Het investeringsimperium van Stijn Van Rompay (CEO Hyloris): ‘Ik zou nog twintig extra investeringen kunnen doen’

Stijn Van Rompay zal allicht veel geld verliezen aan de crash van het farmabedrijf Mithra. Gelukkig moet hij zich geen zorgen maken over zijn geesteskind Hyloris, dat hij een grootse toekomst toedicht.

In de inkomhal van de hypermoderne woonst van Stijn Van Rompay hangen mozaïkkunstwerken met de beeltenis van zijn tweelingtienerdochters. In minstens een van hen ziet veertiger Van Rompay al een opvolgster. Al denkt workaholic Van Rompay allerminst aan uitbollen, want van het farmabedrijf Hyloris wil hij zijn professionele meesterwerk maken. En dat wil wat zeggen voor de man die als jonge twintiger al CFO van het beursgenoteerde Docpharma was. Op zijn dertigste werd hij er CEO, om zich vervolgens te ontwikkelen tot serieondernemer. Zo lanceerde hij onder meer Uteron Pharma, op wiens activa later het nu noodlijdende Mithra werd gebouwd. Uteron verkocht de rechten op de anticonceptiepil Estelle aan Mithra, dat voor die deal nog altijd 185 miljoen euro moet betalen aan Van Rompay en andere aandeelhouders van Uteron, zoals diens voormalige CEO François Fornieri. Al is de hoop daarop vrijwel verzwonden, nu Mithra in de uitverkoop staat en het bedrijf gerechtelijke bescherming heeft aangevraagd. Een bittere pil voor Van Rompay, die zich optrekt aan de gang van zaken bij Hyloris, het speerpunt van zijn investeringsimperium.

U bracht Hyloris vier jaar geleden naar de beurs. Hoe kijkt u terug op die periode?

STIJN VAN ROMPAY. “De ambitie is veel groter geworden. Er zijn veel meer mogelijkheden dan ik ooit gedacht had. We hebben intussen 21 producten in portefeuille en drie daarvan zijn al in de Verenigde Staten gelanceerd. Voor eind dit jaar mikken we op 30 producten en kandidaat-producten. Dat is een tussentijdse doelstelling. We zijn pas begonnen. Het potentieel aan producten op basis van medicijnen die al ontwikkeld zijn, wordt zwaar onderschat. We willen de grootste speler worden in geherformuleerde en herontwikkelde geneesmiddelen.

“Deze sector staat vrijwel altijd voor binaire verhalen, één product waarop het vaak tien, vijftien jaar wachten is, en evenlang risico lopen. Maar wij zijn een vreemde eend in de bijt, op een positieve manier, omdat wij een verhaal hebben dat ik wereldwijd nog nergens anders gezien heb. Ons verhaal is wel geëvolueerd. De eerste producten waren herformuleringen van bestaande geneesmiddelen, waarbij je bijvoorbeeld gaat van een tablet naar een injectie, of van een injectie naar een patch, of van een patch naar iets dat je inplant. Wel telkens voor dezelfde indicatie. Maar wat de markt nog niet goed begrijpt, is dat we de laatste jaren vooral mikken op het heruitvinden van bestaande geneesmiddelen, om ze te kunnen gebruiken voor nieuwe indicaties. Soms wijzigen we de moleculen, de chemische bestanddelen van een bestaand geneesmiddel. Die wijzigingen zijn voldoende innovatief om een patent van twintig jaar te verwerven.”

Is er veel veel kaf tussen het koren?

VAN ROMPAY. “Ja. Wij zien op jaarbasis zeker 200 producten. Die komen van professoren met een idee, tot multinationals. Vaak zie je dat de wetenschap perfect kan zijn, maar dat het product dat eruit voortvloeit, slecht is wegens de terugbetaling, de prijzen, de positionering, de labels of de houding van goedkeuringsagentschappen. Het is soms erg om te merken hoe naïef sommigen zijn als het gaat over wat nodig is om een geneesmiddel te ontwikkelen. Slechts een paar procent voldoet aan alle criteria. Dat wil niet zeggen dat het allemaal slechte ideeën zijn, maar onze criteria zijn heel hoog. Het minimumobjectief is dat we in vijf jaar minstens 27 keer onze investering moeten kunnen terugverdienen, en gemiddeld niet meer dan 7 miljoen euro moeten investeren.”

