‘De omvang van het bedrijf mag niet allesbepalend zijn voor de verloning van de CEO’

Bestuurders moeten innovatiever uit de hoek komen om de verloning van topmanagers te bepalen. Dat zegt Trends-redacteur Kurt De Cat.

De lonen van CEO’s van beursgenoteerde bedrijven blijven een heikel onderwerp. De publieke opinie is er gevoelig voor, maar in veel bestuurskamers wordt de maatschappelijke relevantie van de toplonen nog te weinig onderkend. Toptalent is schaars en de markt doet haar werk, heet het daar.

Uit het nieuwe internationale loononderzoek van de Vlerick Business School blijkt dat het mediaan brutojaarloon van een CEO van een Bel-20-bedrijf bijna 2 miljoen euro bedraagt. In middelgrote beursgenoteerde bedrijven zakt dat naar 865.000 euro, en bij de smallcaps gaat het om 525.000 euro.

Over die toplonen moet worden gediscussieerd. Hopelijk worden die debatten met kennis van zaken en zonder taboes gevoerd in de raden van bestuur en de remuneratiecomités. Te vaak lijkt maar één regel te gelden: hoe groter het bedrijf, hoe hoger het loonpakket. Dat is te simpel. Size matters, maar de omvang van het bedrijf mag niet allesbepalend zijn.

Het is de hoogste tijd dat bestuurders innovatiever uit de hoek komen om de verloning van topmanagers te bepalen. Zij kunnen met een goed gebalanceerd verloningssysteem mikken op de echt lange termijn. Er zijn bedrijven die dat al doen, maar ze blijven uitzonderingen. Ze betalen bijvoorbeeld de bonus uit in aandelen, die het topmanagement vijf jaar of langer in portefeuille moet houden. Bij het farmabedrijf Roche is dat zelfs tien jaar.

Een ander pijnpunt is dat er bijna uitsluitend op financiële doelstellingen wordt gemikt, terwijl de verloning ook deels afhankelijk kan worden gemaakt van andere belangrijke maatstaven zoals de personeelstevredenheid, de kwaliteit van de dienstverlening of ecologische doelstellingen. Een voorbeeld is het olieconcern Shell, dat het loon van de topman onder meer heeft gekoppeld aan de reductie van de CO2-voetafdruk van het bedrijf.