om me volledig aan het bedrijf te kunnen wijden. Ik profiteerde ook van coaches als Yves Warnant en Pierre Lorquet, die me aanzienlijk hielpen met het management, waarin ik een beginneling was. Het duurde niet lang voordat ik mijn eerste werknemer in dienst nam. We zijn nu met veertien mensen, van wie de helft zelfstandigen zijn. AWIT neemt elke maand iemand in dienst. We zijn uitsluitend met eigen middelen gegroeid, omdat we meteen winstgevend waren.”

AWIT heeft op dit moment drie activiteiten: consulting voor de Odoo-software, optimalisatie met GROB en het helpen van bedrijven bij het co-creëren van oplossingen die hun bedrijfs­expertise technisch verbeteren. AWIT hoopt vooral te groeien in de tweede activiteit.

“Wat wij bieden, is uniek en heeft al klanten in Azië, Noord-Afrika en Noord-Amerika overtuigd. We richten ons op sectoren als retail, productie, luchtvaartmaatschappijen, luchthavens enzovoort. Kortom, elk bedrijf dat IT gebruikt en kosten wil besparen, zijn impact op het milieu wil verminderen en de productiviteit wil verhogen”, besluit hij. (GVDN)

Waste Warriors: strijden tegen voedselverspilling

Thomas Schiltz proefde voor het eerst van het ondernemerschap bij Swapfiets België, het bedrijf achter de fietsabonnementen. “Hoewel ik daar werknemer was, kreeg ik veel ruimte om ideeën uit te werken. Dat wakkerde het vuur aan om uiteindelijk zelfstandig iets op te zetten rond duurzaamheid.” Dat deed hij in de zomer van 2024, met de oprichting van Waste Warriors.

Met Waste Warriors redt Thomas Schiltz groenten en fruit die door supermarkten worden afgewezen omdat ze schoonheidsfoutjes hebben. “We maken er lekkere producten van zoals soep, sap en koekjes. Die verkopen we via onze website of schenken we aan voedselbanken. Voedselverspilling aanpakken via coole projecten en tegelijk kwetsbare groepen ondersteunen: dat is de missie”, legt hij uit.

Hoewel het niet altijd makkelijk bleek mensen bewust te maken van voedselverspilling, boekte Waste Warriors al snel mooie resultaten. “Sinds januari hebben we al meer dan 20 ton groenten en fruit gered, waarvan 6 ton afgekeurde pompoenen die we hebben gedoneerd aan de voedselbanken. Ons doel was 10 ton, maar 6 ton voelde al als een enorme overwinning voor zo’n jonge onderneming.” Kort daarna volgde een samenwerking met Foodbag: 40.000 peren en 13.000 appels werden verwerkt tot appel-perensap. “Dat soort deals geeft enorm veel energie. Dan weet je dat je op de goede weg bent.”

Toch blijft bewustmaking een uitdaging. “Veel mensen denken dat voedselverspilling zo’n gigantisch probleem is dat ze er als individu weinig aan kunnen doen”, zegt Thomas Schiltz. “Net daarom willen wij met positieve en opvallende acties tonen wat mogelijk is, zonder te preken of met het vingertje te wijzen. Op onze Instagram voelen we dat het leeft: mensen reageren, delen onze acties en denken mee. Dat geeft me vertrouwen. Want uiteindelijk is het de consument die verandering mogelijk maakt: hoe meer mensen mee zijn met onze missie, hoe meer impact we hebben.”

Thomas Schiltz heeft een duidelijke visie voor de toekomst. “Ik wil groeien, niet om rijk te worden, maar omdat we dan samen meer voedsel kunnen redden. Als ik in mijn eentje al duizenden kilo’s groenten en fruit kan redden, stel je dan voor wat we met een heel team zouden kunnen doen. Daarom lanceer ik binnenkort de Wastebox, een abonnementsformule waarmee consumenten elk kwartaal producten kunnen ontvangen die gemaakt zijn van geredde voeding.”