Wanneer komen de groene cijfers?

VAN ROMPAY. “Hyloris kondigt dat niet aan, maar analisten zien het break-evenpunt ergens eind 2025. Is dat een kwartaal vroeger of later? Geen probleem. Als we meer producten kunnen ontwikkelen, en daardoor pas later break-even draaien, dan doen we dat gewoon. We zien heel veel kansen. We gaan die niet links laten liggen om een kwartaal sneller winst te kunnen maken. Je kunt beter gewoon alles doen en later daarvan veel meer vruchten plukken.”

U krijgt royalty’s op de verkoop?

VAN ROMPAY. “Op de eerste producten gaat het om low double digits. Voor de later ontwikkelde producten mikken we op veel hogere royalty’s.”

Hoeveel geld steekt nog in het laatje?

VAN ROMPAY. “Meer dan 30 miljoen euro, en we zijn schuldenvrij. Voor de huidige onderzoeken is er dus voldoende geld.”

Hyloris trok in 2020 tegen 10,75 euro naar de beurs en flirtte even met 19 euro. Maar het geloof in het aandeel kreeg een oplawaai toen de Amerikaanse goedkeuringsautoriteit FDA extra informatie vroeg voor uw pijnstiller Maxigesic IV. Nu kampeert de koers onder 12 euro. Frustrerend?

VAN ROMPAY. “Bedrijven in onze sector zijn de voorbije jaren op de beurs vaak gezakt met 40 tot 60 procent. Dan hebben wij het heel goed gedaan. Wij zijn een van de weinige wereldwijd die boven de introductieprijs bij de beursgang staan. Dan moet ik niet gefrustreerd zijn.”

Was het beter geweest om niet naar de beurs te gaan?

VAN ROMPAY. “Dat zou kunnen, maar we hebben het gedaan. We gaan er het beste van maken. En ik vind het plezant. Het heeft ook voordelen. Als je snel geld moet ophalen, kun je snel schakelen. Al wordt zwaar onderschat hoeveel werk erin kruipt. Maar op een zeker moment keert een positief beursklimaat terug, en gaan we heel blij zijn dat we beursgenoteerd zijn.”

Dat positieve klimaat is voorgoed verleden tijd voor Mithra. De storm daar is nog niet gaan liggen. U bent er als schuldeiser nauw bij betrokken.

VAN ROMPAY. “Dat is heel zwaar. Mijn broer en ik vertegenwoordigen 35 procent van die 185 miljoen euro die Mithra nog zou moeten aan de oprichters van Uteron. Maar ook al ben ik degene die op papier het meeste verliest, heb ik meer compassie met anderen. Ik ken mensen die er fors in geïnvesteerd hebben. I suffer with them. Zeer pijnlijk. Ook al kan ik mezelf niets verwijten, dit houdt me soms wakker.”

Bent u nog altijd bevriend met François Fornieri?

VAN ROMPAY. (Knikt) “We zijn niet over alles akkoord, maar dat betekent niet dat we niet met elkaar kunnen spreken.”

Wordt u verweten dat u achter Fornieri blijft staan?

VAN ROMPAY. “Niet in mijn gezicht. Er zullen altijd mensen zijn die me dat kwalijk nemen. Maar is het niet beter te helpen dan iemand nog dieper in de put te duwen? Ik ken François al tientallen jaren, van toen hij nog ging klussen bij zijn buren om de rekeningen te betalen. Hij was toen een ondernemer zonder inkomen. Ik weet dat François passioneel is over zijn bedrijf, en soms te passioneel. Ik heb problemen met de situatie en de genomen beslissingen, maar niet met de persoon. Dat ligt niet in mijn karakter.”

Spreken uw vader, ex-CEO van Mithra, en u hierover? Of is dat te vervelend geworden? Zeker omdat uw vader vreesde dat Fornieri hem voor de rechter zou dagen…

VAN ROMPAY. “Weinig. Papa heeft dat heel goed gedaan, want het waren moeilijke omstandigheden. Dat werd onderschat. Ik weet dat hij over het hele gebeuren gefrustreerd is, maar hij zal het niet laten merken. Hij kan er toch niks meer aan doen, dus why bother the guy?”

Het heeft niet geleid tot spanningen in de familie?

