Belgische bedrijfsleiders keren 1 jaar na de aanslagen terug naar Parijs: ‘We laten je niet in de steek’

Deze week trekken 160 bedrijfsleiders één jaar na de aanslagen opnieuw naar Parijs. Jeroen Wils, communicatie-expert en mede-organisator Leadersmeeting@Paris, blikt een jaar na de fatale dag terug.

Eén jaar na de aanslagen keren 160 Belgische bedrijfsleiders en prominenten terug naar Parijs, voor een inspiratieweekend rond disruptie. Vorig jaar maakten ze de aanslagen van heel nabij mee, maar ze blijven vandaag niet weg uit Parijs. Want erger dan de angst is de onverschilligheid.

De Franse CEO van Engie had het spreekgestoelte al geruime tijd verlaten en le plat principal was bijna achter de kiezen. De smaakvolle zaal – gedempt licht, klassieke muziek – vlakbij de Place Vendôme, zat afgeladen vol, 160 Belgische bedrijfsleiders en prominenten, twee rectoren, een Vlaams minister. Netwerken op hoog niveau, rustig en veilig weg van de Belgische realiteit. Het was de eerste avond van drie dagen Leadersmeeting in Parijs.

Iemand keek ontzet naar het oplichtende schermpje van zijn smartphone. En nog iemand. Geroezemoes aan enkele tafels. Een koppel stond op en beende naar de uitgang, zonder nog iemand te groeten. Het eerste nieuws sijpelde binnen en sloeg meteen in als een bom. Een wilde schietpartij met meerdere doden, op amper enkele kilometers van de Place Vendôme. Verbazing op de gezichten, afschuw. Heel snel werd duidelijk dat er zich iets verschrikkelijks afspeelde, mogelijk een daad van terreur. Het dodental liep schrikbarend snel op: 15, 60, meer dan honderd doden. Afschuw maakte plaats voor angst.

We besloten om sneller dan gepland terug te keren naar het hotel, in groep. Een wandeling van amper 7 minuten, maar buiten overviel ons pas echt schrik. Het gonsde van de geruchten dat onbekende schutters nog gewapend rondreden in Parijs. De straten waren uitgestorven. Opgelucht bereikten we het hotel, intussen afgesloten en bewaakt door extra personeel.

In het hotel was de sfeer onwezenlijk. Hotelbedienden maanden alle gasten aan naar hun kamer te gaan en daar te blijven. Snel een bericht naar het thuisfront gestuurd dat we veilig waren. Maar wat nu? Minister Hilde Crevits, een van onze gastsprekers, was een van de eersten om stelling in te nemen: het event moest doorgaan, we zouden niet vluchten, want dat was nét wat de terroristen voor ogen hadden. We hielden nachtelijk overleg, polsten bij de andere gasten, en we besloten het event onverkort verder te zetten.

Parijs was vanaf dat moment Parijs niet meer

Toch staan we deze week opnieuw in de lichtstad, samen met een groot deel van de bedrijfsleiders en prominenten van toen. En met minister Jan Jambon, die ongetwijfeld zal terugblikken op die vrijdagavond, een jaar geleden. Het voelt sterk en krachtig aan, dat we Parijs de rug niet toekeren, het voelt als een overwinning. Het voelt juist dat we ons gedrag niet veranderen door een handvol terroristen die net de bedoeling hebben angst en onzekerheid te zaaien. We keren terug omdat we dat bewust willen. En misschien is dat wel het belangrijkste wapen tegen de terreur: het vermogen van de mens om zijn gedrag niet aan te passen aan een gewelddadige minderheid die de grondvesten van de vrije samenleving wil onderuit halen.

Parijs is Parijs niet meer, maar ook wij zijn wij niet meer. Wij keren terug naar Parijs met een rugzak, met bagage, met angsten misschien. Maar we keren terug. Want erger dan de angst is de onverschilligheid, het feit dat we het ons niet meer aantrekken. Als we weigeren om nog bewust na te denken over dingen, om nuances te zoeken, om ideeën kritisch te benaderen, kan het niet anders of we komen in een conflictspiraal terecht. Net daarom willen we ons nét in Parijs blijven laten inspireren door experten en topsprekers.

We zullen deze week even stilstaan bij de gebeurtenissen van vorig jaar. Maar we zullen vooral vooruitkijken, nieuwe contacten leggen, interessante en warme gesprekken voeren. Van mening verschillen misschien. Maar liever dat dan een wereld die diversiteit niet aanvaardt en er aanslagen op pleegt. Want menselijkheid overwint altijd op terreur.

Jeroen Wils,communicatie-expert en mede-organisator Leadersmeeting@Paris