Voor een helikoptervisie van West-Vlaanderen kan je bij de topondernemer Christian Dumolin terecht. Altijd vrij en vrank. “We moeten het ondernemersvuur warm houden.”
Christian Dumolin mag dan al de zeventig naderen, aan zijn enthousiasme en dynamiek is niets veranderd. Gepokt en gemazeld in de wereld van de bouwmaterialenproductie (met Koramic, opgeslorpt door Wienerberger), neemt hij vandaag met zijn investeringsportfolio Koramic Holding vooral participaties in andere bedrijven, groot of klein, in eigen land of daarbuiten. De Vlaamse Albert Frère, zoals hij weleens werd genoemd, is sinds zijn jeugd vergroeid met zijn geliefde West-Vlaanderen.
Wat zijn de grote uitdagingen voor de West-Vlaamse bedrijven?
Christian Dumolin: “West-Vlaanderen heeft bijzonder succesvolle bedrijven. Ik denk aan Barco, Bekaert, IVC van Filip Balcaen, Thermote & Vanhalst, Picanol van Luc Tack of Vandewiele van Charles Baudouin. De dynamiek vergaat nooit, zelfs niet als die bedrijven een andere aandeelhouderstructuur krijgen, zoals IVC onlangs. De grootste uitdaging is dat ondernemersvuur warm te houden. Voorlopig zit dat wel nog goed. Hier zijn lang niet alleen familiebedrijven in de tweede of de derde generatie aanwezig. Ik merk ook veel nieuw ondernemerschap in de eerste generatie.
“Ondernemerschap komt altijd en overal voort uit de passie van één persoon. Natuurlijk staat achter die persoon een team. Maar het is één persoon, de ondernemer, die de zaak trekt, de beslissingen neemt en het risico neemt. Het is zaak dat te blijven stimuleren en naar waarde te schatten.”
Stimuleert de context voldoende? Het beleid of de publieke opinie?
Christian Dumolin: “In West-Vlaanderen aanvaardt men nog dat een ondernemer succesvol is en boven de korenmaat uitsteekt. Bijna elke West-Vlaamse ondernemer is in zijn regio verankerd en woont er ook. Deze provincie telt relatief weinig multinationals. Het zijn de eigen mensen die het doen, en die hier investeren in hun zaak of in het welzijn van de regio.
“Het beleid, dat is een andere kwestie. De overheid maakt het de ondernemers almaar moeilijker. Er is te veel regelgeving en onzekerheid. Mensen die hier toegevoegde waarde en tewerkstelling creëren, mogen niet worden afgestraft door een of andere vermogensbelasting. Een speculatietaks vind ik wel aanvaardbaar.”
Een oud zeer is het gebrek aan ruimte om te ondernemen, met het gevolg dat bedrijven over de provinciegrenzen of de landsgrenzen trekken.
Christian Dumolin: “Er is geen ruimtegebrek, tenminste als we leren de beschikbare ruimte en grond maximaal te gebruiken. Bedrijven hebben ook almaar minder behoefte aan ruimte om hun ding te doen. De gigantische fabrieken worden vervangen door moderne, kleinere kantoorruimtes.
“Kijk eens naar buiten (wijst door het raam). Hier ligt een zone die ingekleurd is als researchpark. U ziet het, dit zijn uitgestrekte groene velden en dat is al jaren zo. Aan de andere kant van de E17 ligt het Evolis Park, een industriezone voor hightechbedrijven. Ook daar is het geen overrompeling. Ruimte om te ondernemen zal er altijd zijn. De bedrijvencentra voor starters zijn daarvoor een grote hulp.”
De competitiviteit staat onder druk door de hoge loonkosten en de weinig soepele arbeidswetgeving. Een liedje dat al lang wordt gezongen, maar waarvoor geen oplossing komt.
Christian Dumolin: “De loonkostenhandicap in vergelijking met Frankrijk of Nederland loopt op tot 20 procent. Tot daar het minder goede nieuws.
“Het goede nieuws is dat we die handicap nog altijd deels kunnen compenseren met onze efficiëntie, onze productiviteit en onze flexibiliteit. Het zou daarom een historische vergissing zijn om het systeem van tijdelijke werkloosheid aan te tasten.
“We mogen ons zeker niet neerleggen bij de loonkostenhandicap. Laten we beginnen met het staatsapparaat te ontvetten. Vindt u het normaal dat de democratie in dit land niet meer werkt? Want wat kan je anders zeggen over de houding van de vakbonden? Het is een drukkingsgroep en dus hebben ze wel het recht hun stem te laten horen. Maar dat ze zuiver politieke stakingen organiseren is onaanvaardbaar. Het is gevaarlijk voor het ondernemerschap, in deze provincie en elders. De vakbonden zijn niet gekozen door het volk. Politici zijn dat wel.”
Waar staat de Westhoek vijftien jaar na het Lernout&Hauspie-debacle?
Christian Dumolin: “Een van de grote problemen in de Westhoek is de braindrain. Jonge mensen gaan studeren in Kortrijk, Gent, Antwerpen, Brussel of Leuven, en blijven er hangen. Dat is jammer, want de Westhoek heeft de ruimte om te ondernemen, nu nog de mentaliteit. De streek rond Roeselare was ook een landbouwstreek, net als de Westhoek. Maar daar heeft men de weg van het ondernemerschap veel gemakkelijker gevonden. Ik vind dat de Westhoek, en bij uitbreiding West-Vlaanderen, dagelijks kansen blijft missen door te weinig te focussen op Noord-Frankrijk. Dat is een markt van 2,5 miljoen mensen die binnen handbereik ligt en waar nog heel veel te doen is voor jonge kmo’s van bij ons.”
Lees het volledige interview in Trends van deze week.