VAN ROMPAY. “Nee, integendeel. We hebben een unieke familie. Mijn broer Pieter is mijn beste vriend. We hebben een gezamenlijke bankrekening. Soms staat er veel op, en soms is dat weg en weet ik niet waarom. En ik moet het ook niet weten. Ik weet eigenlijk niet meer wat van mij is en wat van hem. Dat is bij papa ook zo. Die heeft toen ik 26 of 27 was alles aan de kinderen gegeven. Dat was van ‘mannen, hier is alles, je moet voor de mama zorgen, maar je krijgt alles’.”

U hebt gelukkig genoeg andere ijzers in het vuur. Jaren geleden had u het in Trends al over andere potentiële beursgangers onder uw investeringen.

VAN ROMPAY. “Dat klopt, maar het klimaat was er niet goed voor. Ik ben een grote aandeelhouder in Imcyse, een spin-off van de KU Leuven. Die heeft binnenkort de resultaten van een klinische fase 2 studie in type 1 diabetes. Als die positief zijn, is er een gigantische waardecreatie. Of er dan een beursgang komt? Of een uitlicentiëring, een verkoop of wat dan ook. Ik ben er ingestapt in 2012. Dat is ver voorbij mijn normale horizon. Normaal is het vijf jaar, nu al twaalf jaar. Maar als dit lukt, gaan ze allemaal zeggen dat ik een briljante investeerder ben (lacht).

“Een ander bedrijf waarvan ik grootaandeelhouder ben, is Exo Biologics. Het werkt aan een behandeling tegen een ernstige longziekte bij kinderen. Als het lukt, is dat een gigantisch product. Er zijn 60.000 kindjes die het nodig hebben. Dat zijn behandelingen van honderdduizenden euro’s per kindje op voorwaarde dat het de levenskwaliteit sterk kan verbeteren. Ik zie nog andere potentiële kandidaten voor een beursgang. Maar, zoals gezegd, is de beurs vandaag voor dit type bedrijf niet oké, dus we moeten niet proberen.”

Welke andere?

VAN ROMPAY. “We hebben er enkele in de PE Group (de door Stefan Yee geleide investeringsmaatschappij die Van Rompay in 2005 mee oprichtte, en waarin de familie Van Rompay 70 procent heeft, nvdr), zoals Robovision, dat recent 42 miljoen euro ophaalde, of de fitnesssketen NRG. Die telt ruim vijftig vestigingen, en volgend jaar moeten dat er richting honderd zijn. Dat wordt de volgende Basic-Fit.

“Maar er is nog veel meer. Zo hebben we Labo Phytophar, een productiebedrijf voor voedingssupplementen. Er zijn zoveel van die participaties, zoals in het liftenbedrijf Wiish uit Willebroek. Of neem de oldtimerdealer Marreyt. Al ben ik daar zelf nog nooit geweest. Dat zit allemaal in de PE Group.

“Ik heb voorts ook geïnvesteerd in fondsen in Amerika, zoals Medcap Funds in Boston, maar ook in Engeland, in India… Ik zou nog twintig extra investeringen kunnen doen. Het probleem is tijd, tijd om het goed te doen.”

“Ik heb bijvoorbeeld samen met mijn broer Pieter en een zakencompagnon ook een bedrijf voor generische geneesmiddelen dat actief is in zestig landen. Het heet Pharma Bavaria. Je moet dat een kwaliteitsnaam geven, en Swiss Pharma was al benomen, dus is het Bavaria geworden” (lacht).

“Ik ben ook grootaandeelhouder in twee vastgoedbedrijven, die onder één koepel zitten, met tientallen filialen eronder. In België heet die koepel SilverLine en in Nederland Focus on Impact. Dat gaat over omvangrijke projecten voor appartementen. In Nederland is het een toptienspeler.

“En toch voel ik dat ik nergens zoveel mensen kan helpen en ook zoveel kan verdienen als bij Hyloris. Dat is zo’n mooie opportuniteit voor zo’n relatief beperkte investering en risico, zeker zodra de royalty’s binnenstromen. Het is een fantastisch verhaal. Het zijn geen blockbusters, maar er zijn ook producten bij die honderden miljoenen zouden kunnen draaien in de markt. Als je daarvan dan 20 procent krijgt… Dat wordt onderschat.”

Investeert u zelf in aandelen van beursgenoteerde bedrijven?

