Als je ‘s avonds door Brussel rijdt, zie je heel wat lichten branden in de kantoorgebouwen. Daar zijn poetsploegen aan de slag om ervoor te zorgen dat de werkvloer er elke ochtend spic en span bij ligt. Geen goed idee, vindt Ron Embrechts, CEO van het schoonmaakbedrijf Care.
Na de transportsector en de bouw gaat ook de schoonmaakindustrie gebukt onder verhalen van frauduleuze praktijken en sociale uitbuiting. De staking van het schoonmaakpersoneel van het hotel Van der Valk in Diegem is het recentste voorbeeld van ongenoegen uit de sector. Toch kan het anders, zo bewijst Ron Embrechts met Care in Deurne. Het schoonmaakbedrijf behoort met 1200 werknemers tot de tien grootste schoonmaakbedrijven van België. De gedelegeerd bestuurder voert sinds zijn aantreden in 2007 een beleid voor en door mensen. De jongste zeven jaar mocht Care zich volgens Vlerick Business School vijf keer rekenen tot de Beste Werkgevers van België. In diezelfde periode steeg de omzet van 25 tot 31 miljoen euro. “Dat lijkt misschien niet veel, maar als je weet dat de sector in 2006 evenveel schoonmaakuren telde als vorig jaar, namelijk 50 miljoen, zijn we tevreden met die aanhoudende groei van 5 procent. Om nog maar te zwijgen van de enorme neerwaartse druk op de prijzen. Daarom zeg ik: onze politiek werpt vruchten af”, stelt Ron Embrechts.
Embrechts maakt een punt van dagschoonmaak, om schoonmaakpersoneel zoveel mogelijk op normale uren te laten werken. “Tegenover het sectorgemiddelde, werken de medewerkers van Care gemiddeld 10 procent vaker tussen 7 uur ‘s morgens en 19 uur ‘s avonds. Tussen 17 uur en 19 uur, vlak na de kantooruren, kan je heel veel doen. Toch beginnen veel schoonmaakbedrijven pas vanaf 19 uur te werken. Kijk maar hoeveel lichten branden als je ‘s avonds door Brussel rijdt.”
“Dat is spijtig voor de schoonmakers. Niet alleen voor hun sociaal leven, maar ook omdat ze hun werk met hart en ziel doen en daar fier op zijn. Als ze ‘s avonds werken, ziet niemand wat ze doen, waardoor een negatieve perceptie ontstaat. Bovendien creëer je misstanden door schoonmaak te verbannen naar de obscure, donkere uren, en zet je de deur open voor misbruiken.”
“In onze maatschappij moet alles renderen”, zegt Ron Embrechts. “Wat brengt het op respect te hebben voor een schoonmaker en af en toe een schouderklopje te geven? Die persoon zal dubbel zo hard werken. Dat is fijn voor ons en onze klanten, maar ook voor de eindgebruiker. Dus laat ons weer mensen bij elkaar brengen en schoonmaakwerk opnieuw zichtbaar maken.”
“Een van de meest aangehaalde argumenten is dat van efficiëntie en snelheid van uitvoering. ‘s Avonds zou je niemand storen en sneller kunnen werken. Dat is theorie. Als je overdag schoonmaakt, kom je in contact met mensen en ontstaat een dialoog. Misschien doe je dingen die niet gepland waren. Door te praten weet je wat je het beste wel of niet schoonmaakt.”
Kentering
Voor Care is dagschoonmaak standaard. “We beargumenteren onze visie al jaren en voeren gericht prospectie. Maar we moeten op zoek gaan naar klanten die ervoor openstaan. En dan kom je vaak terecht bij bedrijven die net als ons actief bezig zijn met duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen.”
Toch komt er stilaan een kentering. Hilde Engels: “De grote banken hoeven we niet meer te overtuigen, die kiezen om veiligheidsredenen al voor dagschoonmaak. Maar nu volgen ook almaar meer overheidsinstanties. In 2011 en 2012 hebben we, in samenwerking met het ACV en het ABVV, grootschalige campagnes gevoerd. Het resultaat is dat we meer vraag krijgen naar dagschoonmaak. De stad Leuven is onmiddellijk op de kar gesprongen. De privésector blijft achter. Maar als we de overheid overtuigen, zal de rest volgen.”
Werkplekbeheer
Betalen bedrijven ook meer voor dagschoonmaak? Ron Embrechts: “Heel de schoonmaaksector zit gevangen in een sfeer van aanbestedingen en neerwaartse prijsspiralen en allerlei creatieve ideeën om toch maar de goedkoopste te zijn. Daar doen wij niet aan mee. We kunnen maar de beste werkgever zijn als we investeren in kwaliteit. Een van onze voorstellen aan klanten is onze New Deal. Volgens die formule gedragen we ons als een afdeling in het bedrijf, met budgetverantwoordelijkheid. Ons werk evolueert dan van louter schoonmaak naar werkplekbeheer. Moeten we de plantjes water geven, dan doen we dat. Het enige wat we van de klant vragen, is zijn budget. Het voordeel: als er volgend jaar 10 procent bespaard moet worden, zoeken we samen rond de tafel naar een oplossing. Als we kunnen helpen vermijden dat er jobs verdwijnen, pakken we het tijdelijk graag anders aan, tot er opnieuw meer middelen vrijkomen.”
Tom Mondelaers