“Blijf niet hangen in twijfel”, geeft Thomas Schiltz als tip aan kandidaat-ondernemers. “Natuurlijk moet je goed nadenken voor je een bedrijf start, maar voor elk probleem bestaat een oplossing. Onderneem vanuit een visie en niet vanuit een winstoogmerk, en ga ervoor. Sinds ik met Waste Warriors bezig ben, voel ik me vrijer en gelukkiger dan ooit. Werken aan iets dat echt betekenis heeft: dat gevoel wens ik iedereen toe.” (JDB)

Mystale: Crashtest voor ondernemers

Manihel en Joackim Foucart en Karima Jamil droomden er al lang van zelf games te ontwikkelen. Manihel Foucart is de creatief directeur en scriptschrijver van Mystale Games, haar broer Joackim is projectmanager en technisch animator, en Karima Jamil digitaal marketingmanager. Alle drie hebben ze een master­diploma videogames van de Haute École Albert Jacquard in Namen.

“Daar hebben we elkaar ontmoet”, zegt Karima Jamil. “De school moedigt het ondernemerschap aan. Tijdens een workshop van een week kun je een willekeurig productconcept creëren. Er komen dan verschillende aspecten aan bod. Het was een beetje een crashtest voor ondernemers.” De drie ontdekten daar dat ondernemen hun ding is.

De drie sloten zich ook aan bij de ­LinKube-incubator, waar ze werden ondersteund en ge­adviseerd door ­coaches en professionals om hun bedrijf op te zetten. “Toen we het bedrijf lanceerden, werkte ieder van ons al als zelfstandige”, legt Karima Jamil uit. “We kregen ook financiële steun van Wallimage, het Waalse fonds voor de audiovisuele sector en gaming.” Dankzij die financiering kon het jonge bedrijf een beroep doen op freelancemedewerkers en medewerkers in loondienst.

“Mensen een contract voor bepaalde tijd aanbieden, was een bron van problemen waar we helemaal niet op voorbereid waren”, vervolgt Karima Jamil. “Maar dat is nu opgelost. Voorlopig halen we vooral inkomsten uit werk dat andere studio’s uitbesteden. Maar we werken ook aan een eerste eigen game. Het wordt een fantasy role-playing game, een rollenspel dat zich afspeelt in een fantasiewereld. Manihel heeft het verhaal geschreven. Het is bedoeld voor pc’s en zal verkrijgbaar zijn via het Steam-­videogamesplatform.” Mystale legt de laatste hand aan het prototype. De game moet binnen twee jaar uitkomen. (GVDN)

Maurice: een passie voor bloemen

Als je haar winkel naast het gemeentehuis van Sint-­Gillis binnekomt, begroet Juliette Dasnoy-­Sumell, de eigenares van Maurice, je met een brede glimlach. Haar enthousiasme wordt gedeeld door haar border­collie Maurice, die zijn naam aan de winkel gaf.

“Tijdens mijn studie kunstgeschiedenis werkte ik in bloemenwinkels. Zo kwam ik op het idee mijn eigen boetiek te openen”, legt ze uit. “Ik heb drie jaar een opleiding tot bloemist gevolgd en stage gelopen in winkels.” Begin 2024 werd haar droom werkelijkheid, met de oprichting van de vennootschap Maurice Artisan Fleuriste, gevolgd door de opening van de winkel eind januari. Om de winkel te financieren, sloot ze een banklening af en zette ze een crowdfunding op die een paar duizend euro’s opleverde, en vooral naamsbekendheid.

Het beroep van bloemist is bijzonder, omdat je weliswaar een voorraad moet hebben, maar tegelijk zijn bloemen beperkt houdbaar. “Twee weken na de opening was het Valentijnsdag, en de winkel was snel uitverkocht, omdat ik de benodigde hoeveelheid bloemen niet goed had ingeschat. Onze sector is seizoensgebonden, met topdagen zoals Valentijn, 1 mei en Moederdag. We moeten niet alleen onze voorraad zorgvuldig evalueren, maar ook de inkoopprijzen in de gaten houden. Die veranderen dagelijks, afhankelijk van het aanbod en de vraag.”

De bloemen komen uitsluitend uit Europa en volgen de seizoenen. “Ik let ook goed op hoe ze worden geteeld. Ik werk vooral met kwekers die dezelfde filosofie delen. Het is een aanpak die de vooral lokale klanten in Sint-Gillis aanspreekt.

Maurice levert ook bloemen aan bedrijven en biedt abonnementen aan voor zowel bedrijven als particulieren.