Bouwbedrijf Danilith blijft niet bij de pakken zitten: ‘Onze klanten zullen bijna niets van de brand merken’

Een zware bedrijfsbrand bij het Oost-Vlaamse bouwbedrijf Danilith legde eind augustus anderhalve hectare bedrijfsterrein in de as. De materiële schade bedraagt 15 tot 25 miljoen euro. Hoe kom je dat als familiale kmo te boven? “We kozen voor een snelle herstart.”

We wandelen met vierdegeneratietelg Carlo Delmulle over het door een brand verwoeste terrein in Wortegem-Petegem. De site oogt als een oorlogszone. “De plaats waar de brand startte, maakt het best emotioneel: de oude werkplaats, intussen een magazijn, van waaruit mijn grootvader en vader dit bedrijf hebben opgebouwd. Dat stukje van onze familiegeschiedenis is voorgoed weg.”

In 1921 startte zijn overgrootvader, Octaaf Delmulle, een kleine meubelmakerij. Zijn vier zonen diversifieerden de activiteiten, onder andere met een aannemersbedrijf. Daaruit groeide Danilith. Carlo Delmulle is de verantwoordelijke voor aankoop en inkoop bij de grote familiale kmo met een omzet van meer dan 55 miljoen euro en 250 medewerkers. Bij de zware brand eind augustus werd anderhalve hectare van het bedrijfsterrein in de as gelegd. “Onder andere de showroom, het oude en het nieuwe magazijn, de nieuwe schrijnwerkerij en de afdeling pvc, aluminium en kapconstructie gingen verloren”, vat Delmulle samen. “Gelukkig bleven onze prefabafdeling en de studiebureaukantoren nagenoeg gevrijwaard.”

Productie blijft draaien

Als we Carlo Delmulle en de niet-familiale CEO Kürt Vanmarcke twee weken na de brand spreken, is de oorzaak nog onbekend. Kwaad opzet werd uitgesloten. De familie en de werknemers hebben twee intense weken achter de rug. Ze willen de onderneming zo snel mogelijk weer operationeel krijgen. “De ochtend na de brand zeiden we meteen: we blijven niet bij de pakken zitten”, zegt Carlo Delmulle. “Bij gebrek aan elektriciteit organiseerden we een bijeenkomst in onze kijkwoning. Iedereen wou er volop voor gaan. We kozen voor een snelle herstart.”

De vijf telgen van de vierde generatie – Michiel, Cilia, Lucas, Carlo en Chiara Delmulle – namen elk specifieke taken op, zoals het voorzien in elektriciteit of het vinden van oplossingen voor de productie, de IT, hr of de herinrichting van de kantoren. “Danilith-Delmulle is een grote kmo, en dat is een voordeel”, vindt CEO Kürt Vanmarcke. “Samen met de familie konden we onmiddellijk een team samenstellen. Het bundelt diverse expertises, van financiën tot stabiliteit. Een projectleidster centraliseert en coördineert alles. Het maakt niet uit hoe groot of klein je kmo is. Kort na zo’n crisis moet je de taken opsplitsen, verdelen en regelmatig de voortgang bespreken.”

In het crisisteam werd Kürt Vanmarcke het centrale aanspreekpunt, ook voor externen. De eerste communicatie naar klanten en leveranciers kwam terecht bij de marketingafdeling. Danilith greep in met bijkomende bestellingen om de productie draaiende te houden. Lopende projecten niet tijdig opleveren was geen optie. “Omdat onze prefabafdeling buiten schot bleef, ging die na vijf werkdagen weer van start”, vertelt Carlo Delmulle. “Maar we konden geen ramen, trappen of binnendeuren meer produceren. Gelukkig konden we, met uitzondering van de dakelementen, zowat al het nodige extern inkopen. Danilith is gevestigd in een regio met veel ondernemers. We kregen veel steun en iedereen wilde meteen bijspringen om een stukje van onze productie over te nemen. Dat heeft ervoor gezorgd dat onze klanten bijna niets van de verwoestende brand zullen merken.”