VAN ROMPAY. “Beperkt. Ik heb aandelen in Unifiedpost en had er in een paar groeibedrijven. Maar de meeste winst maak ik nog altijd met mijn eigen bedrijven. Wat je met private equity kunt doen, kun je moeilijk krijgen met aandelen. Had ik tien jaar geleden pakweg in een indexfonds geïnvesteerd, had ik maar een fractie gehad van wat ik vandaag heb. Dan is het snel beslist. Zeker wat betreft Hyloris. Je loopt minder risico, omdat je je baseert op bestaande moleculen. Het is niet tien jaar wachten op een thumbs up of thumbs down van de FDA.”

Waar wilt u staan over tien jaar?

VAN ROMPAY. “Dan moet Hyloris een wereldmarktleider zijn in aantal producten. Voor mij is de vraag niet of, maar wanneer we dat bereiken.”

U bent een notoire Ferrari-fan. Ook een investering?

VAN ROMPAY. “Dat klopt, en dat zijn goede investeringen, vooral omdat ik er echt plezier aan beleef. Ferrari is ook het enige merk waarvan ik weet dat het zijn waarde behoudt, of waarvan de waarde elk jaar stijgt. Zeker de speciale modellen. Je moet al tien, vijftien jaar trouwe klant zijn voor je daarvoor in aanmerking komt. En dan nog moet je getoond hebben dat je gepassioneerd bent. Ik neem daarom zelf een of twee keer per jaar deel aan een evenement. En ze komen ook checken, of ik die auto’s nog heb, wat ik ermee gedaan heb, en hoe.”

Hoeveel hebt u er?

VAN ROMPAY. “Goh, ik zou moeten zien…Meer dan tien. Ik heb hier in de garage nu twee speciale Ferrari’s staan, waaronder een uit 1959. Ze komen die af en toe ook halen om op beurzen te zetten.”

U bent een zelfverklaarde nachtvogel, die graag lang doorwerkt. Hoe lang nog?

VAN ROMPAY. “Ik pleeg op mijn 48ste nog altijd veel roofbouw op mijn lichaam. Als morgen iets gebeurt met mij, zal dat negen op de tien kansen achter mijn bureau zijn. Ik voel dat het niet gezond is op deze manier. Zelfzorg is me vreemd. Ik heb een chronisch stressgevoel, en kan alleen maar hopen dat dat gevoel zal afnemen. Ik probeer te sporten, maar het lukt niet, door de drukke agenda en omdat ik nog altijd tot een stuk in de nacht werk. Maar wat moet ik anders doen? Postzegels verzamelen? Groene vingers heb ik niet, en ik doe heel graag wat ik doe, en kan het vrij goed. Ik kan op die manier mijn wereld veranderen. En ik kom toffe mensen tegen. Zo is het perfect voor mij. De schrik om niet voor mijn familie te kunnen zorgen, is ook weggevallen. En mijn familie zorgt ervoor dat ik me kan concentreren op mijn werk. Ik word niet gevraagd om tuinafval buiten te zetten en het gras af te rijden. Dat is een zegen.”

Waar ziet u zichzelf staan over tien jaar?

VAN ROMPAY. “Mijn doel is niet om een bepaald kapitaal of een bepaalde positie in de maatschappij te hebben, maar om projecten tot een goed einde brengen. Ik wil iets doen wat niemand ooit gedaan heeft, mensen laten zien wat mogelijk is met nieuwe geneesmiddelen. En dat wat ik doe, ik kan doorgeven aan mijn kinderen. Ik zou heel graag hebben dat zij mij opvolgen. Van een van hen weet ik het nu al zeker. Ik heb een tweeling, Lana en Mila. Mila is heel ambitieus, en is zo mogelijk nog actiever dan ikzelf. ADHD, vermoed ik (lacht). Mila is nu al aan het overwegen in welk bedrijf ze wil werken. Ze is zestien maar doet mijn persoonlijke boekhouding al sinds haar elfde. Ze kan ook niet tegen verliezen, net als mijn pa. Lana heeft andere interesses. Die doet aan dansen en deed al mee aan het Europees kampioenschap. Zij gaat ook graag shoppen, terwijl Mila met haar papa naar formule 1 wil gaan kijken. Voor hun zestiende verjaardag hebben we een feestje gebouwd in de dancing IKON, het vroegere Noxx. Niet toevallig daar. De familie is eigenaar.”