Goed verzekerd

Het uitbesteden van de productie heeft echter belangrijke financiële gevolgen. “De trappen die we nu elders bestellen, hadden we zelf ook al eens geproduceerd”, zegt Delmulle. “Ik verwacht dat we nog zes tot acht weken dubbele kosten zullen maken. Dat betekent een cijfer met zeker zes nullen.” Bovendien is de prijs van de externe aankoop hoger dan die van interne productie.

Toch baarde dat Danilith bij het leggen van de puzzel minder zorgen. “We hadden gelukkig een verzekering tegen bedrijfsschade die ook de supplementaire kosten dekt”, aldus Vanmarcke. “Als een extern gemaakte deur 10 procent duurder is dan een deur die we zelf maken, dan vergoedt onze verzekeraar dat verschil. Dat gaf ons de mogelijkheid te kiezen voor leveranciers die snel konden leveren. Zo konden we onze beloften aan de klanten nakomen. Hadden we klanten moeten vertellen dat ze niet konden verhuizen omdat we geen trap konden plaatsen, dan was onze commerciële schade groter geworden.”

De belangrijkste les die Kürt Vanmarcke aan andere kmo-leiders wil meegeven is een goede brandpolis af te sluiten. “De dekking van de supplementaire kosten raad ik iedere kmo aan. Ook de bijstand die in de polis is opgenomen, kan je bedrijf enorm vooruithelpen. Wij kunnen een beroep doen op experts om de schade te begroten. Op die manier kom je als kmo niet alleen te staan tegenover een verzekeringsmaatschappij.”

Nog twee jaar

Ook de flexibiliteit van de werknemers helpt Danilith bij de herstart. Bij gebrek aan opslagruimte maken ze extra kilometers om materiaal op te halen, dat voorheen in het magazijn op hen wachtte. “Wij zijn gelukkig een familiale kmo”, zegt Carlo Delmulle. “We hebben veel trouwe werknemers die heel wat flexibiliteit aan de dag leggen. Ze zijn dagelijks minimaal een halfuur extra onderweg.”

Enkel in de eerste dagen na de brand bleef een deel van het personeel technisch werkloos. Na twee weken ging het om nog slechts een handvol mensen. Voor een deel van het personeel breidde Danilith de mogelijkheid tot thuiswerken uit, voor een ander deel sloot het in overleg met de vakbonden een akkoord voor een terbeschikkingstelling. Op die manier maken Danilith-werknemers momenteel ramen bij een ander bedrijf. “Drie dagen na de brand gaven we onze mensen de gelegenheid om even langs te komen”, zegt Carlo Delmulle. “Er daagden 150 mensen op. Het doet deugd als je werknemers dan zeggen dat ze een tandje willen bijsteken. We hopen dat we die betrokkenheid kunnen vasthouden, want we verwachten dat we de praktische ongemakken nog anderhalf tot twee jaar zullen meeslepen. Pas dan zullen we opnieuw georganiseerd zijn zoals vroeger.”

Opendeurdag

Tot zolang wil Danilith de impact van de brand tot een minimum beperken en zo veel mogelijk plannen uitvoeren. Te beginnen met een opendeurdag die het bedrijf in het laatste weekend van september organiseert. “Die laten we doorgaan”, zegt Carlo Delmulle vastberaden. “Initieel wilden we onze kantoren daarvoor gebruiken, maar de geurhinder en de lekkages maken dat onmogelijk. Met een grote tent zorgen we ervoor dat we de mensen in een aangename sfeer en commercieel verantwoord kunnen ontvangen.”

Tegen dan wil het bedrijf ook werk maken van de heropbouw van de bedrijfssite. “We kunnen starten van een wit blad. Dat is het enige voordeel. Voorheen werd er altijd maar een beetje bijgebouwd. Het is nog te vroeg voor concrete ideeën over de heropbouw, al volgen de eerste gesprekken met architecten binnenkort.”

“Het gaat niet enkel over de opbouw van de infrastructuur”, vult CEO Vanmarcke aan. “Danilith werkte verticaal geïntegreerd voor de productie van ramen, deuren en dakelementen. De heropbouw uitdenken betekent ook dat de raad van bestuur zal nadenken over hoe die verticale integratie zal terugkeren. Over zulke vragen moeten we ons nu buigen.”